Η πλημμύρα της ανεπάρκειας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Πρωτοφανείς οι πυρκαγιές που έπληξαν εφέτος τη χώρα μας, από τη Ρόδο έως τον Έβρο, πρωτοφανείς και οι καταιγίδες, με τον Θεσσαλικό κάμπο να παραμένει ακόμη βυθισμένος κάτω από τα νερά του Πηνειού.

Τίποτε όμως δεν είναι πρωτοφανές, γύρω από την ανεπάρκεια που εμφανίζει η Ελλάδα, και δη διαχρονικά, όχι μόνον στην αντιμετώπιση τόσο εκτεταμένων φυσικών καταστροφών, οι οποίες αποδίδονται ευθέως στην κλιματική κρίση, αλλά ακόμη και στην υλοποίηση των πλέον στοιχειωδών που απαιτούνται ώστε να σταθεί στα πόδια της.

Τη στιγμή, δηλαδή, που απαιτούνται αυξημένα αντανακλαστικά για τον ριζικό επανασχεδιασμό των όρων υπό τους οποίους διεξάγεται ο αγώνας της πολιτικής προστασίας, υπό το φως της κλιματικής κρίσης, η Ελλάδα καθιστά σαφές ότι δεν έχει αντλήσει τα απαραίτητα διδάγματα από τις καταστροφές που ήδη την έπληξαν, ώστε να έχει τουλάχιστον μία ελπίδα επιτυχίας στην αντιμετώπιση όσων -κατά πάσα βεβαιότητα- θα τη βρουν στο μέλλον.

Στον Έβρο μπορεί η Ελλάδα να απέσπασε εφέτος το ευρωπαϊκό ρεκόρ έκτασης πυρκαγιάς, όμως αντίστοιχες καταστροφές, οι οποίες είχαν βαρύ φόρο ζωών, περιουσιών και δασικού πλούτου έχουμε υποστεί και κατά το παρελθόν. Όχι μόνον το απώτερο, με την Ηλεία και άλλες περιοχές να καίγονται επί Κ. Καραμανλή, αλλά και στο πρόσφατο με την τραγωδία στο Μάτι επί ΣΥΡΙΖΑ και την Αττική μαζί με την Εύβοια το 2021 επί Κυρ. Μητσοτάκη.

Τι μάθαμε, όμως, από αυτές τις πυρκαγιές και πόσο μας βοήθησαν, όχι μόνο να αντιμετωπίσουμε τις εφετινές αλλά και να τις προλάβουμε; Πόσο αποτελεσματική υπήρξε η τοπική αυτοδιοίκηση, πρώτου και δεύτερου βαθμού, στην υλοποίηση έργων πρόληψης και στον καθαρισμό και στην αποψίλωση προαστιακών και λοιπών δασικών εκτάσεων; Τι είδους εργασίες πρόληψης είχαν γίνει ενόψει της αντιπυρικής περιόδου στα δάση της χώρας και πόσες αντιπυρικές ζώνες είχαν καθαριστεί, ώστε να έχουν πρόσβαση οι πυροσβεστικές δυνάμεις; Διότι εκ του αποτελέσματος κρίνονται τα πράγματα και όχι με τα λόγια…

Αντίστοιχα, σε ό,τι αφορά στις πλημμύρες που έπληξαν εφέτος τη χώρα μας και τις διαβεβαιώσεις που παρείχε ο φίλτατος περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κώστας Αγοραστός, ότι όλα έγιναν όπως έπρεπε σε σχέση με τα αντιπλημμυρικά έργα και τους καθαρισμούς των χειμάρρων, ποιο ήταν το αποτέλεσμα, αν όχι ανύπαρκτο;

Φίλτατοι, τα λόγια δεν έχουν νόημα εκεί που απαιτούνται μόνο έργα. Η κλιματική κρίση έχει φέρει τα πάνω - κάτω και οι επιπτώσεις της έχουν μόλις αρχίσει να γίνονται αισθητές. Όχι μόνο στην πατρίδα μας αλλά παγκοσμίως. Τα πάντα πρέπει να σχεδιαστούν εκ νέου, ώστε να υπάρξει έστω και μία ελπίδα αποτελεσματικότητας στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων αυτής της κρίσης.

Από το πού κτίζουμε και υπό ποιους όρους, έως το είδος των οικονομικών δραστηριοτήτων που οφείλουμε να αναπτύσσουμε. Βεβαίως, δε, στον βαθμό ετοιμότητας που πρέπει να έχουμε ώστε στις πυρκαγιές να μην ανατινάσσονται πυρομαχικά στα στρατόπεδα και στις πλημμύρες να μη «βουλιάζουν» τα ελικόπτερα, ακόμη κι αν είναι παροπλισμένα.

Εάν, όμως, είναι αυτό το αντικείμενο του κολοσσιαίου έργου που πρέπει να επιτελεστεί, τότε τι ελπίδα έχει μία χώρα η οποία δεν έχει καταφέρει ούτε τα στοιχειώδη και μάλιστα ενώ διανύει τη δεύτερη θητεία κυβερνήσεων που ισχυρίζονται ότι κρατούν ψηλά τη σημαία των μεταρρυθμίσεων;

Ούτε «ειρηνική επανάσταση» είχαμε, που έλεγε κάποτε μία ψυχή, ούτε επανίδρυση, που έλεγε μία άλλη, ούτε κάποια σημαντική πρόοδο έχουμε δει έως τώρα στη λειτουργία του ελληνικού Δημόσιου τομέα. Στενού τε και ευρύτερου. Έτσι όμως, φίλτατοι, ελάχιστες είναι οι ελπίδες που μπορούμε να τρέφουμε σε σχέση με την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.

Ελάχιστες…