Ελληνοτουρκικά: Ο λόγος σου με χόρτασε...

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το να είσαι στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας», δηλαδή, στο πλευρό της Ουκρανίας, ακόμη κι όταν ο γείτονάς σου σε απειλεί, δεν μπορεί παρά να είναι θεάρεστο. Είναι απολύτως χρήσιμο, όμως, να το κάνεις ντόμπρα και με διαφάνεια.

Διότι χθες, για ακόμη μία φορά, τη δεύτερη σε διάστημα μόλις ολίγων ημερών, το πανελλήνιο πληροφορήθηκε σχετικά με τη νέα προσφορά στρατιωτικής βοήθειας από την Ελλάδα προς την Ουκρανία, από τα χείλη ξένων ηγετών.

Αυτή τη φορά ήταν ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς, ο οποίος μας πληροφόρησε ότι η Γερμανία θα στείλει στην Ελλάδα τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, προκειμένου η χώρα μας να συνεχίσει να παρέχει όπλα στην Ουκρανία. Ο φίλτατος Σολτς δεν μας έδωσε περαιτέρω πληροφόρηση περί των όπλων που θα διαθέσει η χώρα μας στην Ουκρανία και ούτε ήταν δουλειά του να το πράξει, άλλωστε. Η σχετική επιβεβαίωση ήρθε λίγο αργότερα από το ΥΠΕΘΑ, το οποίο έκανε λόγο για οχήματα μεταφοράς προσωπικού.

Αντίστοιχα, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λόιντ Όστιν δήλωσε την προηγουμένη εβδομάδα ότι η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ περίπου 20 χωρών που συμφώνησαν να αποστείλουν στρατιωτικό υλικό προς την Ουκρανία, επίσης χωρίς να διευκρινίσει το είδος αυτού του υλικού. Την είδηση επιβεβαίωσε, εκ των υστέρων, ο υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος, αρκούμενος στη διαβεβαίωση ότι «το αμυντικό υλικό χορηγείται από τα αποθέματα που διαθέτει η χώρα και δεν αποδυναμώνει ούτε κατ’ ελάχιστον την αμυντική δυνατότητά της».

Πρόκειται βεβαίως περί πληροφορίας απολύτως χρήσιμης, υπό το φως και της τουρκικής προκλητικότητας. Της ιδίας προκλητικότητας για την οποία ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης φρόντισε χθες να ενημερώσει, επιδεικνύοντας και τους χάρτες των τουρκικών διεκδικήσεων, τον κ. Σολτς, η κυβέρνηση του οποίου υποδύεται με ιδιαίτερη επιτυχία εσχάτως τον Πόντιο Πιλάτο επί των ελληνοτουρκικών.

Έτσι, λοιπόν, μολονότι η «σωστή πλευρά της Ιστορίας» επιτάσσει να βρισκόμαστε με το πλευρό της Ουκρανίας, θα ήταν -αν μη τι άλλο- συμπαθές, εάν και οι εταίροι μας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, με χαρακτηριστική τη Γερμανία, επεδείκνυαν αντίστοιχη συμπεριφορά, τασσόμενοι ευθέως στο πλευρό της Ελλάδος επί του ζητήματος των τουρκικών προκλήσεων, αντί να αναμένουν τις οχλήσεις του Έλληνα πρωθυπουργού, ώστε να το πράξουν. Μετά χαρτών ή μη.

Εάν έπρατταν, δηλαδή, οι φίλτατοι Γερμανοί, όπως οι σύμμαχοί μας Γάλλοι, ο πρόεδρος των οποίων Εμ. Μακρόν δεν χρειάστηκε χθες παρότρυνση ώστε να ταχθεί ευθέως και αναφανδόν υπέρ της Ελλάδος και κατά της τουρκικής προκλητικότητας. 

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, ακόμη και αυτή η στάση των Γερμανών είναι χρήσιμη. Παρέχει στην Ελλάδα τη δυνατότητα να μετρήσει φίλους και εχθρούς ή εντέλει, «λιγότερο φίλους», ούτως ώστε, εάν και όποτε έρθει η ώρα να προασπίσει την κυριαρχία της και τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί του πεδίου, να γνωρίζει, πρώτον, σε ποιον μπορεί να αποταθεί για βοήθεια και δεύτερον, ότι τουλάχιστον για την έναρξη αυτής της ιστορίας θα είναι απολύτως μόνη επ’ αυτού του πεδίου.

Στο μεταξύ, οι «σύμμαχοι» και εταίροι της στην ΕΕ θα μπορούν να εξετάζουν, σε κάποια από τις προσεχείς συνόδους κορυφής, όχι το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία αλλά εάν η καταδίκη της τουρκικής προκλητικότητας θα αποτελέσει τμήμα των συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Κάτι το οποίο, είναι απολύτως βέβαιο, θα «τρομοκρατήσει» τον πρόεδρο της γειτονικής χώρας, ώστε να θέσει τέλος στις προκλήσεις του κατά της Ελλάδας.