Εξ ονόματος της χώρας…

Στην κρισιμότερη οικονομική διαπραγμάτευση ενδεχομένως στην Ιστορία της χώρας για το «κούρεμα» του χρέους κατά 50% και σε μία συμφωνία που θα καθορίσει το μέλλον του τόπου θέση έχουν μόνον οι ικανότεροι.

Δημοσιεύθηκε: 8 Νοεμβρίου 2011 - 07:50

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στην κρισιμότερη οικονομική διαπραγμάτευση, ενδεχομένως, στην Ιστορία της χώρας, η οποία θα αφορά στο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους κατά 50%, αλλά και σε μία συμφωνία η οποία θα καθορίσει την πορεία του τόπου, πιθανότατα για δεκαετίες, θέση έχουν μόνον οι ικανότεροι.

Εκείνοι οι οποίοι έχουν αποδεδειγμένα τη γνώση αλλά και την ικανότητα να αποφύγουν τις κακοτοπιές και να πείσουν τους συνομιλητές τους ότι οι λύσεις που θα συμφωνηθούν θα είναι επωφελείς ή τουλάχιστον θα είναι οι λιγότερο επώδυνες για όλους.

Έως αργά χθες το βράδυ, την ώρα όπου γράφονταν αυτές οι γραμμές, τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα της χώρας δεν είχαν ακόμη καταλήξει στην επιλογή τους σχετικά με το πρόσωπο που θα ηγηθεί της επόμενης κυβέρνησης, παρά τον θετικό τρόπο με τον οποίο είχε υποδεχθεί η Ευρώπη τις αρχικές πληροφορίες, που ήθελαν τον κ. Λ. Παπαδήμο, έως πρόσφατα αντιπρόεδρο της ΕΚΤ, ως τον κυριότερο υποψήφιο για τη θέση αυτή.

Τα ονόματα των Ν. Διαμαντούρου, Ευρωπαίου Συνηγόρου του Πολίτη, και Π. Ρουμελιώτη, εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, ήταν επίσης «στο τραπέζι».

Ένα «τραπέζι» στο οποίο σε λίγες ημέρες θα κληθούν οι ιδιώτες πιστωτές της χώρας, ήτοι οι ελληνικές και οι ξένες τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία και οι άλλοι θεσμικοί ή ιδιώτες επενδυτές, να συζητήσουν για την εθελοντική αποποίηση ποσοστού τουλάχιστον 50% των χρημάτων που δάνεισαν στην Ελλάδα, αγοράζοντας τα ομόλογά της.

Αντίστοιχα, ο επικεφαλής της επόμενης κυβέρνησης θα κληθεί, με την υποστήριξη των δύο κυριότερων κομμάτων της χώρας, να διαπραγματευτεί με τους Ευρωπαίους εταίρους μας και το ΔΝΤ ένα πακέτο μέτρων βάσει του οποίου η Ελλάδα προσδοκά, αφενός, στην ανάκτηση της χαμένης της αξιοπιστίας έναντί τους και, αφετέρου, στη διατήρηση της θέσης της στην ευρωζώνη.

Μιας αξιοπιστίας και μιας θέσης που συστηματικά υπέσκαψαν τόσο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αθετώντας τις έως τώρα δεσμεύσεις της για δημοσιονομική προσαρμογή, μεταρρυθμίσεις και αποκρατικοποιήσεις, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση, αρνούμενη να τις προσυπογράψει, δεσμευόμενη έτσι έναντι των κοινοτικών μας εταίρων για την ομαλή προώθησή τους, εφόσον βρεθεί στα ηνία της εξουσίας.

Αυτήν τη χαμένη αξιοπιστία θα κληθεί να δώσει ξανά στη χώρα η επόμενη κυβέρνηση και όποιος επιλεγεί ως επικεφαλής της.

Ας μη γελιόμαστε. Το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων κατά 50%, όσο και εάν αυτό παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση Παπανδρέου ως «ελάφρυνση» από το βαρύ φορτίο του χρέους, δεν παύει να αποτελεί ένα σαφές δείγμα αφερεγγυότητας.

Εάν, δε, δεν γινόταν σε εθελοντική βάση, ήτοι με τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών μας, θα ισοδυναμούσε με πιστωτικό γεγονός και χρεοκοπία.

Όσοι έβαλαν τα λεφτά τους στη χώρα μας, προσφέροντας στις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις τα χρήματα που αυτές ζητούσαν για να καλύψουν τα ελλείμματά τους, προφανώς δεν είναι ευτυχείς να τα βλέπουν σήμερα να χάνονται.

Ουδείς είναι ευτυχής να διαγράφει το 50% της περιουσίας του.

Είναι, μήπως, επιτυχία το γεγονός ότι οι ελληνικές τράπεζες θα πρέπει να πουλήσουν τις θυγατρικές τους στο εξωτερικό, ώστε να καλύψουν τις ζημίες τους από επενδύσεις σε ελληνικούς κρατικούς τίτλους;

Είναι επιτυχία το γεγονός ότι το ελληνικό δημόσιο θα πρέπει εκ νέου να δανειστεί για να αποκαταστήσει, τουλάχιστον έως έναν βαθμό, τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων;

Είναι επιτυχία το γεγονός ότι η αξία των κάθε είδους στοιχείων ενεργητικού, των ακινήτων συμπεριλαμβανομένων, ιδιωτικών ή δημόσιων, θα μειωθεί σημαντικά;

Ποιος θα έρθει να επενδύσει σε μια χώρα και να συμμετάσχει στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων όταν αποδεδειγμένα αυτή είναι αφερέγγυα;

Τι είδους «έκπτωση» επί της τιμής αυτών των επιχειρήσεων θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα ώστε να κατορθώσει να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις της και να εκποιήσει κάποιες από αυτές;

Στη διάρκεια της τελευταίας διετίας χάσαμε όποια ρανίδα αξιοπιστίας είχαμε.
Πρώτα έναντι των αγορών και των δανειστών μας και στη συνέχεια έναντι των εταίρων μας.

Αυτήν την αξιοπιστία καλούμεθα τώρα να ανακτήσουμε ως χώρα, μέσω της συναίνεσης των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, σε μια συμφωνία «πακέτο» με τους εταίρους μας και μέσω ενός προσώπου το οποίο θα έχει το απαραίτητο κύρος αλλά και τις γνώσεις και την ικανότητα να ηγηθεί της νέας κυβέρνησης.

Ενός ανθρώπου ο οποίος θα μπορεί όντως να διαπραγματευτεί εξ ονόματος της χώρας και δεν θα είναι απλώς ο «μεταβατικός» πρωθυπουργός, που θα εκτελεί τις όποιες πρόσκαιρες συμφωνίες σκοπιμότητας αναγκάστηκαν να κάνουν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ.

Είναι αντιληπτό αυτό;

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.