Όλα δείχνουν πως τελικά ήρθε η ώρα να ανοίξει το «μαύρο κουτί» του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου, αλλά και του ελλείμματος δημοσιονομικής πολιτικής, που οδηγούν την Κύπρο σε ένα «μνημόνιο» αντίστοιχο των άλλων χωρών του Νότου.

Η χθεσινή παραίτηση του Ανδρέα Ηλιάδη από τη θέση του CEO της Τράπεζας Κύπρου σηματοδοτεί πλέον ξεκάθαρα την αποτυχία σημαντικού μέρους του κυπριακού συστήματος εξουσίας που επιχείρησε να βρει τον αποδιοπομπαίο τράγο στο πρόσωπο του… Ανδρέα Βγενόπουλου!

Λίγους μήνες πριν, η Marfin Λαϊκή Τράπεζα εμφανιζόταν ως περίπου… μοναδική «εστία μολύνσεως» του τραπεζικού συστήματος και κατ' επέκταση της κυπριακής οικονομίας, με ευθύνες της διοίκησής της σε ό,τι αφορά τις αγορές ελληνικών ομολόγων και τα «ύποπτα» δάνεια σε ελληνικές επιχειρήσεις.

Αντιθέτως, το υπόλοιπο τραπεζικό σύστημα της Μεγαλονήσου βρισκόταν στο απυρόβλητο, πρακτική που εξαρχής προβλημάτισε επενδυτές του εξωτερικού. Διότι ήταν εις θέση να γνωρίζουν ότι τα προβλήματα που χτύπησαν την MPB χτυπούσαν και την πόρτα των υπόλοιπων τραπεζών, όπως ακριβώς είχαν χτυπήσει την πόρτα και όλων ανεξαιρέτως των ελληνικών τραπεζών.

Ματαίως ο ίδιος ο Βγενόπουλος και άλλα μέλη της προηγούμενης διοίκησης της τράπεζας έκαναν λόγο για ανάγκη να ελεγχθούν οι κυπριακές τράπεζες με μια διαδικασία αντίστοιχη αυτής που υλοποίησε η BlackRock - και να γίνει προετοιμασία για το ενδεχόμενο σοβαρών ανακεφαλαιοποιήσεων.

Τόσο ο τότε κεντρικός τραπεζίτης Αθανάσιος Ορφανίδης όσο και άλλοι παράγοντες, πολιτικοί και οικονομικοί, επέμειναν να αρνούνται το αναπόφευκτο, θέλοντας να υποβαθμίσουν την εντεινόμενη τραπεζική και οικονομική κρίση. Προτίμησαν να την παρουσιάσουν ως ένα απολύτως «ξενόφερτο» γεγονός, για το οποίο οι ίδιοι ήταν «άμοιροι ευθυνών». Για όλα έφταιγε η Marfin Λαϊκή, που «αφέθηκε να περάσει σε ξένα χέρια».

Οι προσπάθειες αποδείχτηκαν μάταιες. H παρουσιαζόμενη ως «υγιής» Τράπεζα Κύπρου δεν κατόρθωσε να καλύψει την αύξηση κεφαλαίων που διεξήγαγε, ένα εγχείρημα απονενοημένο, που όπως έγκαιρα καυτηρίασε το Euro2day.gr έγινε πριν διαπιστωθούν ποιες θα είναι οι πραγματικές ανάγκες και πριν ακόμη ξεκαθαρίσει το τοπίο σε σχέση με το ελληνικό PSI.

Eν συνεχεία, η ίδια τράπεζα απέτυχε να καλύψει τα αδιάθετα, καθώς η διστακτικότητα των ξένων επενδυτών απέναντι στην έλλειψη διαφάνειας ήταν πια απολύτως εμφανής. Και κατέληξε προ ολίγων εβδομάδων να ζητά εναγωνίως έκτακτη κρατική ενίσχυση, χωρίς και πάλι να έχει διαπιστωθεί η πλήρης έκταση των ανοιγμάτων της.

Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη. Ο νέος κεντρικός τραπεζίτης Πανίκος Δημητριάδης, αντιλαμβανόμενος το αναπόφευκτο των εξελίξεων (που με δεδομένο το μέγεθος των κυπριακών τραπεζών θα οδηγούσαν τη χώρα σε κάποιο είδος ξένης στήριξης και μνημονίου) «τράβηξε το χαλί» απότομα, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου για τη διοίκηση της Κύπρου, όπως χαρακτηριστικά σημειώσαμε πρόσφατα

Με δηλώσεις του, ο κ. Δημητριάδης έσπευσε να καυτηριάσει τη στάση της διοίκησης της Κύπρου, αλλά και να τονίσει εμμέσως πλην σαφώς την ύπαρξη αδιαφάνειας στους ισολογισμούς του κυπριακού τραπεζικού συστήματος, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι έρχεται η ώρα για ελέγχους τύπου BlackRock.

Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι τόσο το ΔΝΤ όσο και άλλες πηγές ανεβάζουν το ποσό που θα χρειαστεί το κυπριακό τραπεζικό σύστημα σε 6 έως και… 10 δισ. ευρώ, όταν η ίδια η MPB μαζί με ανεξάρτητους οίκους ανέβασαν τα ανοίγματά της στο 1,8 δισ., ενώ η Κύπρου είχε περιοριστεί στα… 500 εκατομμύρια.

Στην Κύπρο ήταν «κοινό μυστικό» ότι υπάρχει σοβαρό θέμα τόσο με την αποτίμηση των ομολόγων του κυπριακού δημοσίου (που εμφανίζονται στους τραπεζικούς ισολογισμούς σε τιμές κτήσης και όχι σε τρέχουσες τιμές - ενώ η Κύπρος βρίσκεται εκτός αγορών!) όσο και με τις ιδιωτικές χορηγήσεις, που επιδεινώνονταν εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Πέρα και πάνω από τις ζημίες που έφερε ο «ελληνικός κίνδυνος».

Για την περίπτωση των ιδιωτικών χορηγήσεων, υπήρξε ήδη προφορική παρέμβαση του κ. Δημητριάδη, που επισήμανε ότι θα είναι καλό η Κύπρος να υιοθετήσει τα διεθνή πρότυπα, αναφερόμενος εμμέσως στο γεγονός ότι καθυστερούμενα δάνεια της εντόπιας αγοράς εμφανίζονται ως ενήμερα απλώς επειδή έχουν… καλύψεις.

Κι όμως, ακόμη και τώρα, υπάρχουν στην Κύπρο επώνυμες απόψεις, σύμφωνα με τις οποίες το «μαύρο κουτί» των τραπεζών δεν πρέπει να ανοίξει για λόγους δήθεν προστασίας του δημοσίου συμφέροντος.

Κυρίως, διότι εάν απεικονιστούν ως πρέπει οι επισφάλειες των τραπεζών, θα απεικονιστεί και η κατάσταση στην οικονομία, η οποία δυστυχώς, πέραν των επιπλοκών από την ελληνική κρίση, έχει σειρά δικών της προβλημάτων, τόσο στον επιχειρηματικό όσο και στον δημοσιονομικό τομέα.

Οι κανονισμοί όμως εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι απολύτως σαφείς. Προκειμένου να υπάρξει ανακεφαλαιοποίηση -και χρηματοδότηση- των κυπριακών τραπεζών, θα πρέπει να γίνουν εκτεταμένοι έλεγχοι ώστε να διαπιστωθούν με ακρίβεια τα απαιτούμενα ποσά.

Το «μαύρο κουτί» πρέπει να ανοίξει, αλλά και γενικότερα η κυπριακή οικονομία θα πρέπει να λειτουργήσει με δημοσιονομικούς κανόνες και ρυθμίσεις που θα προκύψουν σε συνεργασία με την εκεί «τρόικα».

Τελευταία ίσως ελπίδα για τους υπέρμαχους της αδιαφάνειας η προσπάθεια εμπλοκής της Ρωσίας σε απευθείας δανεισμό για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Προσπάθεια που όμως ενδέχεται να καταστήσει το κυπριακό τραπεζικό σύστημα «όμηρο» των εκάστοτε ρωσικών συμφερόντων.


*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.