Το «ταμπελάκι» γράφει «Ελλάδα»…

Ουδεμία άλλη χώρα στην Ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης, πέραν της Ελλάδας, έχει παραβιάσει τόσο κατάφορα την αρχή της κρατικής συνέχειας και συνέπειας. Κάποτε θα το πλήρωνε…

Δημοσιεύθηκε: 22 Νοεμβρίου 2011 - 07:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το ατυχές τόσο για τον κ. Αντ. Σαμαρά όσο και για τη χώρα μας είναι ότι στο «ταμπελάκι» που βρίσκεται μπροστά από τον εκάστοτε Έλληνα πρωθυπουργό στο τραπέζι διασκέψεων των κρατών-μελών της Ε.Ε. και της ευρωζώνης αναγράφεται η ονομασία της χώρας και μόνον αυτή.

Τίποτε άλλο.

Hellas, Greece, Grece, Griechenland ή όποια άλλη παραλλαγή και εάν τύχει να χρησιμοποιηθεί, ανάλογα με τον τόπο όπου θα διεξαχθεί το εκάστοτε Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το νόημα είναι ένα:

Ο άνθρωπος που κάθεται πίσω από την ταμπέλα εκπροσωπεί τη χώρα και δεσμεύεται για λογαριασμό της.

Τα κράτη εκλαμβάνονται ως οντότητες με συνέχεια και συνέπεια και αναμένεται από αυτά να τηρήσουν τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν έναντι των εταίρων τους.

Οι εξαιρέσεις, όπως σε κάθε κανόνα, είναι υπαρκτές.

Ουδεμία, όμως, άλλη χώρα στην Ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης, πέραν της Ελλάδας, έχει παραβιάσει τόσο κατάφορα αυτήν την αρχή της κρατικής συνέχειας και συνέπειας.

Πρώτα με τον κ. Γ. Αλογοσκούφη και την περίφημη απογραφή και στη συνέχεια με τον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου και τα διαβόητα Greek Statistics, η Ελλάδα ανέτρεψε δύο φορές τα δεδομένα που παρουσίαζε έως τη στιγμή εκείνη, δημιουργώντας σοβαρό προβληματισμό μεταξύ των εταίρων της σχετικά με την αξιοπιστία της.

Μόλις ανέλαβε την εξουσία η κυβέρνηση Καραμανλή, το 2004, είπε διά στόματος του φιλτάτου “George” στους κοινοτικούς εταίρους της: «Κοιτάξτε, οι προηγούμενοι σας έλεγαν ψέματα και δεν υπολόγιζαν τις εξοπλιστικές προμήθειες στα νούμερα. Το ξαναείδαμε το πράγμα και ιδού τα πραγματικά νούμερα». Ήρθε, δε, στη συνέχεια και η... αναμόρφωση του ΑΕΠ, με την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού του, και... έδεσε η σάλτσα.

«Ω λα, λα!», ίσως αναφώνησαν ορισμένοι Ευρωπαίοι, αλλά τι να κάνουν; Θέλοντας και μη, το δέχτηκαν.

Ήρθε στη συνέχεια, το 2009, στην εξουσία η κυβέρνηση Παπανδρέου και διά στόματος του επίσης φιλτάτου Γ. Παπακωνσταντίνου τους πλασάρισε μία από τα ίδια. «Όχι, δεν είναι τόσο το έλλειμμα της χώρας, αλλά στην πραγματικότητα είναι άλλο τόσο και σας το κρύβανε», τους είπε.

Τα «ω λα, λα» έδωσαν ίσως τη θέση τους στην περίφημη ατάκα «game over» του φιλτάτου κ. Γιούνκερ, αλλά ήταν ήδη αργά…

Ο ταχυδρόμος είχε ήδη χτυπήσει δύο φορές.

Επιστέγασμα όλων αυτών, βεβαίως, υπήρξε η διετής διακυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου, στη διάρκεια της οποίας η χώρα μας, αν και έλαβε τη χρηματοδοτική στήριξη που της προσέφεραν οι εταίροι της, αντιμετώπισε τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει ως κάτι «ξένο», προς το οποίο, αν και είχε συναινέσει, ενδόμυχα διαφωνούσε.

«Μας τα επέβαλαν τα μέτρα», «εμείς ως ΠΑΣΟΚ δεν θα παίρναμε ποτέ τέτοια μέτρα» και άλλα συναφή υποστήριζαν στους διαδρόμους των υπουργείων τους τα στελέχη της κυβέρνησης Παπανδρέου, σπεύδοντας όμως να υπερψηφίσουν το κάθε νέο πακέτο μέτρων όποτε γινόταν σαφής η αποτυχία του προηγούμενου, εξαιτίας του στρεβλού τρόπου με τον οποίο είχαν αντιληφθεί την έννοια της δημοσιονομικής προσαρμογής, των μεταρρυθμίσεων ή των αποκρατικοποιήσεων.

Δεν τα «πίστεψαν» ποτέ τα «μέτρα» και βεβαίως ουδέποτε τα εφάρμοσαν, ασχέτως εάν είχαν δεσμευτεί έναντι των εταίρων μας ότι θα το πράξουν…

Κάτι σαν τη «συμφωνία» της 26ης Οκτωβρίου, όπου ο κ. Παπανδρέου είπε στους Ευρωπαίους εταίρους «yes, ok. Thank you very much», τη μία μέρα και την επομένη έμαθαν από τις τηλεοράσεις ότι στην Ελλάδα θα γίνει δημοψήφισμα…

Δεν είναι άρα άξιον απορίας που πλέον δεν μας αντιμετωπίζουν ως κράτος, αλλά ως κάτι διαφορετικό…

Δεν είναι άξιον απορίας που ζητούν την παροχή έγγραφων δεσμεύσεων για την τήρηση των υποχρεώσεων που απορρέουν από το νέο πακέτο βοήθειας, όχι μόνο από την κυβέρνηση αλλά και από τις πολιτικές δυνάμεις που τη στηρίζουν…

Όλα τα πράγματα έχουν τη λογική τους…

Δεν μας πιστεύουν πια και, κατά τα φαινόμενα, έχουν κάθε λόγο να το πράττουν.

Ακόμη και στην επιστολή που απηύθυνε ο φίλτατος κ. Αντ. Σαμαράς στους ομολόγους του στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ώστε εμμέσως να «δεσμευτεί» και να ξεπεράσει έτσι τον σκόπελο της επίσημης «τζίφρας», τα «ναι μεν, αλλά» δίνουν και παίρνουν, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο αναθεώρησης της όποιας συμφωνίας γίνει τώρα, μετά τις εκλογές …

Είναι ατυχές, αλλά έτσι είναι.
Είτε του αρέσει του κ. Σαμαρά, είτε όχι…

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.