του Γιώργου Παπανικολάου

Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί σήμερα την Εθνική από οποιαδήποτε άλλη ελληνική τράπεζα;

Ύστερα από πολλά χρόνια δεν είναι το μέγεθός της στην ελληνική αγορά (στην οποία σαφώς και παραμένει πρώτη), αλλά το μέγεθός της ΕΚΤΟΣ της ελληνικής αγοράς που της προσφέρει συνεχιζόμενη ανάπτυξη με πολύ υψηλούς ρυθμούς.

Tο ποσοστό των κερδών της, που προέρχονται από το εξωτερικό, ανέρχεται πλέον σε… 40%, με τη μερίδα του λέοντος (περίπου 30%) να ανήκει στην αγορά της Τουρκίας.

Σίγουρα η κίνηση-”κλειδί” ήταν η απόκτηση της Finansbank, κίνηση που απαιτούσε τόλμη και οδήγησε σε πάσης φύσεως σκληρή κριτική, ακόμη και σε πολιτικό επίπεδο.

Το αποτέλεσμα, όμως, τουλάχιστον μέχρι τώρα δικαιώνει απόλυτα τη διοίκηση της Εθνικής και κυρίως τον κ. Αράπογλου, που φαίνεται να θεωρεί την επέκταση στην Τουρκία μέρος του γενικότερου οράματός του να καταστήσει την Εθνική ”υπερεθνικό πρωταθλητή” στην ευρύτερη περιοχή.

Ενός οράματος που συμπυκνώνεται σε μία φράση του που είπε προ ημερών, ενώ βρισκόταν στη Νέα Υόρκη για συναντήσεις με ξένους θεσμικούς.



”Το μέλλον της Εθνικής δεν είναι στην Ελλάδα” είπε στους παριστάμενους δημοσιογράφους.

Πράγματι, για τη σταθερά μεγαλύτερη σε μέγεθος τράπεζα της χώρας τα περιθώρια ”εντυπωσιακής” ανάπτυξης στην εσωτερική αγορά ήταν περιορισμένα.

Όσο πιο μεγάλη είναι μία τράπεζα σε μια αγορά, τόσο πιο δύσκολο είναι να συνεχίσει να αναπτύσσεται με ταχείς ρυθμούς, ιδιαίτερα όταν το μέγεθός της έχει προκύψει από τον ”κρατικό” χαρακτήρα που είχε κι όταν το τραπεζικό σύστημα απελευθερώνεται και γίνεται συνεχώς πιο ανταγωνιστικό.

Βγαίνοντας δυναμικά έξω από τα σύνορα σε αγορές που βρίσκονται πολύ πίσω από πλευράς ”ωρίμανσης”, η ΕΤΕ προσέφερε στους ξένους θεσμικούς (που είναι πλέον πλειοψηφικοί μέτοχοί της) αυτό που ήθελαν:

Μία ”αναπτυξιακή” μετοχή, ένα growth stock με προοπτικές υψηλών ποσοστών αύξησης της κερδοφορίας και της λεγόμενης ”μετοχικής αξίας”. Φέρνοντας συστηματικά τα αποτελέσματα που υποσχέθηκε, έδειξε ότι οι εκτιμήσεις της διοίκησής της έχουν αξιοπιστία.

Κι έτσι η τιμή της μετοχής δεν σταματάει να ανεβαίνει.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η επόμενη κίνηση της Εθνικής στο μέτωπο των εξαγορών θα γίνει στην περιοχή της Ουκρανίας ή της Ρωσίας. Χρήματα υπάρχουν από τη μεγάλη αύξηση του πρόσφατου παρελθόντος, ενώ η ρευστότητα και η ασφάλεια που εξασφαλίζει ο μεγάλος όγκος των καταθέσεων τις οποίες διαθέτει στην Ελλάδα αποτελούν πλεονέκτημα.

Το ”καυτό” ερώτημα είναι εάν θα υπάρξει και κάποια κίνηση εντός Ελλάδος, προς μια άλλη μεγάλη ελληνική τράπεζα. Οι φήμες που κατά καιρούς διαρρέουν φέρνουν ως ”νύφες” άλλοτε την Alpha Bank κι άλλοτε την Πειραιώς.

Στην πρόσφατη συνάντησή του με δημοσιογράφους στη Ν. Υόρκη, ο κ. Αράπογλου ήταν ιδιαίτερα συγκρατημένος.

Αφού πρώτα τόνισε τη θέση του για το πού βρίσκεται το μέλλον της Εθνικής (εκτός Ελλάδος), κάτι που από… μόνο του λέει αρκετά, μετά τις επίμονες ερωτήσεις είπε ακόμη ότι ”τα πάντα είναι θέμα τιμής”, ενώ ξεκαθάρισε ότι κατά την άποψή του το παλαιότερο ”ναυάγιο” μεταξύ ΕΤΕ - Alpha δεν προέκυψε ως αποτέλεσμα προσώπων και διαφωνιών για τοποθετήσεις, αλλά ως αποτέλεσμα έλλειψης οικονομικού νοήματος.

Το θέμα είπε είναι ”αν 1+1 θα ισούται με 3 ή με 2,5 ή αν τελικά θα αξίζει… 1,5”!

Πώς ερμηνεύονται αυτές οι δηλώσεις;

Οι συνθήκες σε ό,τι αφορά θέματα προσωπικού και επικάλυψης καταστημάτων δεν έχουν αλλάξει ιδιαίτερα σε σχέση με την προηγούμενη προσπάθεια συνένωσης δύο μεγάλων τραπεζών. Σε μεγάλο βαθμό οι πελάτες είναι κοινοί (αυτό σημαίνει ότι το μερίδιο αγοράς που θα προκύψει δεν θα είναι ίδιο με τα μερίδια κάθε τράπεζας ξεχωριστά), ενώ και οι τιμές δεν είναι χαμηλά για τους φερόμενους ως πιθανούς στόχους.

Πόσο περισσότερο από 2 θα μπορούσε να προκύψει από μια τέτοια συνένωση;

Το ερώτημα αυτό θα βαρύνει πολύ στην περίπτωση που πράγματι διαφανούν προϋποθέσεις για μια τέτοια κίνηση.

Και το πιο πιθανό, λένε τρίτοι παρατηρητές, είναι ότι μια τέτοια κίνηση θα γίνει (αν γίνει) ”αμυντικά”, αν δηλαδή υπάρξουν σαφείς πληροφορίες (ή και επίσημη εκδήλωση) ενδιαφέροντος για μια μεγάλη συνένωση, που θα μπορούσε να μεταφέρει την ”πρωτιά” του εγχώριου τραπεζικού συστήματος από τα χέρια της ΕΤΕ σε κάποια άλλα χέρια.