Επιτέλους, ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;

Η έκκληση του πρωθυπουργού για τερματισμό των αγροτικών κινητοποιήσεων, αντίστοιχη εκείνης που είχε απευθύνει προς τις τράπεζες για τη συμμετοχή τους στο «πακέτο» των 28 δισ., επαναφέρει αυτό το παλαιό ερώτημα…

Δημοσιεύθηκε: 28 Ιανουαρίου 2009 - 07:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Επιτέλους, ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.

Η πρόσφατη έκκληση του πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή για τον τερματισμό των κινητοποιήσεων των αγροτών, αντίστοιχη εκείνης που είχε απευθύνει προς τις τράπεζες για τη συμμετοχή τους στο «πακέτο» των 28 δισ. ευρώ και την ενίσχυση της ρευστότητας στην οικονομία, επαναφέρει, πιθανώς, ένα παλαιό ερώτημα: «Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;»

Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι σοφή κοινωνία είναι η ανεκτική κοινωνία.

Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι η προτροπή και η ενθάρρυνση είναι προτιμότερες της επιβολής.

Όμως, όσο και αν αυτό το λεπτό οικοδόμημα ισορροπιών και κατακτήσεων που αποκαλούμε Δημοκρατία αφορά στην προστασία της άποψης και του δίκιου της μειονότητας, εν προκειμένω των αγροτών, τόσο αφορά και στην προστασία των συμφερόντων όλων των υπολοίπων.

Τον προηγούμενο Δεκέμβριο η Αθήνα και πολλές ελληνικές πόλεις έζησαν ημέρες ντροπής.

Ημέρες που πέραν του υλικού κόστους, το οποίο πλέον καλείται να επωμιστεί ο κάθε Έλληνας, από τον καταστηματάρχη που «κλαίει» την καμένη περιουσία του έως τον φορολογούμενο που θα κληθεί να πληρώσει τις αποζημιώσεις, φέρουν και ένα σαφές ηθικό τίμημα.

Το τίμημα της ατιμωρησίας.

Το τίμημα της εκτίμησης που μπορεί να έχει ο οποιοσδήποτε επιχειρεί να επιβάλει τις απόψεις του διά της βίας, ότι αυτό είναι θεμιτό, ανεκτό και -τελικά- δίχως τιμωρία.

Εκτίμηση που οδηγεί, βεβαίως, στην επανάληψη και στον εθισμό.

Τα παραδείγματα είναι πολλά.

Πόσες φορές στο παρελθόν έκλεισαν οι εθνικοί δρόμοι εξαιτίας των κινητοποιήσεων των αγροτών; Πολλές.

Πόσες φορές στο παρελθόν υπήρξαν καταστροφές στην Αθήνα, σε πανεπιστημιακά ή άλλα κτίρια στη διάρκεια «αντιεξουσιαστικών» διαδηλώσεων; Πολλές.

Πόσοι πραγματικά τιμωρήθηκαν για τυχόν ποινικά αδικήματα που διέπραξαν σε σχέση με τις καταστάσεις αυτές; Ελάχιστοι - έως κανείς…

Δύσκολα μπορεί να βρει κανείς άδικο στους λόγους που οδήγησαν χιλιάδες νέους στους δρόμους τον περασμένο Δεκέμβριο μετά τον άδικο χαμό του Αλέξη Γρηγορόπουλου από μία σφαίρα αστυνομικού. Ούτε θα το προσπαθήσει.

Δύσκολα μπορεί να ψέξει κάποιος ανθρώπους που μάχονται καθημερινά στην ύπαιθρο, όταν διεκδικούν καλύτερες απολαβές για το σκληρό επάγγελμα που κάνουν. Ούτε, βεβαίως, θα το προσπαθήσει.

Όμως, η διεκδίκηση του δίκιου τους, ενάντια στο δίκιο όλων των υπολοίπων, ενάντια στο δίκιο του μεταφορέα που στέκει ημέρες μπροστά από κάποιο «μπλόκο» βλέποντας τα προϊόντα του να σαπίζουν, ενάντια στο δίκιο εκείνου που απλώς θέλει να διεκδικήσει το δημοκρατικό του δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης, τους θέτει στο περιθώριο.

Και αυτούς και το δίκιο τους.

Όπως στο περιθώριο κινδυνεύουν να τεθούν και όσοι ανέχονται και επιτρέπουν τέτοια φαινόμενα.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.