Τζον ο χρυσοθήρας...

Σύντροφοι και συντρόφισσες! Είδα τις προάλλες ένα όνειρο πολύ σημαδιακό. Είδα τον χρυσοθήρα Τζον να σκάβει, να σκάβει. Κι έξαφνα, άρχισε να χοροπηδά. ”Εύρηκα, εύρηκα”, φώναξε ως άλλος Αρχιμήδης. Πολύ ζωντανό όνειρο. Φανταστείτε ότι ξύπνησα και νόμιζα ότι κάτω από το κρεβάτι μου κρύβονται χιλιάδες κίτρινες ουγκιές. Άτιμες εσωτερικές φωνές! Πάντα μιλάτε μέσα από αινίγματα και γρίφους...

Δημοσιεύθηκε: 25 Απριλίου 2005 - 08:55

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Σύντροφοι και συντρόφισσες! Αδέλφια! Είδα τις προάλλες ένα όνειρο πολύ σημαδιακό. Είδα τον χρυσοθήρα Τζον να σκάβει, να σκάβει, να σκάβει. Μιλάμε για πολύ σκάψιμο.

Κι έξαφνα, άρχισε να χοροπηδά. ”Εύρηκα, εύρηκα”, φώναξε ως άλλος Αρχιμήδης. Πολύ ζωντανό όνειρο. Φανταστείτε ότι ξύπνησα και νόμιζα ότι κάτω από το κρεβάτι μου κρύβονται χιλιάδες κίτρινες ουγκιές. Άτιμες εσωτερικές φωνές! Πάντα μιλάτε μέσα από αινίγματα και γρίφους...

Ο καημένος ο Τζον έσκαβε. Γι’ αυτό μπορώ να σας διαβεβαιώσω. Τι ακριβώς βρήκε δεν ξέρω. Επειδή είναι χρυσοθήρας υπέθεσα ότι βρήκε χρυσάφι. Αυτό είναι το προφανές. Αλλά το χρυσάφι δεν το είδα.

Κι εδώ ακριβώς είναι το κουμπί της ιστορίας. Αν πράγματι βρήκε χρυσάφι, τότε το όνειρο μπορεί να είναι σημαδιακό και θα πρέπει να διερευνήσουμε όλα τα πιθανά σενάρια για το ευγενές κίτρινο μέταλλο.

Και ποιος μας λέει, όμως, ότι δεν βρήκε απλώς και μόνο ένα τσίγκινο σεντούκι γεμάτο πέτρες; Είναι τόση η αγωνία του χρυσοθήρα να βρει χρυσό, που ακόμη και το λαμπύρισμα του ήλιου σε ένα κομμάτι γυαλί μπορεί να το περάσει για χρυσάφι...

Πολλοί επενδυτές έχουν φάει τα νιάτα τους με τον χρυσό και το ασήμι. Μιλάμε για ασίγαστο πάθος που είναι ανάλογο με εκείνο των χρυσοθήρων της Άγριας Δύσης.

Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν πάει καλά, όπως καλά έχουν πάει όλοι οι fan των μετάλλων και των εμπορευμάτων. Πιστεύουν, λοιπόν, ότι ο χρυσός, όπως και το ασήμι μπορούν να αποτελέσουν ένα ασφαλές καταφύγιο για τα χρήματά τους.

Ο φόβος του πληθωρισμού, ο πληθωρισμός των χαρτιών στα χρηματιστήρια, η πιθανότητα νομισματικής κρίσης, τα μεγάλα ελλείμματα στην Αμερική και η γεωπολιτική αστάθεια είναι κάποιοι καλοί λόγοι για να αναδειχθούν τα πολύτιμα μέταλλα ως επενδυτικά καταφύγια.

Αυτή είναι η μία άποψη. Η άλλη υποστηρίζει ότι το τέλος του κόσμου αργεί μερικές δεκαετίες ακόμη και ότι οι φόβοι που εκφράζονται για την αμερικανική οικονομία είναι υπερβολικοί.

Αλλά ακόμη κι αν έφτασε η ώρα εκείνη που ο καπιταλισμός θα καταβροχθίσει ως άλλος Κρόνος τα παιδιά του, τα πολύτιμα μέταλλα είναι λιγότερο χρήσιμα από το πετρέλαιο ή τα μέταλλα που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στη βιομηχανική παραγωγή.

Θα μπορούσαμε να συζητάμε επί ώρες γι’ αυτές τις απόψεις. Το πρόβλημά μας δεν είναι αν θα ανέβει ο χρυσός ή όχι (που θα μπορούσε και να είναι), αλλά ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχει ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση για το πού μπορεί να οδηγηθούν τα πράγματα.

Ο κόσμος προβληματίζεται επειδή αντιλαμβάνεται ότι οι χρηματιστηριακές αγορές έχουν ήδη δώσει πολλά και αναζητά εναλλακτικές λύσεις...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.