Ο Χοσέ φοβάται το θεριό και όλοι εμείς το Χοσέ...

Το θεωρούμε αναγκαίο κακό και θα το κάνουμε, αλλά έχετε το νου σας. Πρώτον, δεν θα διαρκέσει πολύ και, δεύτερον, στην πρώτη ένδειξη πληθωρισμού θα επιστρέψουμε στον παλιό καλό εαυτό μας και θα μαζέψουμε όλο το χαρτί.

Δημοσιεύθηκε: 26 Μαΐου 2009 - 07:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Ο Χοσέ φοβάται το θεριό και όλοι εμείς το Χοσέ...

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.

Κάθεται στο ίδιο τραπέζι συσκέψεων με τον Ζαν-Κλοντ Τρισέ, τον "δικό μας" Λουκά Παπαδήμο και τα άλλα τρία μέλη της εξαμελούς διοικούσας επιτροπής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Είναι μέρος, κατά συνέπεια, του σκληρού πυρήνα λήψης αποφάσεων της ΕΚΤ και όχι απλό μέλος του διοικητικού της συμβουλίου, το οποίο απαρτίζεται από το σύνολο των διοικητών των 16 κρατών μελών της ευρωζώνης.

Γνωρίζει, κοντολογίς, τους κυριότερους προβληματισμούς, ανησυχίες αλλά και στόχους του κεντρικού πιστωτικού ιδρύματος της Ευρώπης και τα μέτρα στα οποία αυτό είναι διατεθειμένο να προχωρήσει ώστε να τους επιτύχει.

Ο λόγος για τον Χοσέ Μανουέλ Γκονζάλεζ Παράμο, ο οποίος χθες είπε τη μάλλον πικρή, αλλά πάντως πλήρη "αλήθεια".

Αναφερόμενος στη νομισματική πολιτική που ακολουθεί η ΕΚΤ για την αντιμετώπιση της κρίσης, με τις συνεχείς μειώσεις επιτοκίων έως του επιπέδου του 1% και τα "ανορθόδοξα" μέτρα ενίσχυσης της ρευστότητας που θα προωθήσει αγοράζοντας 60 δισ. ευρώ σε καλυμμένα ομόλογα, είπε, σε ελεύθερη μετάφραση:

"Το θεωρούμε αναγκαίο κακό και θα το κάνουμε, αλλά έχετε το νου σας!
Πρώτον, δεν θα διαρκέσει πολύ και, δεύτερον, στην πρώτη ένδειξη πληθωρισμού θα επιστρέψουμε στον παλιό καλό εαυτό μας και θα μαζέψουμε όλο το χαρτί".

Από τα λόγια του Ισπανού τραπεζίτη, τα οποία βεβαίως πρέπει να εκληφθούν ως η ενιαία φωνή των έξι ανθρώπων που κρατούν τα ηνία της ΕΚΤ, καλείται να συμπεράνει κανείς ότι τα μέτρα ενίσχυσης της ρευστότητας στα οποία πρόκειται να προχωρήσει η Κεντρική Τράπεζα της ευρωζώνης από τον Ιούνιο βρίσκονται στον αντίποδα των πραγματικών επιδιώξεών της, που είναι η πάση θυσία διατήρηση του πληθωρισμού κάτω από το επίπεδο του 2%.

Εάν η παρούσα κρίση δεν ήταν η μεγαλύτερη στα μεταπολεμικά χρονικά και ενδεχομένως στα τελευταία 70 έτη, εάν η ανεργία δεν απειλούσε εκατομμύρια Ευρωπαίων πολιτών και εάν η κοινωνική έκρηξη δεν ελλόχευε, απειλώντας τον ίδιο τον κοινωνικό ιστό της Ευρώπης, η ΕΚΤ και η ομάδα των έξι που τη διοικούν θα προτιμούσαν πιθανότατα να καούν στην πυρά ή -σε μια ένδειξη παγκοσμιοποίησης- να κάνουν χαρακίρι, παρά να χρησιμοποιήσουν "ανορθόδοξες μεθόδους" για την ενίσχυση της ρευστότητας.

Κάτι που υπό άλλες συνθήκες, με λίγα λόγια, θα θεωρούνταν "ανάθεμα".

Υπό το πρίσμα αυτό και έχοντας κατά νου ότι ακόμη και εάν οι κυριότερες οικονομίες της ευρωζώνης σταθεροποιηθούν περί τα τέλη του έτους, όπως θέλουν τα αισιόδοξα σενάρια, και εν συνεχεία αρχίσουν σταδιακά να ανακάμπτουν, τι πιθανότητες πιστεύετε ότι υπάρχουν για τη διατήρηση των παρόντων επιτοκιακών επιπέδων επί μακρόν;

Και, για να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα, σε ό,τι αφορά στη χώρα μας, η οποία αναμένεται να ακολουθήσει την πορεία σταθεροποίησης και ανάκαμψης με πολύ βραδύτερους ρυθμούς, τι επιπτώσεις πιστεύετε ότι θα έχει το φαινόμενο σταδιακής αύξησης των επιτοκίων, σε καιρό ύφεσης;

Οι ανησυχίες της ΕΚΤ για ενδεχόμενη αύξηση του πληθωρισμού ως αποτέλεσμα της μαζικής τόνωσης της ρευστότητας στην ευρωζώνη και πραγματικές είναι, αλλά και ρεαλιστικές.

Μήπως, όμως, θα έπρεπε πρώτα να εξέλθουμε από αυτήν την κρίση "εν χορώ" και μετά να εφαρμόσουμε τα όποια αντιπληθωριστικά μέτρα;

Μην ξεχνάμε ότι και στις στρατιές των ανέργων υπάρχουν δανειολήπτες, αλλά και ότι η επιχειρηματική κοινότητα μπορεί να δει το "έργο" της ύφεσης για ακόμη μία φορά… και τότε δεν είναι βέβαιο αν θα κάτσει να το παρακολουθήσει ολόκληρο… ή θα πάει σπίτι της.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.