Τα «βαρίδια» που κρατάνε πίσω τα κόμματα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όσο κι αν θεωρούνται «φωτογραφίες της στιγμής», οι δημοσκοπήσεις ενίοτε κρύβουν μεγάλες αλήθειες.

Κρύβουν απαντήσεις σε ερωτήματα που αφορούν, για παράδειγμα, τους λόγους για τους οποίους η δημοσκοπική υποχώρηση της ΝΔ δεν είναι δυνατόν να καλυφθεί ευχερώς και εν πάση περιπτώσει εγκαίρως για τις επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις ή τους λόγους για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αδυνατεί να καρπωθεί δημοσκοπικά αυτή την υποχώρηση της ΝΔ.

Για την ακρίβεια, κρύβουν ορισμένους από τους λόγους που βαραίνουν τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας και ενδέχεται να τους στοιχίσουν στην κάλπη. Χαρακτηριστική ενδεχομένως αυτών των λόγων, η ευρύτερη απαξία στην οποία έχουν περιπέσει τα κυριότερα πολιτικά κόμματα, ιδίως μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, υπό το φως και του συλλογικού διαμοιρασμού ευθυνών που αποδόθηκε σε αυτά, εξαιτίας των παραλείψεων ή σφαλμάτων τους κατά τα έτη της διακυβέρνησής τους.

Η απουσία αντιμετώπισης των διαχρονικών προβλημάτων των ελληνικών σιδηροδρόμων, οι μακρόχρονες καθυστερήσεις του εκσυγχρονισμού τους και η αδυναμία ορθής λειτουργίας συστημάτων ασφαλείας τα οποία θα μπορούσαν να αποτρέψουν δυστυχήματα όπως αυτό των Τεμπών, αποδόθηκε, τουλάχιστον εν μέρει, στα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα το προηγούμενο διάστημα και πάντως την τελευταία δεκαετία.

Υπάρχουν, όμως, και επιμέρους μελανά σημεία για κάθε κόμμα που βαρύνουν στο σκεπτικό διαφορετικών τμημάτων της κοινωνίας και ευθύνονται για τις δημοσκοπικές τους επιδόσεις.

Χαρακτηριστική, ίσως, η απόσταση λόγων και έργων για την παρούσα κυβέρνηση, η οποία αν και υποσχέθηκε την υλοποίηση του λεγόμενου «επιτελικού κράτους» διαπιστώνει στην εκπνοή της θητείας της ότι η ελληνική κρατική μηχανή ακόμη απέχει τόσο από το επιθυμητό όσο βεβαίως από το υποτιθέμενο «επιτελικό» της στάτους. Αντίθετα, χωλαίνει βαρύτατα επιδεικνύοντας τις χειρότερες πλευρές του πελατειακού εαυτού της, που στερεί ελπίδες επικράτησης αποτελεσματικότητας αλλά και αξιοκρατίας από την ελληνική δημόσια διοίκηση. Φαινόμενα αδιαφάνειας, δε, τόσο εκ μέρους στελεχών της ΝΔ όσο και στην υπόθεση των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, βάρυναν περαιτέρω αυτή την εικόνα.

Όλα αυτά, βεβαίως, δεν συμβαίνουν «εν κενώ». Συμβαίνουν σε κοινή θέα και φυσικά στοιχίζουν στην κυβερνώσα παράταξη ορισμένες μονάδες στις δημοσκοπήσεις.

Αντίστοιχα, το εκλογικό σώμα δεν διακατέχεται -τουλάχιστον όχι πάντα- από κενά μνήμης και άρα δεν αναπολεί ούτε την υπερφορολόγηση που υφίστατο επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τις αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές, που τόσο στοίχισαν σε χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες.

Κυριότερα, δε, δεν αναπολεί την απόσταση λόγων και έργων που αποτυπώθηκαν στη διαβόητη «κυβίστηση» σε ό,τι αφορά στην υπόθεση των μνημονίων. Όμως ακόμη κι αν απομακρυνθούμε από «περσινά ξινά σταφύλια» όπως αυτά και περιοριστούμε στις τρέχουσες ημέρες αναζητώντας τα αίτια της δημοσκοπικής στασιμότητας του συγκεκριμένου κόμματος, οφείλουμε να μην ξεπεράσουμε ζητήματα που βάρυναν στην πολιτική ταυτότητά του και στη θέση του εντός του πολιτικού φάσματος, όπως αυτή του κ. Π. Πολάκη. Καλώς ή κακώς, η διεκδίκηση του «μεσαίου» χώρου καθίσταται δυσχερέστερη με πολιτικά πρόσωπα που βρίσκονται -αν μη τι άλλο- αριστερότερα του κέντρου.

Τέλος, το… πολύπαθο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ εμφανίζεται αφενός ακόμη τραυματισμένο από τις «αμαρτίες» κάθε λογής του παρελθόντος του και το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί για τα πολυποίκιλα δεινά της χώρας, όσο και από τις αδυναμίες που εμφανίζει ο πολιτικός λόγος της σημερινής ηγεσίας του.

Όμως, έτσι είναι τα πράγματα και όλοι, κάποια στιγμή, είμαστε αντιμέτωποι με τα επίχειρα των πράξεών μας.