Εάν το κράτος ήταν ιδιώτης θα είχε χρεοκοπήσει

Κάποια στιγμή, κάποια κυβέρνηση ίσως πει τα πράγματα με το όνομά τους και αποφασίσει να λύσει τα προβλήματα. Ίσως μάλιστα και -υπό τις παρούσες περιστάσεις οικονομικής κρίσης- να πρέπει να το πράξει και η τωρινή...

Δημοσιεύθηκε: 14 Απριλίου 2009 - 07:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Εάν το κράτος ήταν ιδιώτης θα είχε χρεοκοπήσει

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν η χώρα μας ήταν εταιρία, θα είχε ήδη χρεοκοπήσει.

Εάν ήταν δανειολήπτης στεγαστικού, θα του είχαν ήδη πάρει το σπίτι.

Εάν ήταν ιδιώτης και πήγαινε να δανειστεί, οι τραπεζίτες δεν θα τον άφηναν ούτε το κατώφλι της τράπεζας να διαβεί.

Για το 2009 το ελληνικό δημόσιο έχει συνολικές υποχρεώσεις 109 δισ.ε υρώ (πέραν των 28 δισ. ευρώ για τις τράπεζες) και έσοδα μόνο 64 δισ. ευρώ. Τα υπόλοιπα 45 δισ. ευρώ ως γνωστόν τα δανείζεται. Και μάλιστα ιδιαίτερα ακριβά.

Η διαφορά στο κόστος δανεισμού μεταξύ ελληνικού και γερμανικού δημοσίου έχει φτάσει από 32 μονάδες βάσης τον Μάρτιο του 2005 στις 260 μονάδες βάσης σήμερα. Κάθε αύξηση κατά δέκα μονάδες βάσης στο κόστος δανεισμού και στο spread, στα 45 δισ. ευρώ δανεισμού, αντιστοιχεί σε επιπλέον 45 εκατ. ευρώ ετησίως για τόκους.

Και όλα αυτά όταν το 90% των υποχρεώσεων της χώρας μας είναι ανελαστικό, καθώς αφορά σε εξυπηρέτηση τόκων, χρεολυσίων, μισθών, συντάξεων και επιχορηγήσεων ασφαλιστικών ταμείων.

Δεν μπορούμε να μην τα δώσουμε.

Σε ετήσια βάση μόνο το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους της ανέρχεται σε περίπου 12 δισ. ευρώ.

Υπό αυτές τις συνθήκες και με την ανάπτυξη να κυμαίνεται σε μηδενικά επίπεδα για φέτος, οποιαδήποτε κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα μόνο δίλημμα:

Πώς θα αυξηθούν τα έσοδα;

Η πάταξη του... εθνικού σπορ, ήτοι της φοροδιαφυγής, ίσως δώσει την προφανή απάντηση.

Εξάλλου, μην ξεχνάμε ότι πέρυσι, εν μέσω οικονομικής κρίσης, οι καταθέσεις στις τράπεζες αυξήθηκαν από 196 δισ. ευρώ τον Ιανουάριο του 2008 σε 227 δισ. ευρώ τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους.

Μία άλλη απάντηση, η οποία βρίσκεται δε και σε πλήρη αρμονία με την ιδεολογική ατζέντα επί της οποίας εξελέγη η Ν.Δ. στην κυβέρνηση (δύο φορές... - μην το ξεχνάμε), ίσως έχει ήδη δοθεί από τον κ. Ανδρέα Βγενόπουλο:

Λιγότερο κράτος. Πουλήστε ό,τι δεν βγάζει λεφτά, αλλά αξίζει να αγοραστεί επειδή "υπό νέα διεύθυνση" ίσως και να βγάλει.

Αν και η αρχή είχε γίνει επί κυβέρνησης κ. Κ. Μητσοτάκη, το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν εκείνο που έδειξε τον λαμπρό δρόμο της λειτουργίας του μεγαλύτερου αεροδρομίου της χώρας σε ιδιωτικά χέρια;

Ας ακολουθήσει η σημερινή κυβέρνηση της Ν.Δ. (κλίμα συναίνεσης δεν επιδιώκει;) αυτό το λαμπρό παράδειγμα και ας πουλήσει και τα υπόλοιπα αεροδρόμια της χώρας σε ιδιώτες. Και αν είναι πολύ μικρό το αντικείμενο ας τα γκρουπάρει σε μία ή το πολύ δύο ομάδες, ώστε το αντικείμενο να είναι πιο... ενδιαφέρον.

Από εκεί δεν περνούν κάθε χρόνο τα εκατομμύρια τουρίστες;

Αντίστοιχα μπορεί να πράξει και για τα λιμάνια της χώρας και δεν εννοούμε μόνο τα τμήματα των εμπορευματικών σταθμών κατά το παράδειγμα του ΟΛΠ και του ΟΛΘ, αλλά ολόκληρο το "μαγαζί". Γιατί δηλαδή το ελληνικό δημόσιο θα πρέπει ακόμη στις μέρες μας να κάνει τον "λιμενάρχη";

Γιατί θα έπρεπε να έχει συμμετοχή στον ΟΤΕ, στα ΕΛΠΕ, στο Τ.Τ., στην ΕΥΔΑΠ, στο Καζίνο Πάρνηθας, στη ΛΑΡΚΟ, στα Κρατικά Λαχεία, στον ΟΔΙΕ, στην Κεντρική Αγορά Αθηνών, στο μετρό, στον προαστιακό, στο τραμ κ.λπ.;

Δεν αλλοιώνονται έτσι ή αλλιώς οι συνθήκες του ανταγωνισμού με το κράτος-επιχειρηματία και όχι "επόπτη";

Η συνεχής υποθήκευση του μέλλοντος των Ελλήνων και των παιδιών τους, μέσω δανεισμού, για την αποφυγή οποιουδήποτε πολιτικού κόστους, κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει.

Οι αμφιβόλου συνταγματικότητας κεφαλικοί φόροι δεν είναι η απάντηση του προβλήματος.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.