Σε παρακαλώ, εγώ πληρώνω…

Η «άνεσή» μας ως λαού να μη νοιαζόμαστε για το πενηνταράκι..., αλλά και η «άνεση» των επιχειρήσεων να χρεώνουν κατοσταράκι και παραπάνω…, έχουν οδηγήσει στην ύπαρξη ενός αμιγώς ελληνικού φαινομένου…

Δημοσιεύθηκε: 3 Ιουνίου 2008 - 08:01

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.

«Μικρό χωριό, κακά μαντάτα» σύμφωνα με τη λαϊκή θυμοσοφία, η οποία ακόμη μία φορά εμφανίζεται σωστή.

Πας στο βενζινάδικο της γωνίας και το λίτρο κοστίζει 1,20 ευρουλίνια.
Στα εκατό μέτρα παρακάτω μπορείς να βρεις αυτό το ίδιο λίτρο είτε 10-15 σεντς ακριβότερο είτε κάποια σεντς φθηνότερο.

Χάος και ασφαλώς απουσία της έννοιας «ανταγωνισμός».
Γιατί όμως θα έπρεπε να υπάρχει αυτή η «έννοια»;

Αφού, αλήθεια είναι, ως λαός ανεξαρτήτως κοινωνικής προέλευσης ή εισοδηματικού στρώματος είμαστε «κουβαρντάδες»…

Θα τον πληρώσουμε τον ακριβότερο καφέ στην Ευρώπη ή το ακριβότερο γάλα, καθώς αρνούμεθα, για εντελώς διαφορετικούς λόγους, να στερηθούμε και το ένα και το άλλο…

Θα επιμείνουμε στην ακριβή καφετέρια της πλατείας και ας έχουμε ως μόνο θέμα συζήτησης την τιμή του καφέ εδώ και στο Παρίσι ή στο Λονδίνο…

Πόσες φορές δεν έχετε τύχει μάρτυρες συζητήσεων, «όχι, εγώ θα πληρώσω», «σε παρακαλώ, τι λες τώρα…» και άλλα τέτοια συναφή, σε ταβέρνες ανά την επικράτεια…

Ίσως στις μέρες μας «ανταγωνιστικά» φαινόμενα του είδους αυτού να μην είναι τόσο συχνά (ακρίβεια γαρ...), αλλά σίγουρα δεν έχουμε υιοθετήσει και το αγγλοσαξονικό «o καθένας πληρώνει τα δικά του»…
Είμαστε, πώς να το κάνουμε, λίγο «large» ως λαός…

Η αποδεδειγμένη απουσία ανταγωνισμού στην Ελλάδα, που στηρίζεται τόσο στην «άνεσή» μας ως λαού να μη νοιαζόμαστε για το πενηνταράκι… όσο και στην «άνεση» των επιχειρήσεων να χρεώνουν όχι μόνον πενηνταράκι αλλά και εκατοσταράκι… παραπάνω, έχει οδηγήσει στην ύπαρξη ενός αμιγώς ελληνικού φαινομένου.

Τις λεγόμενες «συμφωνίες κυρίων» για τη συγκράτηση των τιμών. Ενίοτε δε αυτές οι «συμφωνίες» αποδεικνύεται ότι δεν είναι μεταξύ και τόσο… «κυρίων» και οι τιμές καλπάζουν.

Ουδείς αμφιβάλλει ότι πρώτα και καλύτερα καλπάζουν το πετρέλαιο και τα τρόφιμα.

Το γεγονός όμως ότι είμαστε ουραγοί στην Ευρώπη σε ό,τι αφορά την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα ασφαλώς δεν είναι άσχετο με το ευρύτερο φαινόμενο «ακρίβεια» στη χώρα μας.

Τώρα, αν θα καταφέρει να τιθασεύσει το «θεριό» ο κ. Φώλιας ή όχι δεν το γνωρίζω.

Αυτό που όλοι μας γνωρίζουμε, όμως, είναι ότι οι «συνειδητοποιημένοι καταναλωτές», που αγοράζουν μόνον κατόπιν έρευνας αγοράς και στις «προσήκουσες» τιμές…, δύσκολα βρίσκονται στη χώρα μας.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.