Μαξίμου: Χάνοντας τη μάχη των εντυπώσεων

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

«Στοιχειώδες, φίλτατε Ουάτσον», θα μονολογούσε, κατά πάσα βεβαιότητα, μία ψυχή, εάν περιδιάβαινε τους διαδρόμους του Μεγάρου Μαξίμου και τύχαινε να συνομιλήσει με όσους ήσαν υπεύθυνοι για τη δημοσιοποίηση του νομοσχεδίου περί του απορρήτου των επικοινωνιών, εν αγνοία της μόνης κατά το Σύνταγμα επιβλέπουσας Αρχής, ΑΔΑΕ.

Από πότε λογοδοτεί μια κυβέρνηση σε μια Ανεξάρτητη Αρχή, ίσως αναρωτηθείτε, και η απάντηση είναι, όταν επιθυμεί να κερδίσει πέραν της μάχης της ουσίας και εκείνην των εντυπώσεων.

Η οργίλη ανακοίνωση που εξέδωσε χθες η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), διαμαρτυρόμενη για την απουσία πρότερης διαβούλευσης με την κυβέρνηση, «... ώστε το νομοσχέδιο να είναι η κατάληξη ενός νηφάλιου και επιστημονικού διαλόγου, προς όφελος του δικαιώματος…» αποτελεί ακόμη ένα σαφές πλήγμα στο γόητρο της κυβέρνησης, η οποία ούτως ή άλλως βάλλεται από μερίδα του Τύπου και την αντιπολίτευση για τις πράξεις ή παραλείψεις της στην υπόθεση των παρακολουθήσεων.

Όπως επισημαίνει η ΑΔΑΕ: «Παρά την κεφαλαιώδη σημασία του περιεχομένου του νομοσχεδίου, παρά το γεγονός ότι το ίδιο το Σύνταγμα προβλέπει στο άρθρο 19 §2 ως εγγύηση για τη διασφάλιση του απορρήτου των επικοινωνιών (θεμελιώδους δικαιώματος απολύτως απαραβίαστου, κατά τη διατύπωση του συνταγματικού κειμένου) την ΑΔΑΕ και, τέλος, παρά τα όσα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες, η Αρχή ουδέποτε ενημερώθηκε αρμοδίως, ούτε ζητήθηκε με θεσμικά πρέποντα τρόπο η διατύπωση της γνώμης της, έτσι ώστε το θεσμικό αυτό νομοσχέδιο να είναι η κατάληξη ενός νηφάλιου και επιστημονικού διαλόγου, προς όφελος του δικαιώματος. Η ΑΔΑΕ εκφράζει την κατάπληξή της και τη θεσμική  δυσαρέσκειά της για την εν λόγω θεσμική παράλειψη».

Το νομοσχέδιο που τέθηκε σε διαβούλευση μόλις προ 48ώρου, δε, υποτίθεται ότι ήταν τμήμα της απάντησης της κυβέρνησης στις καταγγελίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας σχετικά με την εμπλοκή της στην υπόθεση των παρακολουθήσεων και αναπόσπαστο μέρος της προσπάθειάς της για την ενίσχυση της διαφάνειας και της λογοδοσίας στο συγκεκριμένο πεδίο.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, ακόμη κι αν παραμεριστεί η Συνταγματική επιταγή που καλεί για σεβασμό του θεσμικού ρόλου της ΑΔΑΕ, θα ήταν απολύτως σκόπιμο να υπάρξει η απαραίτητη πρότερη διαβούλευση αντί να «αναγκάζεται» η Αρχή να μελετήσει και να τοποθετηθεί επί του κειμένου στο ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα της μιας εβδομάδας.

Η κίνηση της κυβέρνησης δύναται να ερμηνευτεί ως πράξη σπουδής, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ή ακόμη και ως πράξη πανικού, από όσους τυχόν το επιθυμούν.

Με λίγα λόγια, πρόκειται περί ακόμη ενός «αυτογκόλ». 

Αποκτά δε βαρύνουσα σημασία αυτή η εξέλιξη, υπό το φως όσων είχε καταθέσει ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ Χρήστος Ράμμος ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής για τις  υποκλοπές στα τέλη Σεπτεμβρίου, αποκαλύπτοντας ότι η καταστροφή του φακέλου με τα αρχεία παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη έγινε την ημέρα που ο ίδιος κατήγγειλε την υπόθεση. Φέρεται, δε, να είχε ξεκαθαρίσει τότε ο κ. Ράμμος, πρώην αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, ότι «σαράντα χρόνια θητείας δεν θα τα χαλαλίσω στη συγκάλυψη υποθέσεων».

Υπό το πρίσμα όλων αυτών, η κυβέρνηση οφείλει απαντήσεις. Αν μη τι άλλο, δε, οφείλει να λάβει υπόψη της τον όποιο σχολιασμό ή παρατηρήσεις πρόκειται να διατυπώσει η ΑΔΑΕ επί του συγκεκριμένου νομοσχεδίου. Και τούτο, στο πλαίσιο της μάχης τόσο επί της ουσίας όσο και επί των εντυπώσεων.