Ο μεγάλος «άγνωστος x» για τις εκλογές

 Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!                                                                   

Την ίδια ώρα που οι εκπρόσωποι των κομμάτων, «εντεταλμένοι» ή μη, ερίζουν στα τηλεοπτικά παράθυρα για τη φορολογία ή για όποιο άλλο πρόσφορο θέμα, ένα είναι το ζήτημα που πραγματικά τους απασχολεί: πώς θα τα πάνε καλύτερα στην κάλπη της 25ης Ιουνίου από ό,τι μπόρεσαν σε εκείνην της 21ης Μαΐου.

Δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε ιδιαίτερα το θέμα. Για τον νικητή, το ζητούμενο είναι, πρώτον, πώς θα διατηρήσει τα κέρδη του και δευτερευόντως, πώς θα τα μεγεθύνει ώστε να εδραιώσει την αυτοδυναμία και ενδεχομένως να κατακτήσει και τον στόχο των 180 εδρών.

Για το δεύτερο κατά σειρά ψήφων κόμμα, πώς θα μειώσει το ποσοστό της υποχώρησης που κατέγραψε στην πρώτη κάλπη, ενώ για το τρίτο, πώς θα μπορέσει να διεκδικήσει τη θέση του… δεύτερου. Τα δε μικρότερης κοινοβουλευτικής ισχύος κόμματα, ορισμένα προβληματίζονται ως προς το πώς θα αυξήσουν αυτή την ισχύ και άλλα πώς θα μπορέσουν να διαβούν το περίφημο «κατώφλι» του 3%, ώστε να μπουν στη Βουλή.

Ο αντίπαλος, όμως, όλων αυτών των κομμάτων είναι ένας: η λεγόμενη «χαλαρή ψήφος».

Η συμπεριφορά, δηλαδή του εκλογικού σώματος, κατά την κάλπη της 25ης Ιουνίου.

Οι λόγοι δε, ως προς αυτό, πολλοί. Πρώτον, ότι πριν τις εφετινές καλοκαιρινές διακοπές, οι Έλληνες θα έχουν υποχρεωθεί να πάνε δύο φορές στους τόπους καταγωγής τους, για να ασκήσουν τα εκλογικά τους δικαιώματα.

Πόσοι είναι εκείνοι οι οποίοι -ακόμη κι αν το επιθυμούν- έχουν την οικονομική δυνατότητα για τέτοιες μετακινήσεις; Ας μην ξεχνάμε ότι πήγαν ήδη μία φορά στις προηγούμενες εκλογές, της 21ης Μαΐου, κατά πάσα βεβαιότητα θα εκδράμουν κάπου, ώστε να επωφεληθούν του τριημέρου του Αγίου Πνεύματος -για το οποίο οι πληρότητες των καταλυμάτων είναι ήδη σε δυσθεώρητα ύψη- και θα «αναγκαστούν» να το πράξουν και πριν τις καλοκαιρινές τους διακοπές, για να ψηφίσουν στις 25 Ιουνίου. Έχουν άραγε την οικονομική δυνατότητα ως προς αυτό ή θα βαρύνει η άποψη, «καλύτερα να σώσουμε τα λεφτά για τις διακοπές»;

Δεύτερον, το γεγονός ότι έβγαλαν το άχτι τους να υπερψηφίσουν κάποιο από τα κόμματα -καταψηφίζοντας έτσι τα υπόλοιπα και κυρίως εκείνο που είχαν ενδεχομένως ψηφίσει στις εκλογές... του 2019- και θεωρούν ότι πλέον έχουν κάνει το καθήκον τους. Αυτούς ακριβώς έχει στο μυαλό του μία ψυχή που διαρκώς επαναλαμβάνει ότι «είναι κενή η κάλπη της 2ης Ιουνίου» και προτρέπει τους ψηφοφόρους να σπεύσουν να ψηφίσουν.

Τρίτον, η απουσία του σταυρού προτίμησης, κατά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου. Η αλλαγή του εκλογικού συστήματος, από αυτό της απλής αναλογικής σε εκείνο της ενισχυμένης, συνοδεύεται και από την κατάργηση του σταυρού προτίμησης και την επαναφορά της λίστας. Της κατάταξης δηλαδή των υποψήφιων βουλευτών στα κομματικά ψηφοδέλτια, κατά τις επιθυμίες του κάθε κόμματος, αν και στην πλειονότητα των περιπτώσεων αναμένεται ότι θα τηρηθεί η ιεράρχηση με βάση τους σταυρούς προτίμησης που έλαβαν οι υποψήφιοι στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση.

Η απουσία, όμως, της διαδικασίας σταυροδοσίας βγάζει από την εξίσωση αυτών των εκλογών δύο σημαντικές παραμέτρους: Πρώτον, τον προσωπικό αγώνα που κατέβαλαν οι υποψήφιοι ώστε να εξασφαλίσουν τον μέγιστο δυνατό αριθμό σταυρών και δεύτερον, την παράμετρο των «φίλων» και γνωστών (διάβαζε «πελατών»), οι οποίοι έσπευσαν να τους ψηφίσουν στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση.

Θα πάνε και αυτή τη φορά που η εκλογή θεωρείται λίγο-πολύ βέβαιη για τους «φίλους» τους υποψηφίους; Εάν όμως δεν πάνε να ψηφίσουν, κινδυνεύει και το συνολικό ποσοστό που θα λάβει το κόμμα αυτών των υποψηφίων αλλά και η «εξίσωση» αυτής της εκλογικής αναμέτρησης.

Έτσι, λοιπόν, μπορεί τα κόμματα να ερίζουν για τη φορολογία αλλά το μυαλό τους είναι στον… άγνωστο x, δηλαδή, τη χαλαρή ψήφο και την αποχή!