του Απόστολου Λακασά

Eισβολή του ”νέου”, διεθνούς πλούτου στην ισχυρότερη οικονομία της Γηραιάς Ηπείρου μέσω του βασικού χρηματιστηριακού δείκτη της Φρανκφούρτης DAX διαβλέπουν οι αναλυτές. Κινεζικά και ρωσικά επενδυτικά κεφάλαια έχουν εισβάλει στις γερμανικές επιχειρήσεις, αναζητώντας ουσιαστικά πρόσβαση στην ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία της Ευρώπης με τις υψηλές προοπτικές.

Ταυτόχρονα, σημαντικό για τις κινήσεις και τις επιλογές των ξένων επενδυτικών κεφαλαίων κρίνεται ότι η Γερμανία εκτός από οικονομική ατμομηχανή είναι και βασικός πόλος των πολιτικών εξελίξεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην ευρωζώνη. Μάλιστα, είναι ενδεικτικό πως, στην προοπτική κάποιες χώρες να θέλουν να ασκήσουν πολιτική επιρροή μέσω των κρατικών επενδυτικών οχημάτων τους, η γερμανική κυβέρνηση επεξεργάζεται τρόπους για να εμποδίσει την περαιτέρω αύξηση των θέσεων των ξένων κεφαλαίων σε βασικές γερμανικές εταιρείες και σε κλάδους στρατηγικής σημασίας.

Ειδικότερα, τα ξένα επενδυτικά κεφάλαια πλέον πλειοψηφούν στην κεφαλαιοποίηση του DAX, κατέχοντας το 52,6%. Πριν από δύο χρόνια το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 43,8%. Από την άλλη, πριν από δέκα χρόνια τα ξένα κεφάλαια κατείχαν μόλις το 10% του συνολικού κεφαλαίου των εισηγμένων γερμανικών ομίλων. Ιδιαίτερη αξία, σε επίπεδο τόσο συμβολισμού όσο και ουσίας, έχει και το γεγονός ότι στην Deutsche Bοerse, στην εταιρεία που διαχειρίζεται τη χρηματιστηριακή αγορά της Φρανκφούρτης, οι ξένοι επενδυτές κατέχουν το 84%.

Ποιοι επενδύουν πού

Όπως αναφέρει ο διεθνής Τύπος (η γαλλική ”Liberation” έκανε πρόσφατα εκτενή αναφορά), μέσω των κρατικών επενδυτικών κεφαλαίων η Ρωσία, χώρες του Περσικού Κόλπου, η Κίνα αλλά και η Νορβηγία έχουν αποκτήσει μερίδια σε πολλές γερμανικές εταιρείες, από κολοσσούς-σύμβολα της γερμανικής ”ατμομηχανής”, έως μικρομεσαίες επιχειρήσεις οι οποίες παρουσιάζονται θετικότατες στα φρέσκα, ξένα κεφάλαια. Ενδεικτικά, υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο επενδύονται σε γερμανικές επιχειρήσεις περίπου δύο δισ. ευρώ από ”άπειρα στις μεθόδους του καπιταλισμού” κινεζικά κεφάλαια.

Από τα πιο μεγάλα ποσοστά συμμετοχής ξένων κεφαλαίων σε γερμανικές επιχειρήσεις, τα οποία έχουν δημοσιοποιηθεί, είναι αυτά στην εταιρεία αθλητικών ειδών Adidas (το 79% είναι ξένη συμμετοχή) και στη φαρμακοβιομηχανία Bayer (74%). Επίσης, είναι γνωστό ότι το κρατικό επενδυτικό κεφάλαιο του Κουβέιτ κατέχει το 7% της αυτοκινητοβιομηχανίας Daimler, ενώ το Dubai International Financial Group είναι κάτοχος του 2,2% της Deutsche Bank.

Ψήφος εμπιστοσύνης

Πολλοί αναλυτές συνδέουν την ξένη συμμετοχή με τη συμπεριφορά του DAX κατά την πρόσφατη χρηματιστηριακή κρίση. Στο ναδίρ της πτώσης (με τιμές έως την αρχή της εβδομάδας) ο γερμανικός δείκτης βρέθηκε να χάνει 21,7%, λιγότερο από τον ιαπωνικό Nikkei (31,28%), τον γαλλικό CAC (26,96%) και τον τεχνολογικό Nasdaq (23,03%).

Μόνο ο βρετανικός FTSE 100 και ο αμερικανικός Dow Jones (δείκτες με εσωτερική συνάφεια λόγω των κινήσεων των αμερικανικών και βρετανικών κεφαλαίων) είχαν μικρότερη πτώση από τον DAX (20,96% και 18,5% αντίστοιχα).

Αναλυτές ερμηνεύουν τη μικρότερης έντασης φυγή των ξένων κεφαλαίων από τον DAX ως μία ακόμη ψήφο εμπιστοσύνης στη γερμανική οικονομία αλλά και ευρύτερα στον πολιτικό ρόλο της Γερμανίας στο διεθνές σκηνικό. Άλλωστε, οι Γερμανοί αναλυτές δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους για τους πολιτικούς λόγους που ενέχουν αυτές οι κινήσεις.

Πρόσφατα, Γερμανός οικονομικός αναλυτής, αποτυπώνοντας ακριβώς τη δυσπιστία που υπάρχει για την εισβολή εξ ανατολών, δικαιολογώντας και τη θωράκιση που σχεδιάζει η γερμανική κυβέρνηση για να προστατεύσει κρίσιμους επιχειρηματικούς τομείς, σχολίασε: ”Για τους Νορβηγούς και το Κουβέιτ ξέρουμε ότι δεν ενδιαφέρονται να ασκήσουν πολιτική επιρροή. Όμως, το θέμα είναι τι γίνεται με τους Ρώσους και τους Κινέζους”.

ΑΝΘΕΚΤΙΚΗ Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Ο βασικός, οικονομικής φύσης, λόγος που τα ξένα funds συρρέουν στις γερμανικές επιχειρήσεις είναι η ισχύς της οικονομίας της χώρας, η οποία αποδεικνύεται ιδιαίτερα ανθεκτική ακόμη και στις πιο δύσκολες περιόδους της διεθνούς οικονομίας όπως η τρέχουσα. Οι γερμανικοί όμιλοι έχουν καταφέρει να επιτύχουν μεγάλες εξαγωγές και κερδοφορία υψηλότερη των αμερικανικών και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών ανταγωνιστικών εταιρειών. Η γερμανική οικονομία κατάφερε να ξεπεράσει το ράλι του ευρώ σημειώνοντας εξαγωγές-ρεκόρ τον προηγούμενο χρόνο πάνω από 1,1 τρισ. δολάρια.

Επίσης, η Γερμανία εμφάνισε σημαντικό εμπορικό πλεόνασμα έναντι όλων των ισχυρών, δυτικών εταίρων της. Ταυτόχρονα, από το 2000 η Γερμανία και η Κίνα έχουν αυξήσει το μερίδιό τους επί του παγκόσμιου εμπορίου, φτάνοντας πέρυσι στο 9,4% (1,1 τρισ. δολάρια) η πρώτη και στο 8,1% (969 δισ. δολάρια) η δεύτερη. Αντίθετα, το μερίδιο των ΗΠΑ μειώθηκε στο 8,6% και στο 1,04 τρισ. δολάρια.

Μάλιστα, η επιτυχία της Γερμανίας θεωρείται ότι δίνει ένα ουσιαστικό επιχείρημα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για την απόφασή της να διαφοροποιηθεί από τη νομισματική πολιτική της Fed, δίνοντας βαρύτητα περισσότερο στον κίνδυνο του πληθωρισμού παρά στην ανάπτυξη μέσω της μείωσης του επιτοκίου, όπως πράττει η Fed.

Η γερμανική ανάπτυξη βασίστηκε τόσο στην ευρωζώνη όσο και στις αναπτυσσόμενες αγορές, και κυρίως της Ασίας. Ειδικότερα, περίπου το 40% των εξαγωγών της Γερμανίας καταλήγει στις υπόλοιπες αγορές της ευρωζώνης, με αποτέλεσμα οι πιέσεις από την ενίσχυση του ευρώ να αντισταθμίζονται από την υψηλή ζήτηση γερμανικών προϊόντων εντός της ευρωζώνης.

Μάλιστα, η Γερμανίδα καγκελάριος κ. Άνκελα Μέρκελ, παραπέμποντας σαφώς στις οικονομικές επιδόσεις της γερμανικής ”ατμομηχανής”, υποστήριξε ότι η Γηραιά Ήπειρος έχει τα περιθώρια να μην ακολουθήσει τις ΗΠΑ στην περίπτωση που η αμερικανική οικονομία περάσει στην ύφεση (έστω και αν υπάρχουν ισχυρές ενστάσεις για την ορθότητα της άποψής της).

Από την άλλη, η Γερμανία στηρίζεται στη διείσδυση που παρουσιάζουν τα προϊόντά της στις αναπτυσσόμενες αγορές. ”Η Κίνα μπορεί να είναι σήμερα το ”εργοστάσιο του κόσμου”, όμως εμείς το χτίζουμε” αναφέρει στο περιοδικό ”Newsweek” ο σύμβουλος εξαγωγών κ. Χέρμαν Σάιμον.

Αποδεικνύεται ότι οι γερμανικές εξαγωγές δεν επλήγησαν από τα φθηνά προϊόντα των αναπτυσσόμενων χωρών. Αντίθετα, κάλυψαν τις ανάγκες της ανερχόμενης μεσαίας τάξης στις ασιατικές οικονομίες. Ευρύτερα, η βαριά βιομηχανία της Γερμανίας κατάφερε να εκσυγχρονιστεί και με νέα, καινοτόμα προϊόντα να καλύψει το χαμένο έδαφος των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας, οι οποίες είδαν το τεχνολογικό θαύμα να ξεφουσκώνει.

* Αναδημοσίευση από το φύλλο 515 της εφημερίδας ”ΜΕΤΟΧΟΣ & ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ”, 01/02 - 05/02/2008