Όταν ο λαός θέλει και η κυβέρνηση δεν μπορεί

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αποτελεί αντικείμενο συζήτησης καθημερινά, δίχως όμως να βρίσκει την απάντησή του. Γιατί δεν προχωράει ο τόπος μπροστά και στέκει ανίκανος να ξεπεράσει χρόνιες παθογένειές του;

Πρόκειται για μία συζήτηση που αφορά στην καθημερινότητα και στα ελλείμματα που αυτή παρουσιάζει για τον κάθε πολίτη της χώρας. Πρόκειται για την ανάγκη μεταρρυθμίσεων σε σειρά τομέων που χωλαίνουν, οι οποίες όμως δεν προωθούνται. Πρόκειται για το εάν υπάρχουν «εναλλακτικές προτάσεις» έναντι εκείνων που προσφέρονται σήμερα και, τέλος, πρόκειται για τη θέση της χώρας στον διεθνή χάρτη και στους ασύμμετρους ή μη κινδύνους που εμφανίζονται σήμερα ενώπιόν της.

Όλη αυτή η ευρεία αλλά συνάμα και ειδική συζήτηση κωδικοποιήθηκε κατά έναν ιδιόρρυθμο πλην επιστημονικά ακριβή τρόπο με την έρευνα της METRON ANALYSIS για τις ασυμμετρίες τις οποίες διέρχεται η χώρα, που παρουσιάστηκε χθες στο ετήσιο συνέδριο της δεξαμενής σκέψης e-kyklos, με θέμα: «Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΤΑ VII: Ασυμμετρίες και εθνική ατζέντα».

Η βενιζέλειος ρήση ως προς το «όλον» του θέματος ήταν ότι η κοινωνία έχει αίσθηση της ασυμμετρίας που υπάρχει, αλλά είναι σε αντίφαση, κατανοώντας μεν το τι γίνεται στη χώρα, αλλά δεν βλέπει λύσεις και στέκεται αμήχανα. Αποδέχεται έτσι να λειτουργεί με χαμηλές προσδοκίες.

Σε πιο απλά ελληνικά, πρώτον, οι πολίτες παρατηρούν την κυβερνώσα παράταξη να έχει νωπή λαϊκή εντολή για δεύτερη κατά σειρά τετραετία και εντούτοις να διστάζει να προχωρήσει στις μεγάλες τομές που χρειάζεται ο τόπος σε σειρά τομέων, για τη βελτίωση της καθημερινότητας αλλά και του μέλλοντος των πολιτών και της χώρας. Από την ακρίβεια και τη λειτουργία του ανταγωνισμού, έως εκείνην των τομέων της Δικαιοσύνης, της Υγείας, της Παιδείας, ή ακόμη και της ανασύστασης της ελληνικής βιομηχανίας.

Δεύτερον, βλέπουν την αντιπολίτευση, αξιωματική τε και ελάσσονα, να αδυνατεί να παραγάγει πολιτικό αντίλογο ή τουλάχιστον πειστικό αντίλογο, και την απήχησή της να παραμένει σε χαμηλά επίπεδα και σε απόσταση από το κυβερνών κόμμα.

Τρίτον, βλέπουν την ίδια τη χώρα να βρίσκεται στο μέσον, κυριολεκτικά, συγκρούσεων πρωτόγνωρης έκτασης για τη μεταπολεμική Ευρώπη και διερωτώνται ως προς τους τρόπους με τους οποίους χαράσσεται η λεγόμενη «εθνική γραμμή». Είναι προϊόν ευρύτερων συναινέσεων ή αποτελεί προνόμιο της κυβέρνησης;

Ενώπιον, λοιπόν, όλων αυτών διαπιστώνουν και τη δική τους αδυναμία. Αντιλαμβάνονται -εν πολλοίς- το αδιέξοδο ενώπιον του οποίου βρίσκονται και οι ίδιοι και όπως λέγει ο φίλτατος Ευάγγελος Βενιζέλος, κατανοούν «... μεν το τι γίνεται στη χώρα», δεν βλέπουν όμως λύσεις και στέκονται αμήχανα ενώπιον αυτού.

Πρόκειται για μία συζήτηση η οποία ξεδιπλώθηκε με κάθε μεγαλοπρέπεια αυτήν την εβδομάδα, με αιχμή την υπόθεση της φορολόγησης των ελεύθερων επαγγελματιών και τη μάλλον ανεπιτυχή προσπάθεια  καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, την προσπάθεια εξυγίανσης των όρων ανταγωνισμού με την επιβολή προστίμων σε πολυεθνικές αλλά και τις μετρήσεις της κοινής γνώμης που ήρθαν στη δημοσιότητα.

Όπως σημειώνει ο φίλτατος Φίλιππος Πανταζής σε πόνημά του υπό τον τίτλο «Οι τρεις δύσκολες εξισώσεις για την κυβέρνηση», στη δημοσκόπηση της MRB μόλις το 29,5% απαντά πως το υπουργικό συμβούλιο της ΝΔ μετά τις εκλογές είναι το ίδιο καλό ή καλύτερο από το υπουργικό συμβούλιο που υπήρχε μέχρι τις εκλογές του Μαΐου. Επίσης, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της Metron Analysis, κυριαρχεί απαισιοδοξία στον δείκτη οικονομικής εμπιστοσύνης (οικονομική κατάσταση της χώρας και πρόβλεψη για την πορεία της οικονομίας), ενώ σε όλες τις έρευνες η ακρίβεια εμφανίζεται ως το κορυφαίο πρόβλημα που ανησυχεί ιδιαιτέρως τους ερωτηθέντες.

Εάν όμως έχουν όντως έτσι τα πράγματα, με τους πολίτες να διαπιστώνουν τόσο τα προβλήματα (με τα οποία είναι ούτως ή άλλως αντιμέτωποι) όσο και το γεγονός ότι οι «λύσεις» που έδωσαν στην κάλπη είναι μέχρι στιγμής ατελέσφορες, ένθεν και ένθεν, τότε το μέλλον μας δεν είναι μόνον άδηλο αλλά κατά πάσα βεβαιότητα και δυσοίωνο…