Συνταξιούχοι στην πρίζα για χάρη των παιδιών τους!

Μετά το 1999 οι συνθήκες στην ελληνική κοινωνία άλλαξαν... Μέχρι τότε σε εταιρία που εδρεύει στην επαρχία, κάθε καλοκαίρι δημιουργούσαν λίστες με παιδιά που ήθελαν να δουλέψουν για να βγάλουν το χαρτζιλίκι τους. Φέτος δεν προσήλθε ούτε ένα παιδί! Αντίθετα, προσήλθαν συνταξιούχοι για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους και να βοηθήσουν έτσι τα... παιδιά τους!

Δημοσιεύθηκε: 18 Αυγούστου 2005 - 08:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Συνταξιούχοι στην πρίζα για χάρη των παιδιών τους!

Μετά το 1999 οι συνθήκες στην ελληνική κοινωνία άλλαξαν...

Εκείνο που δεν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε είναι σε ποιον ακριβώς βαθμό. Μέχρι το 1999 λοιπόν σε εταιρεία που εδρεύει στην επαρχία, κάθε καλοκαίρι δημιουργούσαν λίστες με παιδιά που ήθελαν να δουλέψουν για να βγάλουν το χαρτζιλίκι τους. Φέτος δεν προσήλθε ούτε ένα παιδί!

Αντίθετα, προσήλθαν συνταξιούχοι για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους και να βοηθήσουν έτσι τα... παιδιά τους!

Να είναι σύμπτωση ότι το φαινόμενο αυτό εξελίχθηκε μετά το 1999; Πιστεύουμε πως όχι! Ήταν η χρονιά που όλοι οι Έλληνες αισθανθήκαμε πλούσιοι και αποφασίσαμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Αλλάξαμε τα στάνταρ της καθημερινότητάς μας. Εκεί που ήμασταν ευχαριστημένοι με μια εκδρομή το Πάσχα και μια το καλοκαίρι, νιώθουμε μειονεκτικά αν μείνουμε ένα Σαββατοκύριακο στην Αθήνα!

Σήμερα όλοι ξοδεύουμε περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη περίοδο της ζωής μας. Νιώθουμε στριμωγμένοι! Όχι μόνο επειδή μας τυραννά η ακρίβεια. Αλλά και διότι είναι πλέον περισσότερες οι απαιτήσεις μας.

Τα παιδιά μας τα στέλναμε κάποτε να δουλέψουν. Για να βγάλουν το χαρτζιλίκι τους και για να αρχίσουν να ”ψήνονται” στο ”πεζοδρόμιο”.

Πώς όμως θα στείλει κάποιος το παιδί του σήμερα για εργασία όταν έχει προηγηθεί εποχή τόσο μεγάλης κραιπάλης; Θα πρέπει ο πατέρας να αποδεχτεί την ήττα και να εξηγήσει στο παιδί του την πραγματικότητα που είναι αμφίβολο αν ο ίδιος είναι σε θέση να την κατανοήσει και να την αποδεχτεί.

Πιστεύει ακόμη ότι για τις ζημίες που ακολούθησαν δεν έφταιγε η πλεονεξία του, αλλά ”οι κλέφτες” που του έφαγαν τον ιδρώτα του...

Όλοι νομίζαμε ότι με την πτώση που ακολούθησε γίναμε σοφότεροι και ότι δεν θα επαναλαμβάναμε τα λάθη του παρελθόντος. Ακόμη και εκείνοι που δηλώνουν κατεστραμμένοι, είναι έτοιμοι να ξαναπέσουν στη φωτιά, όταν ”βεβαιωθούν” ότι μπορούν να πάρουν πίσω κάποια από τα χαμένα.

Αν δεν το πιστεύαμε, θα στέλναμε τα παιδιά μας να δουλέψουν. Όταν ο Αντρέ Κοστολάνι ήρθε στην Αθήνα, τον ρώτησαν ποια ήταν η καλύτερη επένδυση. Και εκείνος απάντησε: ”Η μόρφωση των παιδιών σας”! Η μόρφωση δεν βρίσκεται μόνο στο σχολείο. Προσφέρεται σε μεγαλύτερες δόσεις στη σκληρή πραγματικότητα της καθημερινότητας, σε αυτό που μάθαμε να αποκαλούμε ”πεζοδρόμιο”...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.