Εκλογές: Οι κραυγές και η ουσία

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η διαφαινόμενη οριστικοποίηση (ο κόσμος το ’χει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι) της 9ης Απριλίου ως ημερομηνίας διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών (α' σκέλος) καθιστά επιτακτική την ανάγκη αναβάθμισης του πολιτικού διαλόγου, από το επίπεδο των «κραυγών» σε εκείνο του προγραμματικού λόγου.

Μπορεί οι οξείς τόνοι και η πόλωση να συμφέρουν τους κυριότερους «μονομάχους» της εξουσίας, καθώς ενισχύουν την κομματική τους συσπείρωση, όμως, ελάχιστη υπηρεσία προσφέρουν προς τη μερίδα εκείνη του εκλογικού σώματος η οποία επιθυμεί να γνωρίζει επί της ουσίας τις προθέσεις των κομμάτων, ώστε να προσδιορίσει την ψήφο της.

Αποτελεί ένδειξη συνολικής απαξίας, δε, των πολιτικών πραγμάτων της χώρας, η εκ των προτέρων απόρριψη της ανάγκης κατάθεσης συγκεκριμένων προγραμματικών προτάσεων εκ μέρους των κομμάτων. Αν μη τι άλλο, “verba volant, scripta manent” και ο καθείς θα έχει στη διάθεσή του ένα μέτρο σύγκρισης, μετεκλογικά, ώστε να κρίνει τις επιδόσεις του όποιου κόμματος αναλάβει τελικώς τα ηνία της εξουσίας.

Έως τότε, δε, θα διαθέτει το πλαίσιο των προθέσεων ενός εκάστου εκ των διεκδικητών της και δη εγγράφως, επί της πολιτικής που προτίθενται να ακολουθήσουν στην παιδεία, την υγεία, την οικονομία, την καθημερινότητα των πολιτών και τα προβλήματα που τη συνοδεύουν.

Φερειπείν, άπαντες -ή σχεδόν- ερίζουν περί της ανάγκης λήψης μέτρων για την προστασία της Α’ κατοικίας των λεγόμενων ευάλωτων νοικοκυριών έως τις εκλογές αλλά ουδείς -ή σχεδόν- μας λέγει τι προτίθεται να πράξει επί του ζητήματος την επομένη των εκλογών…

Αντίστοιχα, άπαντες «εισπράττουν» τις προειδοποιήσεις  του κεντρικού τραπεζίτη της χώρας Γιάννη Στουρνάρα περί της ανάγκης αυτοσυγκράτησης και διατήρησης της δημοσιονομικής ευταξίας (προεκλογικά με παροχές αλλά και μετεκλογικά), αλλά ουδείς ανοίγει τη «βεντάλια» των προθέσεών του σε ζητήματα οικονομικής πολιτικής.

Ακριβώς το ίδιο μήνυμα, δε, είχε εκπέμψει και από το βήμα εκδήλωσης του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου, κρούοντας των κώδωνα του κινδύνου ως προς την ανάγκη δημοσιονομικής ευταξίας, καθώς «... η επόμενη δεκαετία αποτελεί μοναδικό παράθυρο ευκαιρίας για την ταχεία αποκλιμάκωση του ελληνικού δημόσιου χρέους αφού, παρά τις αυξημένες αποδόσεις των νέων εκδόσεων, μόνο ένα μικρό μερίδιο του χρέους αναμένεται να αναχρηματοδοτείται ετησίως με όρους αγοράς, ενώ σημαντικό μερίδιο των δανείων του επίσημου τομέα έχει αντισταθμιστεί έναντι του επιτοκιακού κινδύνου».

Σε μία μάλλον σπάνια παρέμβασή του πολιτικού χαρακτήρα, επεσήμανε ότι «... δεδομένου μάλιστα ότι το 2023 είναι έτος εθνικών εκλογών, απαιτείται σύμπλευση και συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων, ώστε να υλοποιηθούν οι βασικές δεσμεύσεις της οικονομικής πολιτικής και να διαφυλαχθούν όσα έχει επιτύχει η ελληνική οικονομία την τελευταία δεκαετία».

Ενστάσεις, για παράδειγμα, που είχε εγείρει κατά το παρελθόν η αξιωματική αντιπολίτευση, αναφορικά με τη διάθεση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης, εξακολουθούν να ισχύουν σήμερα και εντέλει ποια είναι η δική της εναλλακτική πρόταση ως προς την αξιοποίηση αυτών των πόρων, επί των οποίων εδράζεται σημαντικό ποσοστό των ελπίδων μεγέθυνσης της οικονομίας;

Κοντολογίς, φίλτατοι, μήπως έφθασε η ώρα να ανοίξουν τα χαρτιά τους τα πολιτικά κόμματα της χώρας σε ό,τι αφορά στις προθέσεις τους ως προς την πολιτική που θα ακολουθήσουν σε κάθε τομέα δραστηριότητας, σε περίπτωση που αναλάβουν την εξουσία;

Καλές οι κραυγές και οι ιαχές, αλλά ας μιλήσουμε λίγο πιο... συγκεκριμένα.