Η τυρόπιτα και ο Μπάφετ…

"Τόσο ο φόρος, τόσο τα έξοδα της χρηματιστηριακής, τόσο το κόστος των δύο τηλεφωνημάτων από το κινητό, εκεί πρέπει να βγω για την… τυρόπιτα". Έτσι σκέφτεται ο φίλος Ιωάννης…

Δημοσιεύθηκε: 18 Σεπτεμβρίου 2008 - 07:59

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Με ύφος περίλυπο, αλλά πάντα κρατώντας τα σύμβολα των πρόσφατων χρηματιστηριακών του επιτυχιών, μία τυρόπιτα στο δεξί και ένα σουβλάκι (πιθανότατα από το ψητοπωλείο Άλπεις) στο αριστερό, εντόπισα χθες, στη συμβολή των οδών Πεσμαζόγλου και Σοφοκλέους, τον παλαιό φίλο Ιωάννη.

Αφού τον παρακολούθησα (για κλάσματα δευτερολέπτου, πρέπει να ομολογήσω) να καταναλώνει με φρενήρη ρυθμό τα όποια κέρδη του είχε προσφέρει το ταμπλό της πάλαι ποτέ Σοφοκλέους, τον είδα να περιέρχεται σε βαθιά περισυλλογή, κοιτώντας το περίφημο "κομπιουτεράκι" του, το ίδιο που χρησιμοποιεί για να υπολογίσει το timing εξόδου από την όποια πρόσκαιρη τοποθέτησή του, επί μετοχών…

"Τόσο ο φόρος, τόσο τα έξοδα της χρηματιστηριακής, τόσο το κόστος των δύο τηλεφωνημάτων από το κινητό, εκεί πρέπει να βγω για την τυρόπιτα", είναι ο συνήθης τρόπος υπολογισμού, που εφαρμόζει ο φίλος Γιαννάκης.

Εκτός και αν πρόκειται για ημέρα μεγάλης πείνας, οπότε παρατείνει κατά τι τη "ρευστοποίηση κερδών", ώστε το πρόσοδο να φτάσει και για… σουβλάκι… (αν το επιτρέπει η αγορά…).

"Τι υπολογίζεις, Γιαννάκη μου;", τον ρώτησα με ύφος μάλλον στωικό και πρόσθεσα "αφού έχεις ήδη φάει…".

"Γεια σου, Νίκο!", αναφώνησε. "Ξέρεις τι βλέπω; Διάβασα χθες τον φίλτατο Αθανάσιο, που αναφερόταν στην επέτειο της 17ης/9/1999 και του ιστορικού υψηλού των 6.355,04 μονάδων, που είχε τότε σημειώσει ο Γενικός Δείκτης τιμών"…

«Τι λες, Γιαννάκη; Μπράβο σου που διαβάζεις τον Θανάση. Είναι βαθύτατος γνώστης της αγοράς", του επισήμανα.

"Ξέρεις τι είδα λοιπόν; Τι και αν μπήκες στο ψηλότερο σημείο όπου έχει σκαρφαλώσει ποτέ η αγορά; Τι κι αν μπήκες στην αρχή του χρόνου ή στα τέλη του προηγουμένου; Το ίδιο είναι…", είπε.

"Τι εννοείς, Γιαννάκη μου;", τον ρώτησα και αποδύθηκα αυτόματα σε υπολογισμούς κάθε είδους, επί μερισμάτων, αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου, κεφαλαιοποίησης αποθεματικών και σειράς άλλων, που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων εννέα ετών.

"Ε, να! Θα σου πω. Δεν θέλει και πολλή σκέψη", δήλωσε, οδηγώντας το μυαλό μου σε πολλαπλές αμφισβητήσεις, αλλά δεν τον διέκοψα.

"Ο Γενικός Δείκτης γράφει απώλειες της τάξης του 50% και πλέον, από το υψηλό του προ εννιαετίας και αντίστοιχα, άνω του 40%, - 43% από τα υψηλά του περυσινού Νοεμβρίου", υπολόγισε και πρόσθεσε: "Άρα, μία ή άλλη, ή περίπου…".

Προς στιγμήν κοντοστάθηκα κι άρχισα να επανεξετάζω τη σχέση μου με διαφόρους τύπους, όπως ο Μπάφετ, ο Κοστολάνι και ορισμένοι άλλοι όπως κι αυτοί που προτείνουν περισσότερο μακροπρόθεσμες τοποθετήσεις. Σύντομα όμως το ξανασκέφτηκα.

"Ναι, Γιάννη μου. Εκ του αποτελέσματος κρίνονται όλα΅", του είπα, διερωτώμενος το εύρος του σφάλματος που είχα σημειώσει κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών… να εντρυφήσω στα θεμελιώδη και στις προοπτικές των εταιριών. Στην προσωπικότητα και στο ήθος των βασικών μετόχων. Στην ύπαρξη ρευστότητας και βάθους ή μη για κάθε "χαρτί" αλλά και για το εύρος της διασποράς του χαρτοφυλακίου μου, πριν προχωρήσω σε οιαδήποτε τοποθέτηση… του περισσεύματός μου, με χρονικό ορίζοντα πολλών ετών.

"Ναι, Γιάννη. Έχεις απόλυτο δίκιο. Τόσο πρέπει να κάθεται κανείς στα χαρτιά του. Τόσο όσο χρειάζεται για να δικαιωθεί από το αποτέλεσμα".

"Τίποτε άλλο δεν έχει σημασία", κατέληξα…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.