Το απόλυτο κερδοσκοπικό εργαλείο!

”Το πρώτο limit down προσελκύει την προσοχή της αγοράς. Το δεύτερο την εντείνει. Στο τρίτο κάποιοι σπεύδουν να επωφεληθούν της ”επενδυτικής ευκαιρίας”. Στο εικοστό τρίτο διαπιστώνουν ότι έχουν κάνει ένα ακόμη μεγάλο λάθος”. Τάδε έφη γνωστός παίκτης της αγοράς. Λοιπόν, τι λέτε; Μήπως έφτασε η ώρα να καταργηθούν τα limit up και τα limit down; Κι όποιος θέλει, ας κάνει τότε ”μαγκιές”...

Δημοσιεύθηκε: 13 Ιανουαρίου 2005 - 08:55

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

”Το πρώτο limit down προσελκύει την προσοχή της αγοράς. Το δεύτερο την εντείνει. Στο τρίτο κάποιοι σπεύδουν να επωφεληθούν της ”επενδυτικής ευκαιρίας”. Στο εικοστό τρίτο διαπιστώνουν ότι έχουν κάνει ένα ακόμη μεγάλο λάθος”.

Τάδε έφη γνωστός παίκτης της αγοράς. Λοιπόν, τι λέτε; Μήπως έφτασε η ώρα να καταργηθούν τα limit up και τα limit down; Κι όποιος θέλει, ας κάνει τότε ”μαγκιές”...

Το μεγαλύτερο όπλο της κερδοσκοπίας είναι τα όρια διακύμανσης. Είναι το τέλειο εργαλείο της χειραγώγησης. Κι αυτό διότι η προσοχή της αγοράς ξεφεύγει από το ποια είναι η πραγματική αξία μιας εταιρείας και επικεντρώνεται στα πόσα limit down μπορεί να κάνει η μετοχή και με πόσα limit up μπορεί να αντιδράσει στη συνέχεια.

Τα όρια διακύμανσης μοιάζουν με το κόλπο του πορτοφολά. Την ώρα που ένας γέροντας πέφτει πάνω σου στο μετρό και σε σπρώχνει στην πλάτη, κάποιος νεαρός σου ”ξαφρίζει” το πορτοφόλι από την τσέπη του παντελονιού!

Πρέπει η τιμή μιας μετοχής να υποχωρήσει κατά 70%; Αν είναι να ”καταρρεύσει”, τότε ας πέσει όσο πρέπει μέσα σε μία ημέρα και να τελειώνουμε. Η πτώση κατά τρεις συνεχόμενες συνεδριάσεις στα όρια του 20% δημιουργεί συνθήκες περαιτέρω πτώσης για την ίδια μετοχή και ταυτόχρονα συμπαρασύρει σε ανάλογη πορεία και άλλες μετοχές.

Η απότομη πτώση, όσο μεγάλη και αν είναι, τραυματίζει περισσότερο τη συγκεκριμένη μετοχή και λιγότερο την υπόλοιπη αγορά. Αντίθετα, η συνεχόμενη εικόνα των limit down, από συνεδρίαση σε συνεδρίαση, δημιουργεί την αίσθηση της γενικής και ολοκληρωτικής καταστροφής.

Μέχρι σήμερα δεν έχει τολμήσει κάποιος να άρει τα όρια διακύμανσης, με το αιτιολογικό της ”προστασίας των επενδυτών”. Η αλήθεια είναι ότι τα limit up και τα limit down μόνο προστασία δεν παρέχουν στους επενδυτές.

Φοβόμαστε τις πιθανές επιπτώσεις στις περιπτώσεις εκείνες που μία εταιρεία οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε πτώχευση; Αν αυτό συμβαίνει πράγματι, γιατί θα πρέπει να δώσουμε τα περιθώρια στους ”πονηρούς” να πουλάνε καθημερινά τις μετοχές τους, χρησιμοποιώντας το ”μαξιλάρι” του limit down;

Φοβόμαστε τις επιπτώσεις στα margin; Ας φροντίσουν εκείνοι που δανείζουν να περιφρουρήσουν με έναν διαφορετικό τρόπο τα συμφέροντά τους. Φοβόμαστε ότι με την κατάργηση των ορίων θα υπάρξει κερδοσκοπία;

Σήμερα με τα limit up και τα limit down η ιστορία έχει καταντήσει καζίνο. Πάρτε παράδειγμα μια εταιρεία που δέχεται το ένα εξώδικο μετά το άλλο από τις τράπεζες και η μετοχή της συμπεριφέρεται λες και το τραπεζικό σύστημα αποφάσισε να χαρίσει στην εισηγμένη όλα της τα χρέη!

Πράγμα που, όπως καταλαβαίνετε, είναι απίθανο. Ο εχθρός σου μπορεί να σου χαρίσει κάτι, ο τραπεζίτης ποτέ! Τέλος πάντων... Η αρχή έγινε με τα blue chips, όπου δεν υπάρχουν πλέον όρια διακύμανσης. Ένα βήμα χρειάζεται ακόμη για να στερήσουμε ένα ακόμη όπλο από τους ”πονηρούς”...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.