του Γιώργου Παπανικολάου

Η διαρροή στον Τύπο επιστολών του κεντρικού τραπεζίτη της Κύπρου προς τους τραπεζίτες της Αθήνας που έχουν αποκτήσει μετοχικά συμφέροντα σε κυπριακές τράπεζες φαίνεται να ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο, που δεν αποκλείεται να αποκτήσει και... πολιτικές διαστάσεις.

Το γεγονός δε ότι η προς Marfin επιστολή του κ. Χριστοδούλου επικαλείται... ”ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες”, ενώ υπεισέρχεται και σε θέματα αρμοδιότητας της τοπικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, δίνει μια ακόμη διάσταση στα όσα συμβαίνουν.

Ιδίως αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι η είσοδος του ελληνικού τραπεζικού ομίλου στο μετοχικό κεφάλαιο της Λαϊκής, αλλά και του επενδυτικού fund Τosca, είχε γίνει δεκτή σχεδόν με ενθουσιασμό, πριν από μήνες, σε αντικατάσταση των βρετανικών συμφερόντων της HSBC που κατείχε ποσοστό 20% στη Λαϊκή.

Οι πληροφορίες από την Κύπρο αναφέρουν ότι η κίνηση Σάλλα προς την Τράπεζα Κύπρου αποτελεί την ”αφορμή” -αν όχι την αιτία- γι’ αυτή την απότομη μεταστροφή κλίματος, καθώς αντιδρούν ορισμένοι παράγοντες της οικονομικής ζωής της Μεγαλονήσου.

Μεταξύ αυτών λέγεται ότι είναι η Αρχιεπισκοπή, αλλά και το κόμμα ΑΚΕΛ (όσο κι αν αυτού του είδους η οικονομική επιρροή φαίνεται ασυνήθιστη στην Ελλάδα, είναι απολύτως υπαρκτή στην Κύπρο), που φοβούνται ότι αν η Τράπεζα Κύπρου περάσει κατά πρώτο λόγο στον έλεγχο ελλαδικών οικονομικών συμφερόντων το κυπριακό τραπεζικό σύστημα θα πάψει να είναι ”αυτόφωτο” και θα έχει σχέσεις εξάρτησης με την Αθήνα.

Ωστόσο υπάρχουν πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις που κινούνται στον αντίποδα αυτών των απόψεων και τονίζουν ότι με την είσοδο της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει να λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα ”εν κλειστώ”.

Οι ίδιοι θέτουν ακόμη και θέμα μελλοντικής ισχύος του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου σε σχέση με τις νόρμες και κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς είναι δεδομένο ότι σκοπός του είναι να περνά από ”κρησάρα” οποιεσδήποτε κινήσεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν στον έλεγχο κυπριακών τραπεζών από τρίτα συμφέροντα.

Το ερώτημα είναι πώς –και με πόσο ήπιο τρόπο- θα γίνει η σύνθεση αυτών των απόψεων τόσο σε πολιτικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο.

Λεπτή λοιπόν η θέση της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, που καλείται πλέον να παίξει το ρυθμιστικό της ρόλο σε ένα θέμα που ξεπερνά ενδεχομένως την άσκηση εποπτείας στο τοπικό τραπεζικό σύστημα, προσλαμβάνοντας ευρύτερες διαστάσεις ακόμη και σε πολιτικό επίπεδο.