Το οριστικό τέλος της Σοφοκλέους…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.

Ο φίλτατος κ. Πόλσον ζήτησε και έλαβε έγκριση για τη διάσωση των Fannie και Freddie, εάν και εφόσον αυτό χρειαστεί. Και μάλιστα ανεξαρτήτως χρηματικού «πλαφόν»…

Ο αγαπητός κ. Μπερνάνκε και οι «συν αυτώ» «έσωσαν» με τον έναν ή τον άλλον τρόπο -μέχρι στιγμής- εννέα τράπεζες (και τους καταθέτες τους…) στο Αμέρικα.

Στη Βρετανία ήρθαν και είπαν οι άνθρωποι, όχι, δεν θα την αφήσουμε έτσι τη Northern Rock, και το «μάζεψαν» το πράγμα.

Αντίστοιχα και στη Δανία την αγόρασαν τη Roskilde Bank και ξαπόστειλαν το θεριό της subprime…

Με λίγα λόγια, όταν «ο κόμπος φτάνει στο χτένι», τα σοβαρά κράτη κάνουν πέρα τις ιστορίες περί «ελεύθερης αγοράς» και τα άλλα συναφή και «πατούν πόδι», ώστε να μην καταρρεύσει το σύμπαν άπαν.

Και το πράττουν απλώς διότι γνωρίζουν ότι «υπάρχει και αύριο». Αυτό που λέμε «επόμενη μέρα».

Εδώ στο «Ελλάντα», συχνά-πυκνά, το θυμόμαστε και εμείς.

Ξεκινώντας από τον αείμνηστο Κ. Καραμανλή, ο οποίος είχε κατηγορηθεί έως και για «σοσιαλμανία», με την υπόθεση -και πάλι- της Ολυμπιακής, αλλά και των λεωφορείων και ορισμένων τραπεζών κ.ά.

Επί ΠΑΣΟΚ το έκαναν περίπου «παντιέρα» το θέμα οι άνθρωποι, λέγοντας ότι κατέρρεε τότε υπό τον διαβόητο «Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων», αλλά και εσχάτως, υπό τη νυν διακυβέρνηση, που θυμήθηκε ότι υπάρχει και η έννοια του παρεμβατισμού, με το φαινόμενο των επιχειρήσεων Λαναρά. Καλώς ή κακώς.

Ακόμη και οι υπέρμαχοι της απολύτου ελευθερίας της αγοράς (λέγε με Στέφανο ή Ανδρέα) θα τάσσονταν υπέρ του περιορισμού του κράτους στον εποπτικό ρόλο που οφείλει να έχει, αλλά δεν θα επιθυμούσαν (ελπίζω…) την πλήρη κατάρρευση του συστήματος, χάριν της στείρας ιδεολογικής διατήρησης των αρχών της ελεύθερης αγοράς… ή της ενδεχόμενης διάσωσης του… προϋπολογισμού.

Υπό το πρίσμα αυτό δυσχεραίνεται κανείς να αντιληφθεί την εμμονή που αποδίδεται στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, να επιβάλει φόρο υπεραξιών ή/και μερισμάτων.

Η «Σοφοκλέους» σε μεγάλο βαθμό αποτελεί παρελθόν. Όχι μόνον διότι το οίκημα που τη στέγαζε μετακόμισε στη Λ. Αθηνών 108 - 110, αλλά επειδή ως αγορά είναι… ανύπαρκτη. Αφορά μόνον 10 - 20 χαρτιά και κάποιους ξένους.

Τέλος. Τελεία και παύλα.

Δεν το αντιλαμβάνονται στο Σύνταγμα ότι το μαγαζί που λέγεται «Σοφοκλέους» είναι μία βιομηχανία;

Μία βιομηχανία που δεν αποτελείται μόνον από τις χρηματιστηριακές, τραπεζικές ή μη, τα αμοιβαία, τις εταιρίες επενδύσεων και όλο τον λοιπό κόσμο που ασχολείται καθημερινά με αυτήν, αλλά μία βιομηχανία την οποία το ίδιο το κράτος χρησιμοποίησε -σε καλύτερους καιρούς- για να αποκομίσει σημαντικά έσοδα, είτε από φόρους είτε από «αποκρατικοποιήσεις»…

Δεν της αξίζει καλύτερη τύχη, τώρα που οι τιρκουάζ και λοιπές πλατφόρμες υπόσχονται το τέλος της;

[email protected]