Μαύρα μαντάτα για Ευρώπη και Ελλάδα από το Παρίσι

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η διαφαινόμενη αδυναμία συγκρότησης κυβέρνησης συνεργασίας στη Γαλλία, μετά τις πρόσφατες κοινοβουλευτικές εκλογές, δεν αποτελεί πρόβλημα μόνο για τη συγκεκριμένη χώρα. Κυριότερα, συνιστά απειλή για την Ευρώπη και βεβαίως για την Ελλάδα.

Η χώρα μας στερείται -εξαιτίας της πολιτικής αστάθειας στη Γαλλία και του ενδεχομένου επαναληπτικής προσφυγής στις κάλπες-, τουλάχιστον πρόσκαιρα, τον κυριότερο Ευρωπαίο σύμμαχό της και η Ευρωπαϊκή Ένωση, ενδεχομένως, το μόνο κράτος-μέλος με όραμα για το μέλλον της. Γεγονός το οποίο αναδεικνύεται όχι μόνον από το μειωμένο ειδικό πολιτικό βάρος του Βερολίνου, εσχάτως, αλλά και από τη δυσχερή οικονομική -και κατά προέκταση πολιτική- θέση στην οποία θα μπορούσε να οδηγηθεί σε μία εποχή αυξανόμενων επιτοκίων, η υπερχρεωμένη Ιταλία.

Έτσι, λοιπόν, ακόμη κι αν εναποθέσουμε το τρέχον πολιτικό ζήτημα της Γαλλίας στη δημοκρατική χοάνη, η οποία ως γνωστόν δεν αντιμετωπίζει αδιέξοδα, το πραγματικό πρόβλημα για τον μόλις προ διμήνου επανεκλεγέντα στη θέση του προέδρου Εμ. Μακρόν και βεβαίως για τη Γαλλική Δημοκρατία και κατά προέκταση την Ευρώπη, δεν προέρχεται ούτε από την άνοδο του αριστερού συνασπισμού υπό τον Μελανσόν, ούτε βεβαίως από την άρνηση των Ρεπουμπλικανών να προσφέρουν κοινοβουλευτική συμπόρευση στον Μακρόν.

Κυριότερα, έγκειται στην εκτόξευση της κοινοβουλευτικής ισχύος του Εθνικού Συναγερμού της Λεπέν, από μονοψήφιο αριθμό εδρών στις 89, γεγονός που αντικατοπτρίζει τη ριζοσπαστικοποίηση των γαλλικών πολιτικών πραγμάτων. Εάν συνδυάσουμε δε αυτή την εξέλιξη με την ισχυροποίηση του υπό τον Μελανσόν ετερόκλητου, πλην σαφώς αριστερού, συνασπισμού, τότε το φάσμα των άκρων έχει πλέον προβάλει, αν όχι με πλήρη, τουλάχιστον με κάποια μεγαλοπρέπεια στη Γαλλία.

Πού το μεμπτό, ίσως αναρωτηθείτε. Δημοκρατική χώρα είναι η Γαλλία, ίσως, δε, μονολογήσετε και θα έχετε προφανώς δίκιο. Η απάντηση ωστόσο αφορά τόσο στα αίτια του φαινομένου όσο και στην εξέλιξή του. Πέραν της όποιας πολιτικής αναταραχής συνόδευσε την έως τώρα θητεία Μακρόν (κίτρινα γιλέκα, κ.ά.), η παρούσα πολιτική κρίση σημειώνεται στον απόηχο της ανόδου του πληθωρισμού και των ενεργειακών τιμών αλλά και των επιπτώσεων που είχαν οι ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, στην οικονομία της Ευρώπης. Επιπτώσεων που αναμένεται να καταστούν εμφανέστερες τους χειμερινούς μήνες.

Σημειώνεται, δηλαδή, ως απότοκο αλλά και προπομπός των τάσεων που εκτιμάται ότι θα επικρατήσουν, κατ’ αρχάς στη γαλλική και ενδεχομένως στην ευρύτερη ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, καθώς θα επιδεινώνεται η οικονομική κατάσταση του μέσου ευρωπαϊκού νοικοκυριού.

Ειδικά, δε, σε ό,τι αφορά στη χώρα μας, μολονότι το γαλλικό Σύνταγμα προσφέρει ευχέρεια κινήσεων στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής στον εκάστοτε πρόεδρο, το γεγονός ότι αυτός θα αντιμετωπίζει μία ρευστή και δυνητικά ασταθή εγχώρια πολιτική σκηνή, τον καθιστά πιθανό όμηρο των εκεί συσχετισμών.  Γεγονός που ενδεχομένως θα βαρύνει την κρίσιμη ώρα, κατά την οποία η Ελλάδα θα χρειαστεί τον ισχυρότερο Ευρωπαίο σύμμαχό της.

Ας μην ξεχνάμε, δε, τον καταλυτικής σημασίας ρόλο που διαδραμάτισε η Γαλλία έναντι της χώρας μας, συμβάλλοντας στην παραμονή της στην Ευρωζώνη, όταν αυτή πρόσκαιρα απειλήθηκε κατά τη μνημονιακή περίοδο. Με άλλα λόγια, έναν ρόλο πραγματικής συμμάχου χώρας, η οποία βρέθηκε στο πλευρό μας, την ώρα της ανάγκης μας.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, η έκβαση της παρούσας πολιτικής κατάστασης στη Γαλλία δεν είναι μόνον ευρωπαϊκή αλλά και ελληνική υπόθεση.