Πώς μας κλέβουν με το discount!

Ακούμε πολλές θεωρίες για το ποιος μπορεί να ευθύνεται για την κατάντια της αγοράς. Τα πράγματα όμως είναι πολύ απλά. Η μεγάλη πληγή της αγοράς και των μετοχών της Περιφέρειας, ειδικότερα, είναι το discount. Πρόκειται για έναν τρόπο ξεδιάντροπης χειραγώγησης, ο οποίος παραμένει, προς το παρόν, ατιμώρητος...

Δημοσιεύθηκε: 7 Ιουνίου 2004 - 09:01

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Ακούμε πολλές θεωρίες για το ποιος μπορεί να ευθύνεται για την κατάντια της αγοράς. Διαβάζουμε πολλές περισσότερες ανοησίες. Τα πράγματα όμως είναι πολύ απλά.

Η μεγάλη πληγή της αγοράς και των μετοχών της Περιφέρειας, ειδικότερα, είναι το discount. Πρόκειται για έναν τρόπο ξεδιάντροπης χειραγώγησης, ο οποίος παραμένει, προς το παρόν, ατιμώρητος...

Να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: Επιχειρηματίας έχει στα χέρια του το 70% ή το 80% των μετοχών της εισηγμένης εταιρείας. Γνωρίζει ότι χρειάζεται το πολύ το 51% για να συνεχίσει να ασκεί τον έλεγχο.

Ορισμένες πιο σύγχρονες θεωρίες περιορίζουν αυτό το αναγκαίο για τον έλεγχο της εταιρείας ποσοστό στο 34% ή ακόμη και στο 5%. Εξαρτάται κάθε φορά από τα ποσοστά που κατέχουν οι υπόλοιποι μέτοχοι και από την οικονομική δυνατότητά τους.

Ο επιχειρηματίας, λοιπόν, διαπιστώνει ότι οι συνθήκες της αγοράς δεν ευνοούν την άνοδο των μετοχών και δεν του επιτρέπουν να πωλήσει μέρος των μετοχών του σε υψηλότερα επίπεδα τιμών. Έτσι, έχει τρεις επιλογές.

Η πρώτη είναι να αφήσει τα πράγματα να εξελιχθούν. Να πάψει να ασχολείται με το ταμπλό και να κοιτάξει μόνο τη δουλειά του. Η στάση αυτή ταιριάζει σε ανθρώπους με χριστιανικά ιδεώδη.

Αν και μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι γνωρίζουμε αρκετούς που στα πρώτα βήματα της ζωής τους ήταν οι πιο συχνοί επισκέπτες του κατηχητικού, αλλά στη συνέχεια πέρασαν στο αντίπαλο ”στρατόπεδο”...

Η δεύτερη επιλογή είναι να δανειστεί ένα ποσό από την τράπεζα, να αγοράσει τις εναπομείνασες μετοχές και να αποσύρει τη μετοχή από το ταμπλό. Αν στο μεταξύ διάστημα έχει φροντίσει να αγοράσει η ίδια η εταιρεία μετοχές της, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο εύκολα.

Στις δύσκολες μέρες που διανύουμε δεν γνωρίζουμε πολλούς που να είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν για να βγουν από το χρηματιστήριο. Πόσο μάλλον να προσφέρουν μία ”δίκαια” τιμή στους υπόλοιπους μετόχους.

Η τρίτη επιλογή είναι εκείνη που μας ενδιαφέρει περισσότερο.

Ο βασικός μέτοχος βρίσκει μία ”παρέα” και της προσφέρει ένα σημαντικό πακέτο μετοχών με discount της τάξης του 20%-30%. Δεσμεύεται ότι δεν θα πουλήσει μετοχές του και δίδει έτσι τη δυνατότητα στην ”παρέα” να δραστηριοποιηθεί για να αποκομίσει το κέρδος της. Ας πούμε ότι η μετοχή είναι στα 2 ευρώ.

Οι μετοχές δίδονται στην ”παρέα” στο 1,5 ευρώ. Η ”παρέα” προσπαθεί να ρευστοποιήσει με μέσο όρο υψηλότερο του 1,5 ευρώ. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι στο επόμενο διάστημα η μετοχή θα βρεθεί χαμηλότερα από το 1,5 ευρώ.

Ο επιχειρηματίας δεν έχει να κάνει κάτι άλλο στη συνέχεια από το να επιλέξει τον χρόνο που θα αρχίσει να συγκεντρώνει και πάλι τις μετοχές του. Αν ο ισολογισμός του, μάλιστα, τυχαίνει να μην πείθει την αγορά, το έργο του μπορεί να διευκολυνθεί σημαντικά.

Φανταστείτε ότι αγοράζει και πάλι τις μετοχές του στο 1 ευρώ. Στο τέλος θα έχει τον ίδιο αριθμό μετοχών με εκείνον που κατείχε πριν βρει την ”παρέα” και θα έχει κερδίσει και ένα σημαντικό χρηματικό ποσό από τις διαφορές.

Αν οι συνθήκες δεν του επιτρέψουν να αγοράσει τις μετοχές στο ταμπλό, υπάρχει πάντοτε η δυνατότητα της αύξησης κεφαλαίου σε τιμή έκδοσης κοντά στην ονομαστική αξία της μετοχής...

Κοιτάξτε προσεκτικά τα στοιχεία των τελευταίων δύο ετών. Προσέξτε σε ποιες περιπτώσεις της περιφέρειας έχουν αλλάξει χέρια μεγάλα πακέτα μετοχών και τι ακολούθησε στη συνέχεια. Προσέξτε, επίσης, τους ισολογισμούς αυτών των εταιρειών.

Το ίδιο, φυσικά, μπορούν να πράξουν και οι χρηματιστηριακές αρχές, οι οποίες, όπως μαθαίνουμε, προσεγγίζουν ήδη την ”παρέα” και μάλιστα από πολλές πλευρές. Με λίγη ακόμη προσπάθεια μπορούν να φτάσουν και στους εγκεφάλους της ”απάτης” και να μη μείνουν μόνο στα παιδιά που κάνουν τη βρώμικη δουλειά...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.