Οι «καλοί πελάτες» και οι φορολογικές αδικίες

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η συζήτηση περί φόρων, που διεξάγεται εσχάτως στην πατρίδα μας ελέω προεκλογικής περιόδου, όφειλε να γίνει, όπως έχουμε υποστηρίξει και κατά το παρελθόν, ακόμη και υπό τους παρόντες ελλιπείς όρους.

Αντιστοίχως, όμως, οφείλει να μη συγκαλύψει και να μη συσκοτίσει την ουσία των πραγμάτων που σχετίζονται με τη φορολογία. Αυτή μάς τη θύμισε χθες, κατά τρόπο ιδιαιτέρως διαυγή, μία φωνή που πλέον βρίσκεται εκτός πολιτικού συστήματος και άρα έχει απελευθερωθεί από τα όποια «δεσμά» φέρουν όσοι ακόμη όσοι βρίσκονται εντός αυτού.

Ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας, με μία απλή αριθμητική πράξη, κατέδειξε χθες το πραγματικό μέγεθος της φοροδιαφυγής στην πατρίδα μας.

Ενώπιον των φίλτατων συναδέλφων Ελένης Στεργίου και Βασίλη Σ. Κανέλλη, στους οποίους παραχώρησε συνέντευξη για το in.gr, υπολόγισε ο ίδιος το μέγεθος του ποσού που φοροδιαφεύγει ως τη διαφορά μεταξύ του ύψους της συνολικής κατανάλωσης (140 δισ. ευρώ) και των δηλωθέντων εισοδημάτων (80 δισ. ευρώ),  προσδιορίζοντάς την σε 60 δισ. ευρώ. Δίχως μάλιστα να προσμετρώνται τα ποσά που αφορούν στο αποταμίευμα, καθώς κατά το τελευταίο διάστημα αυτό αυξήθηκε, με τη μορφή τραπεζικών καταθέσεων και άρα εμφανίζεται να μην επηρέασε την κατανάλωση.

Με άλλα λόγια, μας θύμισε ο επίσης φίλτατος Γ. Στουρνάρας ότι το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο στο είδος της φορολογίας, άμεσης ή έμμεσης, αλλά κυριότερα στον «ελέφαντα» που βρίσκεται μέσα στο δωμάτιο και ακούει στο όνομα φοροδιαφυγή.

Πρόκειται δε, κατά τα φαινόμενα, για έναν αόρατο ελέφαντα, αφού καμία από τις βασικές πολιτικές δυνάμεις του τόπου δεν τον εντοπίζει ως την κύρια αιτία του προβλήματος. Ο λόγος για αυτό απλός και είναι ο ίδιος για τον οποίο ελάχιστη πρόοδο έκανε στην πατρίδα μας και η υπόθεση των μεταρρυθμίσεων: το πελατειακό κράτος.

Ποιος μπορεί να φοροδιαφύγει στην Ελλάδα, αν όχι -κυρίως - οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι αυτοαπασχολούμενοι; Ασφαλώς υπάρχουν κρούσματα φοροδιαφυγής σε όλους τους κλάδους της οικονομίας, όμως οι «πρωταθλητές» του είδους είναι αναμφίβολα οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Τα δεκάδες επαγγέλματα, δηλαδή, που υπάγονται στο άρθρο 48 παρ. 1 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Ν.2238/1994) και συμπεριλαμβάνουν μεταξύ άλλων τους γιατρούς κάθε ειδικότητας, τους υδραυλικούς, τους ηλεκτρολόγους, όπως και πολλούς άλλους οι οποίοι μπορούν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους, ρωτώντας στο τέλος «με απόδειξη και ΦΠΑ ή χωρίς απόδειξη;».

Όπως αντίστοιχα και όλους εκείνους οι οποίοι νοικιάζουν τα ακίνητά τους δίχως να δηλώνουν τα μισθώματα ή προσφέρουν τις υπηρεσίες τους περιοριζόμενοι στη φορολογική αφάνεια, όπως για παράδειγμα όσοι παρέχουν μαθήματα κατ’ οίκον, κάθε λογής, δίχως να κόβουν αποδείξεις παροχής υπηρεσιών.

Κοντολογίς, πρόκειται για ένα ιδιαίτερα πολυπληθές κοινό, το μέγεθος του οποίου κατ’ εκτίμηση κυμαίνεται από 600 έως και 900 χιλιάδες ανθρώπους, οι οποίοι κινούνται στο όριο της φορολογικής νομιμότητας ή και πέρα από αυτό.

Πρόκειται για πολίτες οι οποίοι αν και εισπράττουν αξιόλογα εισοδήματα, δηλώνουν ελάχιστα εξ αυτών… επειδή μπορούν. Αντίθετα, μισθωτοί και συνταξιούχοι, απλά, δεν μπορούν και συνήθως είναι εκείνοι οι οποίοι αποκλείονται από επιδόματα και παροχές που δίδονται βάσει εισοδηματικών κριτηρίων. Ως αποτέλεσμα, τα καρπώνονται εκείνοι οι οποίοι δεν έχουν ή δεν δηλώνουν τα πλήρη εισοδήματά τους.

Για αυτούς, όμως… μιλιά από τον πολιτικό κόσμο της χώρας και τις κυριότερες πολιτικές παρατάξεις. Βλέπετε, διανύουμε προεκλογική περίοδο και δεν συμφέρει να χάνουν τα κόμματα ψήφους, κακολογώντας την… πελατεία!