Κάτι τέτοιες ιδέες για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη θα πρέπει να ακούνε η καγκελάριος Α. Merkel και ο διοικητής της Budensbank Jens Weidmann και τους ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.
Η ιδέα ανήκει στον κ. Pierre Paris, διευθύνοντα σύμβουλο της Banque Pâris Bertrand Sturdza, και στον Charles Wyplosz, καθηγητή διεθνών οικονομικών και διευθυντή του κέντρου αγορών και τραπεζικής στο μεταπτυχιακό ινστιτούτο της Γενεύης.
Ο κ. Paris και o κ. Wyplosz, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα, πιστεύουν ότι η οικονομική κατάσταση στην ευρωζώνη επιδεινώνεται και δεν καλυτερεύει.
Γι' αυτόν τον λόγο θεωρούν ότι κάτι θα πρέπει να γίνει για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα του χρέους στη ρίζα του.
Με δημοσιονομική πειθαρχία και υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα χρειάζονται πολλά χρόνια, συχνά δεκαετίες, για να μειωθεί το χρέος, αν αυτό έχει αφεθεί να ανέβει σε πολύ υψηλά επίπεδα, όπως στην Ελλάδα.
Η πώληση περιουσιακών στοιχείων του κράτους για τη μείωσή του θα μπορούσε να βοηθήσει. Όμως, η αξία της κρατικής περιουσίας που μπορεί να πουληθεί δεν είναι γνωστή, ενώ οι συνθήκες για ρευστοποιήσεις μπορεί να μην είναι καλές.
Η αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους είναι μια άλλη μέθοδος. Όμως, το PSI της Ελλάδας έδειξε ότι η μείωση είναι μικρότερη της αναμενομένης αν οι τράπεζες και τα ταμεία έχουν πολλά εθνικά ομόλογα στα χαρτοφυλάκιά τους.
Η διαγραφή του χρέους είναι ακόμα μία λύση, αλλά προσκρούει στις αντιρρήσεις των πιστωτών και στις πολιτικές αντιδράσεις που θα υπάρξουν. Υπάρχει επίσης ο "ηθικός κίνδυνος", αφού θα θέλουν κι άλλες χώρες της ευρωζώνης διαγραφή του χρέους τους αν δοθεί σε μία.
H καλύτερη λύση είναι η εξάλειψη του δημοσίου χρέους μέσω της χρηματοδότησής του από την ΕΚΤ, ισχυρίζονται οι κ. Paris και Wyplosz.
Για να γίνει αυτό πραγματικότητα, απαιτείται η άμεση εμπλοκή της ΕΚΤ, που θα κληθεί να «εξαφανίσει» το χρέος.
Η ΕΚΤ θα αγοράσει τα κρατικά ομόλογα ή δάνεια αξίας, π.χ. 100 ευρώ, και θα τα ανταλλάξει με άτοκα δάνεια στο διηνεκές (perpetual) ίσης αξίας.
Τα άτοκα δάνεια θα εμφανιστούν από το ενεργητικό της, ενώ στο παθητικό του ισολογισμού της θα εμφανισθεί η ισόποση αύξηση της νομισματικής βάσης.
Οι δύο οικονομολόγοι ισχυρίζονται ότι ο κίνδυνος υπερπληθωρισμού από την αύξηση της νομισματικής βάσης είναι πολύ μικρός γιατί επικρατούν συνθήκες αποπληθωρισμού στην ευρωζώνη. Ο νομισματικός πολλαπλασιαστής είναι μηδενικός, άρα δεν θα αυξηθεί η προσφορά χρήματος που μπορεί να τροφοδοτήσει τις πληθωριστικές πιέσεις.
Το πρόβλημα θα προκύψει αργότερα, όταν οι οικονομίες θα αρχίσουν να ανακάμπτουν και ο νομισματικός πολλαπλασιαστής αυξηθεί.
Ο τραπεζίτης Ρ. Paris και ο ακαδημαϊκός κ. Ch. Wyplosz προτείνουν διάφορες «στρατηγικές εξόδου» γι' αυτήν την περίπτωση.
Και οι δύο δεν παραλείπουν να τονίζουν ότι η λύση που προτείνουν αφορά το δημόσιο χρέος που έχει ήδη δημιουργηθεί και θα πρέπει να συνοδεύεται από μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας για να μην υπάρξουν νέα χρέη από νέα ελλείμματα.
Η ΕΚΤ δεν θα πρέπει να εμπλακεί αν δεν εξασφαλισθεί προηγουμένως ότι δεν θα δημιουργηθούν νέα χρέη.
Ακόμη κι έτσι να είναι, ένα είναι σίγουρο: αυτό δεν θα αρέσει καθόλου στην Α. Merkel αλλά ούτε και στους θιασώτες της άποψης ότι η Συνθήκη δεν επιτρέπει στην ΕΚΤ να χρηματοδοτεί τα κρατικά ελλείμματα.