Ο καλός μαθητής και ο «άτακτος» ηγέτης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η Ελλάδα βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στη σωστή πλευρά της ιστορίας, όπως λέει και μία ψυχή.

Το απέδειξε με την εκτενή αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ, βάσει της οποίας υπάρχει απρόσκοπτη αμερικανική παρουσία από την Αλεξανδρούπολη έως την Κρήτη.

Το απέδειξε με τη στάση που τήρησε έναντι της Ουκρανίας, παρέχοντας εξοπλισμούς και εφόδια από την πρώτη στιγμή της ρωσικής εισβολής.

Το αποδεικνύει καθημερινά, ανταποκρινόμενη στα όποια κελεύσματα των ΗΠΑ, γνωστά ή άγνωστα μέχρι στιγμής, συμπεριλαμβανομένου του αιτήματος για την αποστολή πλοίου του ΠΝ στα Στενά του Ορμούζ.

Υπό το φως όλων αυτών είναι απολύτως κατανοητός ο χαρακτηρισμός που αποδίδει στη χώρα μας ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Αντ. Μπλίνκεν, ως ενός «συνεπή και αξιόπιστου εταίρου και συμμάχου».

Αντίθετα, καθ’ όλη τη διάρκεια των τελευταίων ετών, την ώρα που η Ελλάδα κατέβαλε άοκνες προσπάθειες ώστε να εξασφαλίσει αυτά τα εγκώμια, η γειτονική Τουρκία εμφανιζόταν ως ο «άτακτος» σύμμαχος. Η χώρα που είχε τα πόδια της σε δύο διαφορετικές βάρκες, «παίζοντας» την Ανατολή με τη Δύση, για να μεγιστοποιήσει τα δικά της οφέλη.

Τα παραδείγματα είναι πολλά και θα θυμίσουμε μόνον την απουσία επιβολής κυρώσεων εκ μέρους της Τουρκίας στη Ρωσία, το αέναο «παζάρι», αρχικά για τα F35, από το πρόγραμμα κατασκευής των οποίων τελικά απεβλήθη εξαιτίας της προμήθειας των ρωσικών πυραύλων S400, τη συνέχεια αυτής της άτυπης «διαπραγμάτευσης» για τον εκσυγχρονισμό των F16 -με αντικείμενο πλέον την είσοδο της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ- καθώς και την ενεργό στρατιωτική παρουσία της γείτονος από τον Καύκασο έως την Αφρική, και πολλά άλλα…

Ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση εκτιμά, στον απόηχο της επίσκεψης Μπλίνκεν, ότι οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν τον ηγετικό ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή. Ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, Δημήτρης Τσιόδρας, δηλώνει ότι «είναι εξαιρετικά σημαντική η χθεσινή τοποθέτηση του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, που μιλάει για ηγετικό ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή. Είναι κάτι το οποίο δεν λέγεται εύκολα και δεν λέγεται βεβαίως όπως καταλαβαίνουμε "ελαφρά τη καρδία". Λέγεται επειδή η Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια έχει κατακτήσει αυτόν τον ρόλο, έχει παίξει πραγματικά ηγετικό ρόλο στην περιοχή. Είναι πυλώνας σταθερότητας κι αυτό οφείλεται στην πολιτική που έχει ακολουθήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης».

Δεν θα διαφωνήσουμε με τον φίλτατο κ. Τσιόδρα, θα αναρωτηθούμε όμως κατά πόσον είναι όντως έτσι τα πράγματα, τη στιγμή κατά την οποία η Ελλάδα εμφανίζεται σταθερά ως ο ουραγός των εξελίξεων στη γειτονιά μας.

Παραδείγματα ως προς αυτό υπάρχουν σε κάθε σημείο του ορίζοντα.

Με την Αλβανία, προς την οποία η τουρκική επιρροή είναι δεδομένη, αδυνατούμε να «βγάλουμε άκρη» καθώς, καθ’ υπέρβαση κάθε έννοιας δικαίου, κρατά επί μήνες φυλακισμένο τον Φρ. Μπελέρη, στον οποίο δεν επιτρέπει να αναλάβει τα καθήκοντά του ενώ μας εμπαίζει επί σειρά ετών με την υπόθεση της παραπομπής του ζητήματος της ΑΟΖ σε διεθνές δικαστήριο.

Αντίστοιχα, δεν μπορούμε να «αντιμετωπίσουμε» τη Λιβύη, όπου επίσης είναι δεδομένη η τουρκική επιρροή, καθώς από το 2019 έχει συνάψει το διαβόητο μνημόνιό της με την Τουρκία αλλά και νέες συμφωνίες περί εκμετάλλευσης κοιτασμάτων το 2022, ενώ μόλις πρόσφατα έκλεισε τον κόλπο της Σύρτης, επέκτεινε τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ. και έθεσε συνορεύουσα ζώνη στα 24 ν.μ. ενώ εμείς δεν τολμούμε να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα ούτε νοτίως της Κρήτης, υπό τον φόβο του τουρκικού casus belli.

Ας μην αναφερθούμε, δε, σε ζητήματα εξοπλισμών, όταν η γείτονα διαθέτει ακμάζουσα αμυντική βιομηχανία και είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητη σε ζητήματα αμυντικών προμηθειών και συνάμα επεκτείνει τις παραγγελίες πολεμικών σκαφών, ενώ η Ελλάδα διαθέτει μόνον ένα κλάσμα αυτής της βιομηχανικής υποδομής και ταυτόχρονα συρρικνώνει τις αμυντικές της προμήθειες, ώστε να το «ξανασκεφτεί»…

Έτσι, λοιπόν, συμπαθέστατες οι φιλοφρονήσεις του φίλτατου κ. Μπλίνκεν, όμως μη «δουλευόμαστε» και μεταξύ μας. Άλλος είναι ο de facto «ηγήτωρ» στην περιοχή.