Οι απειλές για τη Δημοκρατία

Ένα επικίνδυνο κοκτέιλ διεθνών εξελίξεων έχει οδηγήσει σε κάτι που ίσως παλαιότερα ακουγόταν αδιανόητο: τον κίνδυνο για την Δημοκρατία.

Πολλοί είναι οι παράγοντες που θέτουν μετ’ επιτάσεως το ερώτημα. Οικονομία, τεχνολογία, παγκοσμιοποίηση, μετανάστευση, τρομοκρατία αλλά και οι αποτυχίες των υφιστάμενων ελιτ να δώσουν πειστικές απαντήσεις παίζουν τον ρόλο τους. Απαντήσεις δίνουν μέσα από τα άρθρα τους στο ειδικό αφιέρωμα του Euro2day.gr και των New York Times επιφανείς πολιτικοί και διανοούμενοι.

Αυτό που ανησυχεί τους υπέρμαχους της Δημοκρατίας σήμερα, δεν είναι πως υπάρχουν λιγότερες δημοκρατίες απ’ ότι πριν, αλλά ότι οι ψηφοφόροι επιλέγουν λαϊκιστές που διακηρύττουν πως, αφού κέρδισαν σε ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, χωρίς περιορισμούς από το νόμο, τους διεθνείς κανόνες, τις αξίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα ή τη στοιχειώδη συμπόνια, επισημαίνει ο Serge Schmemann της συντακτικής επιτροπής των New York Times.

Απαιτείται ένα πειστικό σχέδιο που πρέπει να συνδέσει την ανάγκη οικονομικής προσαρμογής και την ανταγωνιστικότητα με το συμφέρον όχι μόνο των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και των λαών, επισημαίνει ο Στ. Πιτσιόρλας.

Επικεντρώνοντας στην Ελλάδα ο Νίκος Ξυδάκης καταδεικνύει τη σημασία της συνταγματικής αναθεώρησης η οποία είναι «ένα πεδίο δοκιμασίας για ανανέωση και ενίσχυση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ενόσω αποδράμει η ιστορική περιπέτεια της χρεοκοπίας».

Η Ελλάδα, ως κοιτίδα της Δημοκρατίας, μπορεί να αποτελέσει τον ιδανικό χώρο διακίνησης ιδεών. Να γίνει ιδανική αφετηρία για εκκόλαψη νέων προτάσεων και κατευθύνσεων και σκηνικό ζύμωσης υψηλών ιδεών, τονίζει η Ολγα Κεφαλογιάννη συνδέοντας τα πολιτικά θέματα με τον τουρισμό.

Κατά τον Νίκο Ανδρουλάκη στην Ευρωπαϊκή Ενωση «ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσουμε το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε είναι ένα ολοκληρωμένο προοδευτικό πρόγραμμα για το πώς θα μπορέσει να προχωρήσει μπροστά».

Ενα συνεκτικό σχέδιο οικονομικής πολιτικής, με διαφορετικές προτεραιότητες και διαρθρώσεις βημάτων εισηγείται από την πλευρά του ο Χρ. Σταϊκούρας.

Υπό το πρίσμα της οικονομίας και της επιχειρηματικότητας ο Γιώργος Περιστέρης μιλά για τον επενδυτικό πατριωτισμό που «είναι ταυτόχρονα οικονομική αναγκαιότητα και στοιχειώδης κοινωνική υποχρέωση».

Ο δε Μάρκος Βερέμης επισημαίνει ότι το μεταπολεμικό consensus ξεκάθαρα έπαψε να εξυπηρετεί τη μέση οικογένεια. Ως απάντηση βλέπει την γρήγορη και υγιή ανάπτυξη την επόμενη δεκαετία καθώς «είναι απαραίτητη για την ευημερία της μέσης οικογένειας, αλλά και για την επιστροφή μας στις βασικές ευρωπαϊκές αξίες, που δίνουν προτεραιότητα στα δικαιώματα όλων των πολιτών, το κράτος δικαίου και δημιουργούν πολίτες του κόσμου».

Ο Αντώνης Μανιτάκης στηλιτεύει τα δυο μεγάλα δεινά της Ελλάδας: γραφειοκρατία και διαφθορά και καταθέτει σειρά προτάσεων για την αντιμετώπισή τους.

Εξετάζοντας το πολιτικό σε σχέση με την οικονομία και την κοινωνική δράση και την κοινωνική (ταξική) βάση μπορούμε να ελέγξουμε καλύτερα την αξιοπιστία του προγραμματικού λόγου ενός πολιτικού κόμματος, ενός λαϊκιστικού κινήματος, τονίζει από την πλευρά του ο Θανάσης Αλεξίου.

Χρειάζεται δράση

Αυταρχικές εξουσίες, σεχταριστική προκατάληψη και το τοξικό μείγμα εθνικισμού και νοσταλγίας συνδυάζονται για να υποσκάψουν τους θεσμούς που στηρίζουν την παγκόσμια ειρήνη και την ευημερία, τονίζει ο πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ John Kerry. Ξεκαθαρίζει όμως ότι «το παγκόσμιο σύστημά μας απαιτεί ανανέωση και μεταρρύθμιση, όχι απόρριψη και αλληλοκατηγορίες».

Ο δημοκρατικός καπιταλισμός δείχνει σημάδια μιας βαθιάς, συστημικής ασθένειας παραδέχεται ο πρώην πρωθυπουργός της Αυστραλίας Kevin Rudd. Οι δομικές προκλήσεις που δεν αντιμετωπίστηκαν και οι δομικές αστοχίες που είναι συνυφασμένες με τη σύγχρονη δημοκρατική πολιτική.

Ο πρώην γερουσιαστής των ΗΠΑ George Mitchell στέλνει το δικό του μήνυμα: Αν συνεχιστεί η ασυμβατότητα μεταξύ των σκοπών και των μέσων, το μέλλον της Ε.Ε. θα γίνει περίπλοκο και μπορεί να απειληθεί ακόμα και η ύπαρξή της.

Είναι σημαντικό να θέτουμε τις τρέχουσες περιπέτειες της Δημοκρατίας στις σωστές τους διαστάσεις, τονίζει ο Roger Cohen, συντάκτης των New York Times και δίνει το αισιόδοξο μήνυμα: Η δημοκρατία είναι πεισματάρα.

Οσο για την πρώην πρωθυπουργό της Ισλανδίας, Johanna Sigurdardottir, βάζει μια άλλη διάσταση: «Δώστε στις γυναίκες μια ευκαιρία»!.

Στο αφιέρωμα του Euro2day.gr και των New York Times γράφουν: Στέργιος Πιτσιόρλας, Νίκος Γ. Ξυδάκης, Όλγα Κεφαλογιάννη, Χρήστος Σταϊκούρας, Νίκος Ανδρουλάκης, Γιώργος Περιστέρης, Μάρκος Βερέμης, Αντώνης Μανιτάκης, Αθανάσιος Παπανδρόπουλος, Θανάσης Αλεξίου, John Kerry, George Mitchell, Kevin Rudd, Roger Cohen, Johanna Sigurdardottir, Manal al-Sharif, Lina Antara, Ilham Ahmed, Agnes Heller, Yau Wai-Ching, Zhanna Nemtsova.

*Δείτε εδώ ολόκληρο το αφιέρωμα του Euro2day.gr και των New York Times