Η αποτυχία του υφιστάμενου μνημονίου είναι πλέον παραδεκτή απ' όλες τις πλευρές. Η «μυστική» συνάντηση του Λουξεμβούργου ήλθε να το επιβεβαιώσει, καθώς κατέστη εμφανές ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει στις αγορές το 2012, πιθανώς και αρκετά χρόνια μετά.

Οι «καθαρές λύσεις» σε μια τέτοια περίπτωση θα μπορούσαν να είναι δύο: είτε μια ριζική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους με βαρύ «κούρεμα», είτε η διασφάλιση σημαντικής πρόσθετης χρηματοδότησης για την Ελλάδα, μέσω του μηχανισμού EFSF.

Ωστόσο, η Ευρώπη δεν φαίνεται έτοιμη να δώσει μια ολοκληρωμένη λύση στο ελληνικό πρόβλημα. Η λύση της αναδιάρθρωσης έχει σοβαρά μειονεκτήματα, πρώτον, διότι θα απαιτήσει εν συνεχεία πολυετή στήριξη από την Ευρώπη και, δεύτερον, διότι μπορεί να οδηγήσει σε «μετάσταση» σε άλλες χώρες, διογκώνοντας το συνολικό πρόβλημα της ευρωζώνης.

Κι από την άλλη, η γενναία χρηματοδότηση της χώρας συναντά εμπόδια από τη Γερμανία και άλλα κράτη της βόρειας Ευρώπης που θα κληθούν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Ως εκ τούτου, αναζητούνται τώρα «μεσοβέζικες λύσεις» προκειμένου να βρεθεί μια φόρμουλα που -ιδεατά- θα ικανοποιήσει λιγότερο ή περισσότερο όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές (βόρεια κράτη της ευρωζώνης, ΕΚΤ, Κομισιόν), δεν θα αναστατώσει τις αγορές και απλώς θα κερδίζει… χρόνο σε ό,τι αφορά την πραγματική επίλυση του ελληνικού προβλήματος, που δεν φαίνεται να προκύπτει σύντομα.

Σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες, μεταξύ των λύσεων που συζητούνται είναι η σημαντική περαιτέρω επιμήκυνση των δανείων που χορήγησε στην Ελλάδα η Ευρώπη με το ΔΝΤ κι ενδεχομένως η «εθελοντική» συμμετοχή ιδιωτών πιστωτών στην ίδια διαδικασία, εφόσον κατέχουν ομόλογα που λήγουν σε συγκεκριμένα έτη (το 2012 και το 2013, λένε οι εκτιμήσεις).

«Μπαλαντέρ» στο σημαντικό ενδεχόμενο να χρειαστεί η Ελλάδα πρόσθετη χρηματοδότηση (δεδομένου του μεγέθους των ελλειμμάτων της) είναι η παροχή ενεχύρων ή τέλος πάντων κάποιων «εγγυήσεων» εκ μέρους της χώρας μας - μέσω του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας.

Σε συνδυασμό δε με τις ανωτέρω νέες «διευκολύνσεις» από την πλευρά των εταίρων μας και του ΔΝΤ, εκτιμάται ότι θα έλθει η υπογραφή ενός νέου μνημονίου με μεγαλύτερη διάρκεια από το προηγούμενο (καθώς ήδη θα έχει μετατεθεί ο χρονικός ορίζοντας εξόδου της χώρας στις αγορές), που θα περιλαμβάνει νέα συγκεκριμένα μέτρα, αλλά και χρονική «χαλάρωση» ως προς την επίτευξη των στόχων που είχαν τεθεί στο αρχικό.

Από την πλευρά των αγορών, πάντως, η νέα υποβάθμιση της Ελλάδας από την S&P σηματοδοτεί όχι μόνον την εκτίμηση ότι έχει έρθει η ώρα για «ήπια αναδιάρθρωση» μέρους του ελληνικού χρέους, αλλά και τη στενή παρακολούθηση των εξελίξεων που εξυφαίνονται.

Αρκετοί παράγοντες, μάλιστα, θεωρούν δεδομένο ότι αν φανεί πως βαίνει προς υλοποίηση η «ενεχυρίαση» μέρους της περιουσίας του ελληνικού κράτους, υπέρ της διακρατικής χρηματοδότησης, τότε θα υπάρξει πραγματικό «τελεσίγραφο» των αγορών προς την ευρωζώνη, καθώς οι ιδιώτες δανειστές της χώρας μας δεν έχουν καμία διασφάλιση.

Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι μεγάλο μέρος των ιδιωτών μεγαλοεπενδυτών που κατέχουν ελληνικά ομόλογα θεωρεί πως η όποια μεσοβέζικη λύση βρεθεί τώρα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα είναι απλώς «πρελούδιο» για μια πραγματική αναδιάρθρωση τα επόμενα χρόνια, με «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, αφού προηγουμένως η Ευρώπη θα έχει καταφέρει να περιορίσει τους κινδύνους μετάστασης σε άλλες χώρες.


***To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.