Αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, το αποτέλεσμα των εκλογών στις ΗΠΑ θα είναι οριακό.

Πολλοί αναλυτές βλέπουν την αμφίρροπη εκλογική μονομαχία ανάμεσα στον Ομπάμα και τον Ρόμνεϊ ως μία ακόμα ένδειξη για το ότι η αμερικανική κοινωνία διανύει περίοδο ακραίας κοινωνικής πόλωσης, ίσως της μεγαλύτερης στην Ιστορία της.

Διαφορετική είναι η εκτίμηση του Τζορτζ Φρίντμαν, ιδρυτή και CEO του αμερικανικού think tank Stratfor, ο οποίος υποστηρίζει ότι ο διχασμός του εκλογικού σώματος δεν αντανακλά βαθιές κοινωνικές αντιπαραθέσεις και αντιπαλότητες.

Οι μικρές διαφορές μεταξύ των υποψηφίων είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση στην αμερικάνικη πολιτική ιστορία.

Όπως σημειώνει, σχεδόν όλες οι εκλογικές αναμετρήσεις μετά το 1820 κρίθηκαν με μικρές ως ελάχιστες διαφορές μεταξύ των υποψηφίων. Συγκεκριμένα, από το 1824 ως το 2008, συνολικά 18 εκλογικές αναμετρήσεις κρίθηκαν με τον νικητή να κερδίζει λιγότερο από το 50% των ψήφων. Σε 16 εκλογικές μονομαχίες ο πρόεδρος έλαβε το 50% - 55% των ψήφων και μόνο σε 13 πήρε πάνω από 55%.

Μόνο ο Λίντον Τζόνσον το 1964 πέρασε το φράγμα του 61%, όταν ανακηρύχθηκε πρόεδρος με 61,5%. Ενώ μόλις άλλοι τρεις έλαβαν πάνω από 60%.

Επί δύο αιώνες, η αντιπολίτευση συγκεντρώνει στις ΗΠΑ πολύ υψηλά ποσοστά -σχεδόν πάντοτε πάνω από 40%-, αλλά με εξαίρεση τις εκλογές του 1860, η πόλωση αυτή δεν οδήγησε ποτέ σε ανατροπή του καθεστώτος και βίαιες συγκρούσεις.

Όπως παρατηρεί ο Τζ. Φρίντμαν, σε άλλες χώρες η ύπαρξη τόσο ισχνών διαφορών μεταξύ νικητών και ηττημένων θα μπορούσε να οδηγήσει σε κοινωνικές αναταραχές.

Σύμφωνα με τον ίδιο, ο λόγος που δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο στις ΗΠΑ είναι επειδή η πολιτική αντιπαράθεση δεν αντανακλά βαθιές ιδεολογικές διαμάχες.

Οι δημοκρατικοί και οι ρεπουμπλικάνοι εκφράζουν πάντοτε διακριτές πολιτικές αντιλήψεις, αλλά οι διαφορές τους μπορούν να μετριαστούν εύκολα και οι θέσεις τους τείνουν να προσανατολίζονται στο κέντρο.

Τα δύο κόμματα δεν επιδεικνύουν μεγάλη δέσμευση στην ιδεολογική τους πλατφόρμα και είναι πρόθυμα να εγκαταλείψουν ορισμένες από τις δεσμεύσεις τους για να αυξήσουν την πολιτική τους βάση.

Την ίδια ώρα, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων δεν αντιμετωπίζει την εκλογική αναμέτρηση ως μια τελική σύγκρουση ανάμεσα στο Καλό και το Κακό, η οποία θα καθορίσει τη ζωή τους και τις τύχες της αμερικάνικης δημοκρατίας.

Αντίθετα, εκτιμά ότι οι υποψήφιοι δεν έχουν ουσιαστικές διαφορές και ότι τα ιδεολογικά πάθη θα υποχωρήσουν μπροστά στο βάρος της προεδρικής ευθύνης. Γνωρίζει επίσης ότι οι περισσότερες εκλογικές αναμετρήσεις έκριναν και καθόρισαν πολύ λίγα.

Το συνταγματικό σύστημα των ΗΠΑ αφήνει τον πρόεδρο αρκετά αποδυναμωμένο και οι πολιτικές διαδικασίες είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητες από το ποιος θα εκλεγεί. Το Κογκρέσο, το Ανώτατο Δικαστήριο και η Fed περιορίζουν τις αρμοδιότητες του προέδρου. Το γεγονός ότι οι περισσότερες εκλογικές μάχες κρίθηκαν στο νήμα δεν μαρτυρά, σύμφωνα με το Τζ. Φρίντμαν, το πάθος και την πίστη των ψηφοφόρων, αλλά μάλλον τη σχετική αδιαφορία τους για το ποιος θα είναι ο τελικός νικητής.

Η ιστορία των εκλογικών αποτελεσμάτων δείχνει ότι υπάρχει ένα 40% που παραμένει σταθερό στην πολιτική του προτίμηση και ένα 20% που είναι σχετικά αδιάφορο και μπορεί να ψηφίσει οποιονδήποτε από τους δύο υποψηφίους.

Όταν τα τελικά αποτελέσματα είναι οριακά, σημαίνει ότι κανένα από τα δύο κόμματα δεν κατάφερε να αυξήσει την πολιτική του βάση και να αντλήσει μεγάλο μερίδιο από τον χώρο του 20% των αναποφάσιστων.

Οι ψηφοφόροι αυτοί κατανεμήθηκαν μάλλον τυχαία σε ένα από τα δύο κόμματα, ανάλογα με τον βαθμό της αδιαφορίας τους, με το τελικό αποτέλεσμα να κρίνεται με διαφορά λίγων ποσοστιαίων μονάδων.

Ο Τζ. Φρίντμαν τονίζει ότι η αδιάφορη στάση των ψηφοφόρων δεν πρέπει να ερμηνεύεται ως απογοήτευση από το πολιτικό σύστημα, αλλά ως έμμεση αποδοχή και των δύο ψηφοφόρων.

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.