Έτσι κερδίζονται τα μεγάλα στοιχήματα…

Ο άνθρωπος ξεπέρασε το αρχικό του δίλημμα και αποφάσισε ότι η ελεύθερη οικονομία δεν πρέπει να είναι πάντα ελεύθερη… Πλέον, όμως, πρέπει να κερδίσει και το στοίχημα που έβαλε. Να μη ζημιώσει τον φορολογούμενο…

Δημοσιεύθηκε: 9 Σεπτεμβρίου 2008 - 08:03

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.

Η κρατικοποίηση των δύο κολοσσών της αμερικανικής στεγαστικής πίστης, Fannie Mae and Freddie Mac, την Κυριακή το βράδυ (ώρα Ελλάδος) και η συνεπακόλουθη «έκρηξη» των χρηματιστηρίων, διεθνώς, αποτελούν την καλύτερη, ίσως, επιβεβαίωση του ρόλου που οφείλει να διαδραματίζει η Πολιτεία στη λειτουργία μίας ελεύθερης αγοράς.

Αυτόν της εποπτεύουσας αλλά και της εγγυήτριας αρχής.

Ουδένα άλλο, όμως, όπως πολλοί στη χώρα μας αρνούνται να αντιληφθούν.

Η κίνηση του Πόλσον, δε, συνοδεύτηκε από τη ρητή διαβεβαίωση, ότι το κόστος δεν θα μετακυλιστεί στο «εύκολο θύμα», τον φορολογούμενο... Πρόκειται προφανώς για ένα τεράστιο «στοίχημα»…

Ενώπιον του σαφούς κινδύνου κατάρρευσης με τον οποίο ήταν αντιμέτωπο το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα -και κατά προέκταση το διεθνές- ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ κ. Χ. Πόλσον «λειτούργησε» δίκην «ιππικού», κρατικοποιώντας τα δύο «μαγαζιά», που έχουν στην κατοχή τους περί το 50% της στεγαστικής πίστης στις ΗΠΑ.

«Η κρατική παρέμβαση δεν ήταν κάτι που επιδίωκα όταν ανέλαβα, αλλά σίγουρα είναι προτιμότερη από την εναλλακτική πιθανότητα (σ.σ., που είναι η κατάρρευση), σημείωσε ο Πόλσον, ανακοινώνοντας την απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης.

Αφού, έναντι του συστημικού κινδύνου, ξεπέρασε το «δίλημμα» της παρέμβασης ή μη στη λειτουργία της «ελεύθερης αγοράς», καταδεικνύοντας έτσι και το μέγεθος του ίδιου του προβλήματος, ο Πόλσον είναι πλέον αντιμέτωπος με ένα τερατώδες «στοίχημα»…

Η κίνηση της κρατικοποίησης αυτής στόχο έχει την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης -των τραπεζών- και της λοιπής χρηματοπιστωτικής κοινότητας στο σύστημα, την ώρα που αυτό καταρρέει. Με άλλα λόγια, να πείσει τις τράπεζες να ξανανοίξουν τις κάνουλες της πιστωτικής ροής, παρά το αρνητικό οικονομικό περιβάλλον.

Πώς θα το κάνει αυτό; Οι δύο μεγαλύτεροι κάτοχοι στεγαστικών δανείων (τους οποίους μόλις απέκτησε) θα διαθέτουν πλέον την απαραίτητη ρευστότητα, που σε πρώτη φάση ισούται με τη χρηματοδοτική ένεση των 200 δισ. δολ. την οποία τους έκανε ο Πόλσον, για να τροφοδοτήσουν τη διαδικασία «επαναγοράς» στεγαστικών δανείων, αναζωογονώντας έτσι -με τη σειρά τους- το χρηματοπιστωτικό σύστημα, συνολικά.

Ποιο είναι το «στοίχημα»; Ότι όλη αυτή η χρηματοδοτική μετακύλιση θα κατορθώσει να συγκρατήσει τις τιμές της αγοράς ακινήτων και θα τερματίσει την απαξίωση των ενυπόθηκων χαρτοφυλακίων των τραπεζών.

Εάν όντως τα καταφέρει, θα έχει εξασφαλίσει με έναν «σμπάρο» πολλά «τρυγόνια», ανακόπτοντας συνολικά τον καθοδικό κύκλο στον οποίο έχει οδηγήσει την αμερικανική και κατά προέκταση την παγκόσμια οικονομία η υπόθεση της subprime.

Επιπρόσθετα, θα έχει καταφέρει να μη ζημιώσει τον Αμερικανό φορολογούμενο, αφού αφενός δεν θα απαξιωθεί το ίδιο το σύστημα και η κτηματική αγορά (ιδιοκτησιακό τμήμα της οποίας προσωποποιείται στον κάθε κάτοχο ακινήτου στις ΗΠΑ), αφετέρου θα κατορθώσει να ανακτήσει και την αρχική του τοποθέτηση, αφού μέσω της επαναπώλησης των στεγαστικών δανείων, όταν αποκατασταθεί το επίπεδο των τιμών, θα μπορεί -θεωρητικώς- να «γράψει» ακόμη και κέρδη…

Αυτά όμως στο μέλλον… και εφόσον το κυριακάτικο στοίχημα Πόλσον πιάσει…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.