Η Αίγυπτος, η Ελλάδα και τα 12 ναυτικά μίλια

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η πολιτική κατευνασμού που ακολουθεί η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας, μόνον ορέξεις ανοίγει στη γείτονα. Παρά τη Διακήρυξη των Αθηνών και τις προβλέψεις της για εκατέρωθεν αποφυγή προκλήσεων, η Άγκυρα δεν χάνει ευκαιρία να καταστήσει σαφές ότι διατηρεί επεκτατικές βλέψεις, καταπατώντας κυριαρχικά δικαιώματα ή ακόμη και κυριαρχία της Ελλάδας. Διότι, εν πολλοίς, τούτο συνεπάγεται τυχόν υλοποίηση όσων εξήγγειλε αυτή την εβδομάδα ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων Αλπαρσλάν Μπαϊρακτάρ, αναβιώνοντας τόσο το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο όσο και τις περυσινές συμφωνίες εκμετάλλευσης θαλάσσιων ζωνών με τη Λιβύη, που -εφόσον εφαρμοστούν στην πράξη - κυριολεκτικά κονιορτοποιούν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα νοτίως της Κρήτης.

Αναφερόμενος ευθέως σε πετρελαϊκές έρευνες στην Ανατολική Μεσόγειο, ο Μπαϊρακτάρ δήλωσε, μιλώντας από την Τρίπολη: «Στο πλαίσιο της συμφωνίας μας για τις ζώνες θαλάσσιας δικαιοδοσίας, θέλουμε να δραστηριοποιηθούμε στις θαλάσσιες περιοχές της Λιβύης. Δηλώσαμε ότι μέσω των δικών μας πλοίων μπορούμε να επιτύχουμε πολύ πιο οικονομικά, αποδοτικά και ταχύτερα αποτελέσματα. Την προσεχή περίοδο, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, θα στείλουμε μια ομάδα εδώ. Μπορούμε να δηλώσουμε ότι θα κάνουμε σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση με μια πιο εντατική τεχνική εργασία».

Πρόσθεσε, δε: «... οι δραστηριότητές μας στον τομέα της ενέργειας απέκτησαν μεγάλη σημασία, ιδίως με τη συμφωνία για την οριοθέτηση της θαλάσσιας δικαιοδοσίας το 2019. Πέρυσι, δημιουργήσαμε ένα νομικό πλαίσιο συνεργασίας με ένα μνημόνιο κατανόησης στον τομέα των υδρογονανθράκων».

Με λίγα λόγια, ο φίλτατος Μπαϊρακτάρ προανήγγειλε μία «ντε φάκτο» παραβίαση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, καθώς ουδεμία νομική ισχύ μπορούν να έχουν οι παράνομες συμφωνίες που έχει συνάψει η χώρα του με τη Λιβύη.

Όλα αυτά, δε, ενώ ακόμη δεν έχει καν στεγνώσει το μελάνι στην περίφημη Διακήρυξη των Αθηνών και ενώ η χώρα μας «πανηγυρίζει» για τη μείωση των τουρκικών παραβιάσεων στους ουρανούς του Αιγαίου.

Αν και στον ΟΗΕ έχουν κατατεθεί οι απαραίτητες ελληνικές απαντήσεις στις συμφωνίες Τουρκίας - Λιβύης, διττή απάντηση, de facto και de jure, έχει επίσης δοθεί με τη μερική οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Αιγύπτου και Ελλάδας, η οποία διεμβολίζει τη θαλάσσια περιοχή που ορίζεται από το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Η κίνηση, ωστόσο, η οποία θα επισφράγιζε αυτόν τον διεμβολισμό δεν είναι άλλη παρά η επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης, δηλαδή των χωρικών μας υδάτων νοτίως της Κρήτης, στα 12 ν.μ., όπως ήδη έπραξε η Ελλάδα στα δυτικά παράλια της χώρας.

Ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι το φόβητρο ήταν έως τώρα το τουρκικό casus belli εναντίον της χώρας μας, δηλαδή η αιτία πολέμου που θέσπισε τον Ιούνιο του 1995 η τουρκική εθνοσυνέλευση σε περίπτωση που επεκτείναμε τα χωρικά μας ύδατα, τούτο, σύμφωνα με την τότε απόφαση, αφορά στο Αιγαίο και όχι στην Αν. Μεσόγειο. Συγκεκριμένα, στο ψήφισμα της τουρκικής εθνοσυνέλευσης σημειώνεται ότι η Τουρκία «δεν μπορεί να δεχτεί ότι θα διεξάγει τη θαλάσσια επικοινωνία της με τις ανοιχτές θάλασσες και τους ωκεανούς διαμέσου των ελληνικών χωρικών υδάτων, καθώς έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο».

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, ωστόσο, είναι αδιανόητο η Ελλάδα να επικαλείται αενάως το «αναφαίρετο» δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο, δίχως όμως να το ασκεί, όχι μόνον στο Αιγαίο αλλά ούτε καν νοτίως της Κρήτης.

Εξέλιξη η οποία θα έθετε σε νέο φως και την ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ και -κατά πάσα βεβαιότητα- θα μπορούσε να απασχολήσει τις συναντήσεις που θα έχει σήμερα στο Κάιρο με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Σάμεχ Σούκρι και τον πρόεδρο της χώρας Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι, ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης.

Ούτως ή άλλως, η Αίγυπτος «χρωστά μία απάντηση» στη Λιβύη, μετά το «κλείσιμο» του Κόλπου της Σύρτης και την επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ν.μ.