Φωτιά, που μπορεί άνετα να μετεξελιχθεί σε πυρκαϊά (ανεξέλεγκτων διαστάσεων), είναι έτοιμη να ανάψει στις τράπεζες (που παραμένουν υπό δημόσιο έλεγχο) και στις μεγάλες εισηγμένες δημόσιες επιχειρήσεις με αφορμή το περιεχόμενο δύο ”ολιγόλογων” παραγράφων (η ”12” και η ”13” του άρθρου 5 του νομοσχεδίου για τις αλλαγές στην κοινωνική ασφάλιση που κατατέθηκε στην Βουλή).

Και η φωτιά μπορεί να αγγίξει ακόμη και το προαύλιο του Μαξίμου (συσσωρεύοντας καινούργιους πονοκεφάλους για τον πρωθυπουργό), εξ’ αιτίας της σκληρής αντίδρασης των διοικήσεων των θιγομένων τραπεζών που απειλούν να φθάσουν ακόμη και σε παραιτήσεις αν το άρθρο δεν αποσυρθεί ή τροποποιηθεί με τρόπο που οι διατάξεις του να μην λειτουργούν ευθέως υπέρ του ανταγωνισμού.

Το συγκεκριμένο άρθρο που αναφέρεται στην ένταξη των κλάδων σύνταξης ταμείων των τραπεζοϋπαλλήλων (όπως τα ταμεία συντάξεων της Εθνικής , της Αγροτικής, της Τράπεζας της Ελλάδος αλλά και των ιδιωτικοποιημένων ”Ιονικής - Λαϊκής” και ΕΤΒΑ), των εργαζομένων στον ΟΤΕ, ΕΛΤΑ και ΟΣΕ (που καλύπτονται απο το ΤΑΠ - ΟΤΕ), των εργαζομένων στην ”Εθνική Ασφαλιστική” κ.λπ. στο ΙΚΑ - ΕΤΑΜ (”Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών”) αποτελεί την αφορμή για την... ”φωτιά” και την ”σύγκρουση” των διοικήσεων των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων που ελέγχονται απο το δημόσιο με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Πιo συγκεκριμένα, αν το συγκεκριμένο άρθρο - και οι προβλέψεις του - δεν αποσυρθεί ή τροποποιηθεί οι τράπεζες και οι άλλες επιχειρήσεις θα βρεθούν σε πολύ δυσμενέστερη θέση σε σχέση με τον ανταγωνισμό καθώς υποχρεώνονται να εξακολουθήσουν να καταβάλλουν τις ίδιες - υψηλές - εργοδοτικές εισφορές (παρά το γεγονός ότι τα δικαιώματα και οι παροχές των ασφαλισμένων τους σταδιακά θα εξοιμοιώνονται με εκείνα που ισχύουν για τους ήδη ασφαλισμένους στο ΙΚΑ), ενώ θα εξακολουθήσουν να έχουν την υποχρέωση κάλυψης των οργανικών ελλειμμάτων αυτών των ταμείων (παρά το γεγονός ότι αυτά τα ταμεία χάνουν την αυτονομία τους και εντάσσονται στο ”γενικό κουρβανά” του ΙΚΑ υπό την νέα του μορφή).

Με την ρύθμιση αυτή όπως επισημαίνουν υψηλόβαθμα τραπεζικά στελέχη οι τράπεζες που βρίσκονται υπό δημόσιο έλεγχο ”φορτώνονται” με υπέρμετρο κόστος έναντι του ανταγωνισμού (”άλλες μικρότερες κατά πολύ εργοδοτικές εισφορές καταβάλλει μία ιδιωτική τράπεζα κι άλλες η Εθνική ή Αγροτική) την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι τους χάνουν το ιδιαίτερα προνομιακό ασφαλιστικό καθεστώς που λειτουργούσε ως συγκριτικό πλεονέκτημα για την παραμονή ή και την προσέλκυση στελεχών.

Αυτό είναι και το βασικό στοιχείο της εξελισσόμενης σύγκρουσης δίχως να υποτιμάται και το γεγονός ότι η διατήρηση της υποχρέωσης κάλυψης των οργανικών ελλειμμάτων των ταμείων που ενοποιούνται με το ΙΚΑ - ΕΤΑΜ μπορεί ενδεχομένως να καταλήξει σε μία απροσδιόριστων διαστάσεων οικονομική αιμορραγία των τραπεζών και των άλλων μεγάλων επιχειρήσεων που βρίσκονται υπό δημόσιο έλεγχο και αυτό γιατί υπό το νέο καθεστώς δεν θα είναι καθόλου εύκολο να καθορίζεται το οικονομικό μέγεθος της υποχρέωσης.

Αλλο είναι για παράδειγμα να καλύπτει η Εθνική Τράπεζα το οργανικό έλλειμμα του ΤΑΠ - ΕΤΕ κι εντελώς άλλο να καλύπτει το οργανικό έλλειμμα που δημιουργεί η λειτουργία του ΤΑΠ -ΕΤΕ στο ενιαίο ΙΚΑ - ΤΕΑΜ. Ο φόβος εν ολίγοις είναι ότι έστω και έμμεσα θα κληθούν να συνεισφέρουν στην κάλυψη των ελλειμμάτων του ενιαίου ταμείου ασφάλισης μισθωτών δίχως να έχουν την δυνατότητα να προσφέρουν ένα καλύτερο επίπεδο παροχών στους εργαζομένους τους. Κι όλα αυτά θα ισχύουν σε ένα περιβάλλον έντονου και σκληρού ανταγωνισμού σε όλα τα επίπεδα...