Τέσσερα μέτρα για το Χρηματιστήριο της Αθήνας

Λίγο πιο διαφανές, ούτε όμως πιο δύσκολο ούτε πιο ακριβό. Το παιχνίδι των σορτάκηδων ελάχιστα θα επηρεαστεί από τη χθεσινή απόφαση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς. Από αυτήν της ΕΧΑΕ, όμως, ίσως…

Δημοσιεύθηκε: 24 Σεπτεμβρίου 2008 - 08:01

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Τέσσερα μέτρα για το Χρηματιστήριο της Αθήνας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.

Το «υπέροχο» με τη χθεσινή ανακοίνωση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς για τις ανοιχτές πωλήσεις -τα συγχαρητήρια της στήλης, κύριοι, επικράτησε νηφαλιότητα- είναι η καταληκτική «υπενθύμιση».

«Υπενθυμίζεται», σημειώνεται λοιπόν στην ακροτελεύτια παράγραφο της ανακοίνωσης, «ότι οι ΕΠΕΥ και τα πιστωτικά ιδρύματα που εκτελούν εντολές για λογαριασμό πελατών οφείλουν να διασφαλίζουν ότι οι πελάτες τους που προβαίνουν σε πωλήσεις μετοχών είναι σε θέση να παραδώσουν εγκαίρως στην εκκαθάριση τις πωληθείσες μετοχές».

Βέβαια. Καλά κάνετε, κύριοι, και τους το θυμίζετε, διότι εσχάτως έχει πέσει τρομερή αφηρημάδα.

Πουλάει κάποιος τις μετοχές του και όταν έρθει η ώρα να τις πάει στην εκκαθάριση λέει: «Πού τις έβαλα, τώρα, αυτές τις χιλιάδες μετοχές που έχωσα χθες στο ταμπλό»;

«Μην είναι εδώ, μην είναι εκεί, μην είναι παραπέρα;

Είναι και χαρτιά, βλέπετε, και μπλέκονται με άλλα χαρτιά και άντε να τα βρεις…».

Πέραν του αστείου του θέματος, η «υπενθύμιση» αφορά σε μια πραγματικότητα. Ότι «το μαχαίρι και το πεπόνι» δεν το έχει πια ούτε το χρηματιστήριο, ούτε η εκκαθάριση, ούτε καν η ίδια η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.

Από τη στιγμή που, είτε απευθείας μεταξύ τραπεζών είτε μέσω της μίας ή της άλλης πλατφόρμας, τα χαρτιά μπορούν να αλλάξουν χέρια και αυτό να μη φανεί ποτέ (αφού ούτως ή άλλως θα υπάρξει και η αντίστροφη πράξη), η υπόθεση διαφάνεια στη Σοφοκλέους αποτελεί παρελθόν.

«Ενδιαφέρουσα» είναι βέβαια και η διαφορετική αντιμετώπιση του ιδίου ζητήματος μεταξύ ΕΧΑΕ και Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς… (καλά, στο ίδιο τραπέζι δεν κάθονταν και οι δύο;) αφού λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του ενός… ήρθαν «καπάκι» τα μέτρα του άλλου…

Ασπιρίνες, όπως η χθεσινή του flagging κ.λπ. κ.λπ., μπορούν να υπάρξουν. Αλλά δεν θα είναι τίποτε παραπάνω από «ασπιρίνες», οι οποίες βέβαια είναι σαφώς προτιμότερες από το κώνειο, που θα αποτελούσε τυχόν καθολική απαγόρευση των ανοιχτών πωλήσεων.

Στο «Ελλάντα» δεν συντρέχουν λόγοι κατάργησης του short selling, όπως συμβαίνει στην αμερικανική ή σε άλλες ευρωπαϊκές αγορές, όπου κατάρρευση της αγοράς σημαίνει και κατάρρευση της οικονομίας. Στην Ελλάδα, εξάλλου, η Σοφοκλέους έχει καταρρεύσει προ πολλού…

Άρα, προφανώς ορθά η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς δεν προχώρησε στην επιβολή ενός τόσο «ακραίου» για τις εγχώριες συνθήκες μέτρου όπως η κατάργηση των ανοιχτών πωλήσεων.

Όμως, την ίδια ώρα, αν και έκανε την αγορά «λιγουλάκι» πιο διαφανή, δεν έκανε το παιχνίδι των σορτάκηδων ούτε πιο δύσκολο ούτε πιο ακριβό.

Θα μπορούσε να το κάνει;

Η απάντηση είναι ναι.

Όπως αύξησε χθες το περιθώριο ασφάλισης που απαιτεί η ΕΧΑΕ για τα stock reverse repo μέχρι 150%… Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να αυξήσει το κόστος δανεισμού μετοχών από την ΕΤΕΣΕΠ.

Σήμερα, το κόστος δανεισμού μετοχών παραμένει εξαιρετικά χαμηλό, στα προ της κρίσης επίπεδα. Θα μπορούσε να υιοθετηθεί καθορισμός ελάχιστου κόστους μέσω της αύξησης του «βασικού - αρχικού» επιτοκίου του pool σε συνδυασμό με τον περιορισμό του αριθμού των εισηγμένων μετοχών στο pool.

Επιπρόσθετα, ο τρόπος και η διάρκεια κλεισίματος των μετοχών στη spot αγορά παραμένουν επίσης στα προ της κρίσης καθορισμένα όρια.

Στις παρούσες συνθήκες και σε μια ιδιαίτερα ρηχή αγορά σαν τη δική μας η υιοθέτηση ενός απλούστερου και πιο δίκαιου τρόπου κλεισίματος, όπως π.χ. ισχύει στην αγορά παραγώγων, θα μπορούσε να εμποδίσει κερδοσκοπικές πράξεις.

Μια αγορά ρηχή με λίγους παίκτες όπως η ελληνική εύκολα τρομοκρατείται από «πρακτικές» ανοιχτών πωλήσεων οι οποίες με τη διαμόρφωση της «υποψήφιας» τιμής ανοίγματος στις δημοπρασίες επηρεάζουν την αγορά πτωτικά.

Ένα μέτρο αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η τιμή πώλησης να μην είναι χαμηλότερη της τιμής της μετοχής κατά την τελευταία πράξη της συνεδρίασης.

Η διατήρηση των κανόνων και των ορίων επαναγοράς (buy back) μετοχών από τις επιχειρήσεις με βάση το ισχύον πλαίσιο στερεί από τις επιχειρήσεις οι μετοχές των οποίων δέχονται κερδοσκοπικές πιέσεις το μοναδικό αποτελεσματικό εργαλείο άμυνας.

Στην παρούσα φάση απαιτείται «ελαστικοποίηση» των ορίων ασκήσεως του buy back κατά τη διάρκεια των ημερήσιων συναλλαγών ή περαιτέρω διεύρυνση και αναπροσαρμογή των ορίων του buy back όταν π.χ. παρατηρούνται σοβαρές αποκλίσεις στη διακύμανση των τιμών των μετοχών.

Ιδέες δίνουμε. Τροφή για σκέψη…

Τώρα, βέβαια, όλα αυτά στη «θεωρία», διότι αν είναι να πάμε προς MiFΙD μεριά ή προς τις πράξεις μεταξύ πιστωτικών ιδρυμάτων δυσκολεύει το «πράγμα»…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.