Η... τριχοτόμηση του ευρωσκεπτικισμού

Μπορεί οι ευρωσκεπτικιστές να κέρδισαν τις εντυπώσεις στις εκλογές της 25ης Μαϊου, αλλά και γι' αυτούς τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Η πολιτική είναι μία δύσκολη τέχνη, η οποία κρίνεται από τον χρόνο και το αποτέλεσμα. Για να υπάρξει αποτέλεσμα όμως, θα πρέπει να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση η ζωή της κυρίας Λεπέν στο ευρωκοινοβούλιο θα γίνει πολύ πιο εύκολη αν καταφέρει να σχηματίσει πολιτική ομάδα. Και εκεί ακριβώς αρχίζουν τα δύσκολα, καθώς οι Ευρωπαίοι ευρωσκεπτικιστές δεν έχουν κοινή αντίληψη και προσέγγιση των πραγμάτων. Στην πραγματικότητα μεταξύ αυτών υπάρχουν τρεις τάσεις:

Η μία εκφράζεται από την κυρία Μαρίν Λεπέν και εστιάζει στην προσπάθεια να αποβάλει το ακροδεξιό προφίλ του κόμματός της. Το Εθνικό Μέτωπο προτιμά να αυτοπροβάλλεται ως κόμμα «εκτός του συστήματος». Μόνο τυχαίο δεν θα πρέπει να θεωρηθεί το γεγονός, ότι η Λεπέν θεώρησε σκόπιμο να απαγορεύσει στους δημοσιογράφους να τοποθετούν το κόμμα της στην «άκρα δεξιά», στάση που συνοδεύτηκε και από δικαστικές απειλές.

Πολύ κοντά στις απόψεις της βρίσκονται ο Ολλανδός Γκερτ Βίλντερς, το αυστριακό κόμμα της Ελευθερίας (FPÖ), η ιταλική Λέγκα του Βορρά και το βελγικό κόμμα Φλαμανδικό Συμφέρον (Vlaams Belang).

Μόνο τυχαίο δεν θα πρέπει να θεωρηθεί επίσης το γεγονός ότι όλοι αυτοί συμμετείχαν στην κοινή ανακοίνωση της πρόθεσης να προχωρήσουν οι διαδικασίες για τη σύσταση πολιτικής ομάδας στην Ευρωβουλή. Στην ομάδα αυτή θα μπορούσαν να συμμετάσχουν και ομοϊδεάτες τους απο τη Σλοβακία και τη Σουηδία, προκειμένου να συμπληρωθεί ο κρίσιμος αριθμός των επτά κρατών που απαιτούνται, ώστε να υπάρξει πολιτική ομάδα (η άλλη προϋπόθεση είναι ο αριθμός των 25 ευρωβουλευτών). Όμως η ήττα των Σλοβάκων εθνικιστών, αλλά και η ταλαντευόμενη στάση των Σουηδών καθιστούν την προσπάθεια της Λεπέν να δημιουργήσει ακροδεξιά ομάδα στο ευρωκοινοβούλιο δύσκολη, αν και έχει περιθώριο μέχρι τα τέλη Ιουνίου, οπότε λήγει η προθεσμία.

Η άλλη τάση των ευρωσκεπτικιστών έχει -προς το παρόν- μόνο ένα μέλος. Τον Βρετανό Φάρατζ. Στη Βρετανία, το ευρωσκεπτικιστικό Κόμμα Ανεξαρτησίας του Νάιτζελ Φάρατζ, με ποσοστό 27,5%, που κατάφερε να ξεπεράσει τους Συντηρητικούς και τους Εργατικούς, έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο συνεργασίας με τη Μαρίν Λεπέν, με το επιχείρημα ότι η Γαλλίδα πολιτικός και το κόμμα της έχουν θέσεις που διακατέχονται από αντισημιτισμό.

Η θέση αυτή ήταν ήδη γνωστή εδώ και έναν χρόνο, δηλαδή από την εποχή που η κυρία Λεπέν και ο κ. Βίλντερς είχαν ανακοινώσει την πρόθεσή τους να συνεργαστούν. Μπορεί ο Βρετανός ευρωσκεπτικιστής να διατρανώνει την πεποίθησή του ότι θα πρέπει να ενισχυθούν τα εθνικά κράτη και να τάσσεται αναφανδόν κατά των μεταναστών, αλλά στο σημείο αυτό ολοκληρώνονται τα κοινά σημεία με τους Γάλλους και τους Ολλανδούς. Σίγουρα, ο Βρετανός πολιτικός θεωρεί τον εαυτό του περισσότερο Βρετανό και λιγότερο Ευρωπαίο και αυτό δεν το κρύβει, καθώς δεν τον ενδιαφέρει το ευρωπαϊκό ακροατήριο.

Παρ' όλα αυτά, έχει ξεκινήσει συζητήσεις με τον Ιταλό ευρωσκεπτικιστή Μπέπε Γκρίλο. Δημοσιεύματα του ιταλικού τύπου αναφέρουν ότι στις Βρυξέλλες έγινε την Τρίτη συνάντηση του Φάρατζ με τον επικεφαλής του Κινήματος των Πέντε Αστέρων (M5S) Μπέπε Γκρίλο.

Αν και δεν έγινε γνωστό ποιος από τους δύο την επιδίωξε, διατυπώνονται εκτιμήσεις σύμφωνα με τις οποίες η πρωτοβουλία ανήκει στον Ιταλό ο οποίος θα ήθελε μία δική του ομάδα στο ευρωκοινοβούλιο. Πάντως, οι περισσότεροι πιστεύουν ότι ο Φάρατζ δύσκολα θα αποφασίσει να περάσει το... κανάλι. Ακόμα όμως και αν υπάρξει κάποια βρετανοϊταλική προσέγγιση κορυφης, ο Ιταλός πρώην ηθοποιός θα έχει να αντιμετωπίσει την κοινοβουλευτική του ομάδα καθώς βουλευτές και γερουσιαστές του M5S εμφανίζονται να προτιμούν για συμμάχους την ομάδα των οικολόγων.

Η τρίτη τάση χαρακτηρίζεται ακόμα από τους υπόλοιπους ως ακραία. Ήδη, η Λεπέν έχει αρνηθεί να συνεργαστεί με τη Χρυσή Αυγή, το ουγγρικό ακροδεξιό κόμμα Γιόμπικ και το γερμανικό Εθνικό Κόμμα (NPD). Οι θέσεις τους δεν έχουν καμία σχέση με εκείνες των υπολοίπων, καθώς οι πολιτικές πρακτικές που ακολουθούν τους έχουν οδηγήσει σε πολιτική απομόνωση.

Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι η ομπρέλα του ευρωσκεπτικισμού είναι μάλλον επινόηση των media, παρά η πραγματικότητα. Το μόνο που λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος είναι η... αγανάκτηση.

Πηγή: Premium.paratiritis.gr