Το φάντασμα του αποπληθωρισμού, ο Ντράγκι και η Bundesbank

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη - το φάντασμα του αποπληθωρισμού. Η αποπληθωριστική πίεση στην Ευρωζώνη,εντείνεται.

Κάθε μήνα ο πληθωρισμός κατεβαίνει αργά, αλλά σταθερά, ένα σκαλοπάτι. To πιο πρόσφατο θύμα του αποπληθωρισμού, είναι η Ιταλία: κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά εδώ και μισό αιώνα!

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα το βρουν δύσκολο να συσπειρώσουν τους πολίτες γύρω από τις αποπληθωριστικές πολιτικές. Κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες ή και περισσότερο, οι Ευρωπαίοι έχουν ακούσει από τις κυβερνήσεις τους ότι ο πληθωρισμός οδηγεί σε αρνητικές συνέπειες, όπως σε αύξηση των τιμών, υποτίμηση των αποταμιεύσεων, καθώς και επιβράδυνση της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.

Τώρα, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να τους πείσουν ότι, αντί να πολεμούν τον πληθωρισμό, η ΕΕ πρέπει να ελπίζει σε αυτόν. Για να βρει κανείς αποδείξεις των αρνητικών συνεπειών τού αποπληθωρισμού, αρκεί να μελετήσει κανείς την Ιαπωνία τής δεκαετίας τού 1990, η οποία μοιάζει πολύ με τη σημερινή Ευρώπη. Εκεί, ο χρηματοπιστωτικός τομέας αγωνιζόταν επίσης κάτω από ένα μεγάλο βάρος επισφαλών δανείων. Όπως και η Ευρώπη, η Ιαπωνία αντιμετωπίζει γηράσκοντα πληθυσμό, που καταναλώνει λιγότερο.

Μια άλλη ανησυχητική ομοιότητα είναι ότι η ΕΚΤ, όπως και η ιαπωνική αντίστοιχή της, φαίνεται απρόθυμη να αντισταθμίσει αυτές τις δραματικά δυσοίωνες νομισματικές τάσεις. Η ΕΚΤ έχει μερικές αιτίες για την απροθυμία της - αλλά δεν είναι αρκετά καλές.

Στην πραγματικότητα βιώνουμε τη γερμανική οικονομική φιλοσοφία σε όλη της την έκταση. Οι Γερμανοί, οι οποίοι ιστορικά είναι οι πιο πληθωρισμο-φοβικοί, αυτοί που ανησυχούν περισσότερο για τον πληθωρισμό, φοβισμένοι από τον υπερ-πληθωρισμό του 1920, είναι στην ουσία αυτοί που ανησυχούν λιγότερο για τον πληθωρισμό, σε σύγκριση με άλλες χώρες.

Αυτό άλλωστε ερμηνεύει τη στάση που κρατά ο πρόεδρος της γερμανικής Bundesbank, Γενς Βάιντμαν, στα σχέδια του Ντράγκι και της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΕΚΤ για μία πιο δυναμική νομισματική πολιτική. Ο Γερμανός κεντρικός τραπεζίτης έχει εκφράσει πολλές φορές δημόσια την αντίθεσή του στο ενδεχόμενο αγοράς ABS (τιτλοποιημένων στοιχείων ενεργητικού) από την ΕΚΤ. Κι αυτό γιατί, όπως επανειλημμένα έχει τονίσει, δεν θέλει «άνευ λόγου» να επιβαρύνει οικονομικά τους ευρωπαίους φορολογούμενους, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος πολλά από τα δάνεια που εμπεριέχουν τα ABS να αποδειχθούν τοξικά.

Πολλοί φοβούνται για την Ευρώπη ένα σενάριο σαν αυτό της Ιαπωνίας, η οποία τώρα βγαίνει από 20 χρόνια μπλοκαρισμένης οικονομικής ανάπτυξης. Υπάρχουν πολλά κοινά. Ένα από τα μεγάλα ζητήματα είναι, ότι είναι μία από τις τελευταίες χώρες του κόσμου, στην οποία ο πληθυσμός μειώνεται και ταυτόχρονα γερνάει. Όταν λοιπόν, συμβαίνει αυτό, σε μερικές από τις μακροοικονομικές υποθέσεις έρχονται τα πάνω κάτω. Οι γηραιότεροι θέλουν το σταθερό εισόδημά τους να συνεχιστεί. Σωστό ή λάθος, από την πλευρά ενός ηλικιωμένου ανθρώπου ο αποπληθωρισμός είναι κάτι θετικό.

Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη: Ευρώπη και Ιαπωνία διαφέρουν αρκετά. Μία από τις μεγάλες διαφορές της ευρωπαϊκής με την ιαπωνική κατάσταση, είναι ο τραπεζικός τομέας . Επίσης, αναφορικά με τη νομισματική πολιτική, η αντίδραση ήταν σχετικά βίαιη από την αρχή της κρίσης, κάτι που δεν είχε σχέση με την Ιαπωνία αυτά τα χρόνια.

Τα τελευταία στοιχεία ενισχύουν τη φημολογία ότι η Φρανκφούρτη θα αναγκαστεί σε ένα πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης». Η οικονομία στη νότια Ευρώπη έχει απόλυτη ανάγκη ενίσχυσης της ρευστότητας, την οποία οι τράπεζες αδυνατούν να καλύψουν, καθώς -όπως εκτιμάται- έχουν ακόμη πολλά «τοξικά» στα συρτάρια τους, και τα κεφάλαια που τους χορηγεί η ΕΚΤ δεν φτάνουν στις επιχειρήσεις. Η αγορά αξιογράφων από την ΕΚΤ θα είχε θετικές συνέπειες για την ρευστότητα.

Πηγή: Premium.paratiritis.gr