Γιατί πρέπει να έχουμε υψηλά επιτόκια;

Όταν ο νομπελίστας, "πνευματικός πατέρας" του ευρώ, κ. Robert Mundell, υποστηρίζει ότι η ευρωπαϊκή οικονομία δεν κινδυνεύει από τον πληθωρισμό, αλλά από το ισχυρό ευρώ και τα υψηλά επιτόκια, ίσως είναι ώρα να ακούσουμε.

Δημοσιεύθηκε: 25 Αυγούστου 2008 - 08:00

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλημέρα σας και καλή εβδομάδα.

Όταν ο νομπελίστας, "πνευματικός πατέρας" του ευρώ, κ. Robert Mundell, υποστηρίζει ότι η ευρωπαϊκή και κατά προέκταση η διεθνής οικονομία δεν κινδυνεύουν από τον πληθωρισμό, αλλά από το ισχυρό ευρώ και τα υψηλά επιτόκια στην ευρωζώνη, ίσως είναι ώρα να ακούσουμε.

Ιδίως όταν στην ίδια την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εκτιμούν ότι η ευρωζώνη βαίνει κατά τρόπο σταθερό προς σαφή ύφεση.

Όχι αποθέρμανση, όχι σχετική υποχώρηση του ρυθμού ανάπτυξης, αλλά κανονική βαθιά ύφεση, άγνωστης -επί της ουσίας- διάρκειας, την έναρξη της οποίας -ήτοι το πέρασμα σε αρνητικό πρόσημο ανάπτυξης- τοποθετούν στο α΄ εξάμηνο του 2009.

Οι επισημάνσεις του Mundell, δε, αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη σημασία υπό το φως της παρούσας χρηματοπιστωτικής κρίσης, η πορεία της οποίας είναι ευθέως συνδεδεμένη με εκείνη της αμερικανικής και της ευρωπαϊκής κτηματικής αγοράς.

Αμερικανοί αναλυτές συνδέουν ευθέως την τύχη σειράς πιστωτικών ιδρυμάτων στις ΗΠΑ με ενδεχόμενη περαιτέρω πτώση των τιμών στην εκεί κτηματική αγορά. Τονίζουν μάλιστα ότι στην παρούσα φάση η επιβράδυνση της αμερικανικής οικονομίας, ως συνέπεια της subprime, οδηγεί σε αδυναμία εξυπηρέτησης -φαινομενικά υγιών έως τώρα- ενυπόθηκων δανείων, μεταλλάσσοντας έτσι την κρίση από subprime σε prime.

Κάνοντας πραγματικότητα, με άλλα λόγια, τους χειρότερους φόβους περί αλυσιδωτών φαινομένων και επέκτασης της κρίσης ακόμη και σε πιστωτικά ιδρύματα που δεν είχαν ευθεία έκθεση στη subprime και στα "πακεταρισμένα" προϊόντα ενυπόθηκων δανείων υψηλού ρίσκου, τα οποία ταλανίζουν τη διεθνή τραπεζική κοινότητα κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους.

Όπως επισημαίνουν, η "σοφή" πολιτική που έχει ακολουθήσει έως τώρα η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, η FED, ήτοι των συνεχών μειώσεων στο επίπεδο των επιτοκίων, έως το 2% όπου βρίσκονται σήμερα, της "διάσωσης" πιστωτικών ιδρυμάτων υπό κατάρρευση αλλά και της επίμονης παροχής ρευστότητας προς το σύστημα, έχει κατορθώσει να αναχαιτίσει -τουλάχιστον- τη δριμεία επέκταση του φαινομένου.

Ωστόσο, περαιτέρω πτώση στην αγορά ακινήτων θα σημάνει και αντίστοιχη μείωση της αξίας του ενυπόθηκου χαρτοφυλακίου των εκεί πιστωτικών ιδρυμάτων, τα οποία πλέον -πέραν της subprime και της επέκτασής της και στο επίπεδο των prime (ήτοι υγιών και ομαλά εξυπηρετούμενων έως τώρα) δανείων, αντιμετωπίζουν και αυτό το επιπρόσθετο πρόβλημα στα χαρτοφυλάκιά τους.

Την "εικόνα" συμπληρώνουν, τέλος, αντίστοιχα φαινόμενα κρίσης και στην αγορά πιστωτικών καρτών... Αδυνατώντας να αποβάλει πολυετείς καταναλωτικές συνήθειες, το αμερικανικό κοινό επέλεξε την οδό της έκθεσής του σε περαιτέρω πίστωση, μη ενυπόθηκη αυτή τη φορά και κατά συνέπεια ακριβότερη... τόσο για το ίδιο όσο και για τα τραπεζικά ιδρύματα που την προσφέρουν... και τα οποία βλέπουν τώρα μεγαλύτερο του συνήθους ποσοστό των πελατών τους να αδυνατεί να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις του...

Αντίθετα, στην ευρωζώνη, όπου όντως η οικονομία έδειξε έως τώρα μεγαλύτερη αντίσταση στην κρίση, αλλά πλέον έχει εξαντλήσει -κατά τα φαινόμενα- την ισχύ της, το ισχυρό ευρώ και τα επιτόκια του 4,25% και άνω... αφενός ανακόπτουν τις όποιες εξαγωγικές ικανότητες και αφετέρου καθιστούν δυσχερέστερη την εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων εκατομμυρίων Ευρωπαίων.

Υπό το φως δε της πρόσφατης αποκλιμάκωσης των πετρελαϊκών τιμών, αλλά και των τιμών των πρώτων υλών, που εκτιμάται ότι θα αντικατοπτριστούν και στο ευρύτερο επίπεδο τιμών, συμβάλλοντας στον αποπληθωρισμό της οικονομίας, ποιος είναι ακριβώς ο λόγος ύπαρξης υψηλών επιτοκίων;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.