Ιαχές στο Περιστέρι που μας παιδεύουν ακόμη

Όταν υπερβαίνεις το μέτρο, η υπερβολή είναι αναπόφευκτη. Όπως αντίστοιχα είναι και οι επιπτώσεις της. Γι' αυτό σήμερα, αν και ο άνθρωπος δεν φταίει... μόνη επιλογή του "George" είναι να κοιτά προς τις Βρυξέλλες...

Δημοσιεύθηκε: 3 Νοεμβρίου 2008 - 08:04

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Ιαχές στο Περιστέρι που μας παιδεύουν ακόμη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα και εβδομάδα!

Εάν υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο σήμερα η ανθρωπότητα στέκει αντιμέτωπη με το φάσμα της οικονομικής ύφεσης, αυτός αφορά στην απομάκρυνση του "συστήματος" από "παραδοσιακές" αρχές και αξίες.

Άνθρωποι που δεν είχαν τις απαραίτητες εισοδηματικές προϋποθέσεις μπορούσαν ευχερώς να δανειστούν.

Άνθρωποι που δεν ασπάζονταν τις παραδόσεις και τα "ήθη" του τραπεζικού συστήματος, ατζέντηδες, μπορούσαν ευχερώς να τους δανείσουν.

Απόρροια αυτής της απομάκρυνσης υπήρξε η σταδιακή αρχικά, βιαιότερη στη συνέχεια, απώλεια εμπιστοσύνης του συστήματος προς τον ίδιο τον εαυτό του.

Ακριβώς την ίδια απώλεια εμπιστοσύνης αντιμετωπίζει σήμερα και η ελληνική πολιτεία, γεγονός που αντικατοπτρίζεται έντονα τις τελευταίες ημέρες στον τρόπο με τον οποίο η διεθνής επενδυτική κοινότητα διστάζει να τοποθετηθεί, ή ζητά ισχυρότερα κίνητρα για να το πράξει, στα χρεόγραφα που εκδίδει η ελληνική κυβέρνηση.

Μολονότι κράτος-μέλος της ευρωζώνης, η Ελλάδα υφίσταται σήμερα τις επιπτώσεις της απομάκρυνσής της από "παραδοσιακές" αρχές και αξίες που ορίζουν ότι το δημόσιο χρέος πρέπει να παραμένει σε "προσήκοντα" επίπεδα.

Τι ακριβώς είναι "προσήκον" για το δημόσιο χρέος; Η Ε.Ε. υποστηρίζει ότι πρέπει να είναι κατ’ ανώτατο το 60% του ΑΕΠ. Του παραγόμενου πλούτου δηλαδή για ένα έτος.

Οι ΗΠΑ εκτιμούν ότι το σχετικό ποσοστό δεν πρέπει να υπερβαίνει το 40% του ΑΕΠ.

Το δημόσιο χρέος διαμορφώνεται σήμερα στην Ελλάδα στο 95% του ΑΕΠ. Για την ακρίβεια, σύμφωνα με τη Eurostat, το 2007 διαμορφώθηκε στο 94,8% του ΑΕΠ.

Η εξέλιξη αυτή δεν είναι σημερινή. To 2003 το δημόσιο χρέος αντιστοιχούσε στο 97,9% του ΑΕΠ, το 2004 στο 98,6%, το 2005 σε ποσοστό 98% και το 2006 στο 95,3%.

Το μέγεθος ακολουθεί πτωτική πορεία, αλλά παραμένει ένα από τα υψηλότερα στην Ε.Ε. και μετά την Ιταλία το δεύτερο υψηλότερο στην ευρωζώνη.

Υπό το φως της τρέχουσας κρίσης, δε, αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά, γεγονός που εντείνει τις επιφυλάξεις της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας απέναντι στα ελληνικά ομόλογα και αυτό απεικονίζεται στο περίφημο spread, με τα αντίστοιχα γερμανικά.

Η κρίση, με άλλα λόγια, ήταν απλώς το κερασάκι... Το πρόβλημα υπήρχε εδώ και πολλά χρόνια και στο επίκεντρό του βρίσκονταν μέθοδοι με χαρακτηριστικότερο γνώρισμα την παρότρυνση ... "δώστα όλα", που ηχούσε συχνά-πυκνά στην ελληνική πολιτική σκηνή τις προηγούμενες δεκαετίες.

Μία παρότρυνση με συγκεκριμένα αποτελέσματα, τα οποία καθιστούν σήμερα -εποχή κατά την οποία όντως πρέπει να δοθούν όλα- περίπου απαγορευτική τυχόν επανάληψή της...

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.