ΚΙΝΑΛ: Τι τα μπλέκουν;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όπως στέκουν σήμερα τα πράγματα, το ΚΙΝΑΛ οδεύει σε εσωκομματικές εκλογές στις 5 Δεκεμβρίου για την ανάδειξη της επομένης ηγεσίας του. Η διορία υποβολής υποψηφιοτήτων, μετά την παράταση που δόθηκε, εκπνέει την Πέμπτη, 21 τρέχοντος και όποιος διαθέτει τις απαραίτητες 5.000 υπογραφές μελών μπορεί να θέσει την υποψηφιότητά του ενώπιον των εκλογέων. Καταστατικό υπάρχει, η Κεντρική Επιτροπή έχει αποφανθεί και οι κανόνες του παιχνιδιού είναι σαφείς και γνωστοί. Προς τι οι εν κρυπτώ διαβουλεύσεις της ύστατης ώρας; 

Προφανώς η διαβούλευση αποτελεί θεμελιώδες συστατικό στοιχείο οποιασδήποτε διεργασίας αυτού του είδους, ιδίως υπό το φως των δημοκρατικών παραδόσεων της συγκεκριμένης παράταξης. Στη διάρκεια του τελευταίου διημέρου ωστόσο, εξελίσσεται -με πρωτοβουλία του πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γ. Α. Παπανδρέου- μία σειρά συναντήσεών του με στελέχη του ΚΙΝΑΛ και τους υποψηφίους αυτών των εκλογών, υπό πέπλο σιωπής που γεννά, αν μη τι άλλο, σεναριολογία ως προς τις προθέσεις των συμμετεχόντων.

Εντάσσονται οι κινήσεις Παπανδρέου στο πλαίσιο ενδεχόμενης (επανα)διεκδίκησης της αρχηγίας; Αφορούν τη δημιουργία συμμαχιών ή την οικειοθελή απόσυρση υποψηφιοτήτων; Τίθεται ζήτημα αναβολής της εκλογικής αναμέτρησης; Έως ότου υπάρξει μία ανοικτή και ξεκάθαρη τοποθέτηση επ’ αυτών, ο καθείς μπορεί να πλέκει σενάρια κάθε είδους, τα οποία ουδεμία θέση όφειλαν να έχουν σε μία ανοικτή δημοκρατική διαδικασία όπως αυτή των εκλογών στο ΚΙΝΑΛ. 

Ακόμη και η αρχική ανακοίνωση εκ μέρους του κ. Γ.Α. Παπανδρέου ήταν ανοικτή σε ερμηνεία. 

Όπως σημειώνεται: «Η διαμόρφωση κλίματος ενότητας και συναίνεσης γύρω από τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά της Προοδευτικής Παράταξης, και η δημιουργία των προϋποθέσεων για τη μεγαλύτερη δυνατή διαβούλευση και συμμετοχή των δημοκρατών πολιτών στις εσωκομματικές διαδικασίες, είναι η αναγκαία συνθήκη που θα μας οδηγήσει στην οικοδόμηση μιας ισχυρής Παράταξης, που θα αποτελέσει τον δυναμικό φορέα μίας προοδευτικής πρότασης διακυβέρνησης απέναντι στη συντηρητική».

Ο αναγνώστης της συγκεκριμένης ανακοίνωσης τι καλείται, άραγε, να συμπεράνει; Ότι απουσιάζει σήμερα το «κλίμα ενότητας» από το ΚΙΝΑΛ ή ότι απαιτείται αναθεώρηση της διαδικασίας συμμετοχής των πολιτών στις εσωκομματικές του εκλογές; Διότι το μόνο που σαφώς προκύπτει είναι η εκτίμηση του κ. Παπανδρέου ότι όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, το ΚΙΝΑΛ δεν διαθέτει μία «... προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης…», την οποία υπό τις συνθήκες διαβούλευσης που προτείνει ο ίδιος, θα μπορέσει ενδεχομένως να κτίσει.

Ο φίλτατος κ. Παπανδρέου, πρώην πρωθυπουργός είναι, ιστορικό στέλεχος της παράταξης είναι και βεβαίως πρώην πρόεδρος ενός κόμματος το οποίο έλαβε στις εκλογές του 2009 ποσοστό 43,92% της λαϊκής προτίμησης. Ωστόσο, αυτό το κόμμα, κάποια στιγμή στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, έπαψε να υπάρχει. Το ΚΙΝΑΛ, το οποίο εμφανίζεται ως μετεξέλιξή του, έλαβε το 2015 το 4,68% της λαϊκής ψήφου και το 2019, με την κα Φ. Γεννηματά στα ηνία του, εξασφάλισε περίπου διπλασιασμό με 8,10%. 

Αυτό το κόμμα παραμένει ωστόσο -όπως και ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου ομολογεί- δίχως ουσιαστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, έναντι εκείνων που προτάσσουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση. Διαμέσου των εκλογών για την πλήρωση της θέσης του προέδρου, δε, επιχειρεί να βρει τον βηματισμό του, ώστε να μπορέσει να καταρτίσει και να παρουσιάσει αυτή την πρόταση στις επόμενες εθνικές εκλογές. 

Γιατί το μπλέκουν τώρα το πράγμα;