Η κρίσιμη ώρα της κεντροαριστεράς

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Δύο από τους κυριότερους λόγους για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε να γίνει κόμμα εξουσίας, επί αρχηγίας Α. Τσίπρα, ήσαν, πρώτον, το κύμα διαμαρτυρίας που εκδηλώθηκε επί μνημονίων και δεύτερον, ο προσεταιρισμός ενός σημαντικού τμήματος του εκλογικού σώματος το οποίο προηγουμένως συμπορευόταν με το ΠΑΣΟΚ.

Οι λόγοι για τους οποίους εγκαταλείφθηκε τότε το ΠΑΣΟΚ από αυτό το κοινό πολλοί και πάντως συμπεριλαμβάνουν φαινόμενα διαφθοράς που μάστιζαν τότε το συγκεκριμένο κόμμα, καθώς και τις τότε πολιτικές του συμμαχίες. Δεν είναι ωστόσο της παρούσης. 

Εάν διερωτάται κανείς ως προς το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, η απάντηση ίσως βρίσκεται στο κατά πόσον εξακολουθούν να υφίστανται οι λόγοι για τους οποίους μπόρεσε αυτό το κόμμα να κατακτήσει ποσοστά της τάξης του 36,34% και 35,46% στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου 2015, αντιστοίχως, και να οδηγηθεί στην εξουσία. Οι απαντήσεις εδώ είναι μάλλον προφανείς.

Ένα άλλο, όμως, σαφώς πιο ενδιαφέρον ερώτημα αφορά στην ύπαρξη και ατο μέλλον ενός πολιτικού χώρου τον οποίο προσπάθησε να εκπροσωπήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, με διάφορα επίπεδα επιτυχίας: Την κεντροαριστερά.

Το πολιτικό σχήμα για το οποίο έκανε λόγο χθες ο κ. Α. Τσίπρας ως αναγκαία μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εισέτι γνωστόν προς τα πού ακριβώς θα κατευθυνθεί, παρά τις νύξεις που διετύπωσε περί αυτού ο πρώην αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.

Θα αφορά, κυρίως, την αρχική «μαγιά» του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία κατά το παρελθόν φλέρταρε στην κάλπη με χαμηλά μονοψήφια ποσοστά ή θα εκπροσωπεί το τμήμα εκείνο του εκλογικού σώματος που «επιβιβάστηκε» στο τότε αντισυστημικό πολιτικό όχημα ως ένδειξη διαμαρτυρίας στο «παλαιό» πολιτικό προσωπικό;

Αντίστοιχα, ποια θα είναι τα πολιτικά χαρακτηριστικά του; Φιλοδοξεί να απεκδυθεί των όποιων αντισυστημικών ιματίων ακόμη φέρει ή είναι διατεθειμένο να κάνει νέα βουτιά προς τον ριζοσπαστισμό και την όποια τοξικότητα λόγου τυχόν τον συνοδεύει;

Απέναντί του δε, όποιο κι αν είναι αυτό το νέο σχήμα που θα δημιουργηθεί, θα βρει στην κεντροαριστερή πολυκατοικία ένα ΠΑΣΟΚ σε τροχιά, τουλάχιστον μερικής, ανόδου και πάντως όχι ένα κόμμα το οποίο εγκαταλείπουν μαζικά, στελέχη και οπαδοί, όπως συνέβη την περίοδο 2012-15.

Το στοιχείο εκείνο, δε, που θα διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στην όποια πορεία αυτού του νέου πολιτικού σχήματος το οποίο προανήγγειλε, κατά τρόπο μάλλον παράδοξο, ο παραιτηθείς αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, είναι εάν θα μπορέσει να εμφανίσει μία εναλλακτική και βιώσιμη πρόταση διακυβέρνησης έναντι εκείνης που επιτυχώς προσφέρει σήμερα η Νέα Δημοκρατία. Διότι οφείλουμε να προσμετρήσουμε στην όλη εξίσωση την ύπαρξη τμήματος της κεντροαριστεράς, τόσο διαμέσου στελεχών όσο και εκλογέων, εντός των τειχών της κυβερνώσας παράταξης.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, το μέλλον και η πορεία της κεντροαριστεράς, στον απόηχο της χθεσινής παραίτησης Τσίπρα, αφορούν, πρώτον, στον προσδιορισμό της πολιτικής ταυτότητας που θα επιλέξει να έχει η όποια μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ, δεύτερον, στην ικανότητά της να παρουσιάσει ένα βιώσιμο και πειστικό εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης και τρίτον, εάν θα κατορθώσει να εμπνεύσει -κατά τρόπο μαζικό- ένα τμήμα του εκλογικού σώματος, όπως έπραξε η ρητορική ΣΥΡΙΖΑ κατά την έναρξη της μνημονιακής περιόδου.

Μία ρητορική που αποδείχθηκε βεβαίως στη συνέχεια ως μη ρεαλιστική και μη εφαρμόσιμη στην πράξη αλλά, φευ, κατόρθωσε τότε να επιβιβάσει το συγκεκριμένο κόμμα στην εξουσία.