Ωρα αποφάσεων για τον κ. Ρέντσι

Με την ιταλική οικονομία να βρίσκεται και επίσημα πλέον σε ύφεση, το ερώτημα είναι κατά πόσον ο Ιταλός πρωθυπουργός Μ. Ρέντσι θα εξακολουθήσει να προσπαθεί να βρει μία συμβιβαστική οδό με την καγκελάριο της Γερμανίας Α. Μέρκελ ή αν τελικά θα επιλέξει μετωπική σύγκρουση προσπαθώντας να διατηρήσει τα υψηλά ποσοστά δημοφιλίας που εξακολουθεί να κατέχει.

Το πραγματικό ζήτημα για την Ιταλία είναι το δημοσιονομικό σύμφωνο, η διακυβερνητική συνθήκη για την αστυνόμευση της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Επιδιώκει να μειώσει το χρέος προς το ΑΕΠ κάθε χώρας στο 60% μέσα σε 20 χρόνια. Η Ιταλία θα ξεκινά από μια αναλογία 135% - ένα σχεδόν ακατόρθωτο έργο.

Αυτό θα ήταν η ενσάρκωση της μόνιμης λιτότητας, γεγονός που για τον νεαρό και δημοφιλή Ιταλό πρωθυπουργό θα ήταν το τέλος της πολιτικής του καριέρας. Δεν είναι οι παρατηρητές που επισημαίνουν ότι αν η Μέρκελ αντισταθεί στις εκκλήσεις τού Renzi, εκείνος δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να επιτεθεί δημοσίως εναντίον της και εναντίον της ηγεσίας της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός, λένε, δεν υπήρξε ποτέ πολιτικός που απέφευγε το ρίσκο και δεν θα διστάσει να αμφισβητήσει την de facto ηγεσία της Μέρκελ επί της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην περίπτωση αυτή, είναι πιθανόν ότι θα προσπαθήσει να την παρακάμψει, με το να κινητοποιήσει το εσωτερικό της χώρας υπέρ των πολιτικών που είναι αντίθετες στη λιτότητα και προσπαθώντας να οικοδομήσει έναν διεθνή συνασπισμό, που θα πιέσει για οικονομικές πολιτικές υπέρ της ανάπτυξης. Ήδη, το πρώτο δείγμα φάνηκε με τη διοργάνωση της συνόδου των Παρισίων, αλλά και στις διαπραγματεύσεις που έγιναν τον προηγούμενο μήνα και αφορούσαν την εκλογή Γιούνκερ αλλά και το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Η ευκαιρία του Ιταλού πρωθυπουργού είναι να ξεκαθαρίσει όλα αυτά τα θέματα στη διάρκεια του εξαμήνου της ιταλικής προεδρίας. Αυτό που θα διαπραγματευτεί είναι χρόνος για να αποδώσει το ιταλικό μοντέλο το οποίο έχει εξαγγείλει και το οποίο συνίσταται στα εξής:

- Εκσυγχρονισμό της ιταλικής αγοράς εργασίας, επιτρέποντας στις εταιρείες να προσλαμβάνουν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου τριών ετών.

- Περικοπές στις δημόσιες δαπάνες κατά συνολικά 10 δισ. ευρώ (13,5 δισ. δολάρια).

- Αύξηση φορολογικών εσόδων διώκοντας φοροφυγάδες που αποστερούν το ιταλικό θησαυροφυλάκιο από κατ' εκτίμηση 100 δισεκατομμύρια ευρώ (135 δισ. δολ.) ετησίως.

- Παρεμβάσεις θεσμικού χαρακτήρα στο πολύπλοκο πολιτικό σύστημα της χώρας, με την κατάργηση της άνω βουλής και την ψήφιση ενός νέου εκλογικού νόμου, που θα διασφαλίζει ότι, σε μελλοντικές εκλογές, ένα μόνο κόμμα θα κερδίζει μια σαφή εντολή να κυβερνήσει.

Στην πραγματικότητα, η ανακοίνωση ότι η ιταλική οικονομία για δεύτερο συνεχές τρίμηνο σημείωσε αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης, επιταχύνει τις εξελίξεις. Πολιτικοί αναλυτές θεωρούν όλο και πιο πιθανό ότι τελικά θα αναγκασθεί να επιβάλει έκτακτα οικονομικά μέτρα τον Σεπτέμβριο. Ο ίδιος το διαψεύδει, αλλά ο υπουργός Οικονομικών, Πιερ Κάρλο Πάντοαν, μιλώντας στο ιταλικό κοινοβούλιο τόνισε, ότι «μπορεί όντως να χρειασθεί ενίσχυση των μέτρων δημοσιονομικής πολιτικής». 

Πηγή: Premium.paratiritis.gr