Ποιος έσβησε το φως;

Κι εκεί που περιμέναμε ότι οι μάγοι θα συνέχιζαν να βγάζουν λαγούς από το καπέλο, οι χρηματιστηριακοί δείκτες πήραν την κατιούσα και ο βασιλιάς – φόβος έκανε και πάλι απειλητικά την εμφάνισή του...

Δημοσιεύθηκε: 1 Σεπτεμβρίου 2003 - 08:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Κι εκεί που περιμέναμε ότι οι μάγοι θα συνέχιζαν να βγάζουν λαγούς από το καπέλο, οι χρηματιστηριακοί δείκτες πήραν την κατιούσα και ο βασιλιάς – φόβος έκανε και πάλι απειλητικά την εμφάνισή του...

Όλοι βρίσκονται στην αγορά για να κερδίσουν. Όποιος αγοράζει μετοχές για να χάσει, χρειάζεται ψυχιατρική βοήθεια και μάλιστα επειγόντως. Το θέμα είναι πόσοι τελικά είναι αυτοί οι ”όλοι”.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επιθυμία της ”αγοράς” είναι οι 2.500 ή ακόμη και οι 3.000 μονάδες. Αυτό δεν εξαρτάται μόνο από τις αγαθές προθέσεις των επενδυτών, αλλά και από τις αντικειμενικές δυνατότητες που αυτοί έχουν.

Μέχρι σήμερα δεν απαιτήθηκαν τα πολύ μεγάλα κεφάλαια για την ανάκαμψη των χρηματιστηριακών δεικτών. Οι τιμές των μετοχών ήταν σε επίπεδα απαξίωσης και η αναθέρμανση της αγοράς έγινε με σχετικά λίγα κεφάλαια. Από εδώ και πέρα τα πράγματα γίνονται δύσκολα.

Με τις τιμές των περισσοτέρων μετοχών να έχουν αποκτήσει την ”πραγματική” τους τιμή, η περαιτέρω ώθηση των τιμών των μετοχών χρειάζεται χρήματα και νέους επενδυτές.

Όσο λοιπόν οι επενδυτές είναι λίγοι και συγκεκριμένοι, όπως και τα κεφάλαιά τους, είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνει το μεγάλο άλμα. Μέχρι χτες ελπίζαμε ότι κράτος και τράπεζες θα συνέχιζαν να οδηγούν την κούρσα. Σήμερα είμαστε αναγκασμένοι να αναθεωρήσουμε την θέση μας.

Το κράτος έχει βγάλει στη... σέντρα ποσοστά μετοχών εταιρειών στις οποίες συμμετέχει. Κατά συνέπεια έχει ανοίξει ο διάλογος για τις fair τιμές αυτών των μετοχών, ή καλύτερα για τις τιμές πώλησης που θα μπορούσαν να πετύχουν οι διεθνείς χρηματομεσίτες στις αγορές του κόσμου.

Τιμές οι οποίες είναι ασφαλώς μικρότερες από τις σημερινές, όπως συμβαίνει σε κάθε πώληση μεγάλου μεγέθους. Αυτό το οποίο έγινε τις τελευταίες ημέρες είναι ότι κάποια ”γρήγορα πιστόλια” έσπευσαν να κατοχυρώσουν τα κέρδη τους.

Το πρόβλημα είναι ότι η αγορά δεν έδειξε να είναι σε θέση να απορροφήσει την προσφορά. Υποχώρησε πολύ εύκολα.

Είναι επίσης δεδομένο ότι τα ”μεγάλα πορτοφόλια” που ανέλαβαν να βγάλουν την Σοφοκλέους από τον λαβύρινθο της απαξίωσης δεν έχουν ακόμη πει την τελευταία τους λέξη. Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι οι δυνατότητές τους δεν έχουν σχέση με το σύνολο της αγοράς, αλλά με μία μικρή ομάδα ”εκλεκτών μετοχών”.

Το πιο πιθανό σενάριο για το αμέσως επόμενο διάστημα είναι ο ”εγκλωβισμός” του Γενικού Δείκτη σε ένα στενό εύρος τιμών. Μέχρι τότε οι 2.500 μονάδες και οι 3.000 μονάδες θα είναι στόχοι. Η ύπαρξή τους αναγκαία, ώστε να υπάρχουν αγοραστές και στις 2.300 μονάδες...

Θανάσης Μαυρίδης

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.