Αυτήν την τράπεζα ποιος θα την πάρει;

Δεν θέλει το πιστωτικό σύστημα να τροφοδοτήσει την οικονομία; Υποφέρει από «τοξικά» δάνεια και φοβάται κατάρρευση διπλανής τράπεζας; Σύμφωνοι. Βγάλτε το βάρος από επάνω του και δώστε τη λύση. Αν την έχετε.

Δημοσιεύθηκε: 11 Φεβρουαρίου 2009 - 07:59

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.

Αβεβαιότητα.

Ένα από τα πιο δυνατά ανθρώπινα συναισθήματα.

Ένα συναίσθημα που οδηγεί πάντα στον φόβο.

Πώς νιώθει κάποιος υπό το παρόν οικονομικό κλίμα, γνωρίζοντας ότι ανεξάρτητα από την επαγγελματική του κατάσταση πρέπει να συντηρήσει την οικογένειά του για τα επόμενα 10 ή 20 χρόνια;

Ότι πρέπει να πληρώνει κάθε μήνα την τράπεζα για το σπίτι που αγόρασε γι' αυτήν την οικογένεια;

Ότι πρέπει να φροντίσει για την εκπαίδευση των παιδιών του;

Αυτό το συναίσθημα, με μια μεγάλη δόση φόβου, βίωσαν χθες οι αγορές στην Αμερική, όταν κατάλαβαν ότι ακόμη και αποδεδειγμένα ευφυείς άνθρωποι, οι οποίοι έως τώρα απαντούσαν στα προβλήματα με λύσεις και τοποθετήθηκαν στην κορυφή για να δώσουν ακριβώς αυτές τις απαντήσεις, απλώς δεν τις έχουν…

Ο Timothy Geithner, χθες, φόβισε τη Wall Street, η οποία περίμενε λύσεις στο πρόβλημά της και εισέπραξε αβεβαιότητα.

Σύμφωνα με τo Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, γενικότητες και ασάφειες περιέβαλαν την υπόσχεση του Geithner ότι ο «λογαριασμός» για την αντιμετώπιση της κρίσης μπορεί να φτάσει, σε πρώτο στάδιο, έως και στα 2 τρισ. δολ.

Ένα για τη στήριξη των τραπεζών και την αντιμετώπιση του «τοξικού» ενεργητικού τους και ακόμη ένα για την τροφοδότηση της οικονομίας με νέο χρήμα και την επανεκκίνηση της πιστωτικής επέκτασης.

Η απάντηση στο ερώτημα «πώς;» ουδέποτε δόθηκε, σύμφωνα με το χθεσινό «κλείσιμο» του NYSE, με τον Dow-30 να γράφει -4,62% κλείνοντας σημαντικά χαμηλότερα από το «ψυχολογικό όριο» των 8.000 μονάδων και τον S&P 500 με απώλειες -4,91%.

Ο Geithner έκανε λόγο για μειωμένα μερίσματα, περιορισμούς στις αμοιβές ανωτάτων στελεχών χρηματοοικονομικών και πιστωτικών οργανισμών και για λιγότερες εξαγορές στον τομέα.

Δεν προσέφερε όμως μια εξήγηση γιατί αυτοί οι άνθρωποι, οι ίδιοι που ευθύνονται για τη δημιουργία της κρίσης, θα μπορέσουν τώρα, με τα λεφτά των φορολογουμένων, να την αναχαιτίσουν και να την αποκλιμακώσουν.

Δεν προσέφερε το «όραμα της επόμενης ημέρας».

Πώς, όμως, να προσφέρει κάτι που ίσως δεν έχει; Οι Nouriel Roubini και Nassim Taleb, δύο άνθρωποι που είχαν δει την κρίση να έρχεται, είχαν προειδοποιήσει για το πρόβλημα και είχαν σηκώσει τη «σημαία» του κινδύνου, εξακολουθούν να μιλούν για τη ριζική ανάγκη αναδόμησης ολοκλήρου του συστήματος.

Επιμένουν στο λεγόμενο «σουηδικό μοντέλο» και υποστηρίζουν ότι η λύση περνάει μέσα από την -πρόσκαιρη τουλάχιστον- κρατικοποίηση των τραπεζών.

Οι αμερικανικές τράπεζες περιορίζουν την πιστωτική επέκταση την ίδια ώρα που έχουν παρκάρει 793 δισ. δολ. στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα, αν και οι ίδιες «ενισχύονται» από το περίφημο πρόγραμμα T.A.R.P. για την κάλυψη των τοξικών τους στοιχείων ενεργητικού.

Δεν θέλει το πιστωτικό σύστημα να τροφοδοτήσει την οικονομία με ρευστό; Υποφέρει από «τοξικά» δάνεια και φοβάται την κατάρρευση της διπλανής τράπεζας;

Σύμφωνοι. Βγάλτε το βάρος από επάνω του.

Αφού δεν «δουλεύει», φτιάξτε το, τροφοδοτήστε την ανάπτυξη με χρήμα και όταν τα πράγματα «φτιάξουν με τη σειρά τους» και η οικονομία βρει και πάλι τους ρυθμούς της, ιδιωτικοποιήστε το και βγάλτε και κέρδος από τη διαδικασία αυτή…

Αυτό λέει ο Roubini και φαίνεται να είναι ο μόνος που δεν έχει αμφιβολίες σε όσα λέει…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.