Πάρε τα λεφτά και... τρέχα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Δανός καλλιτέχνης ανέλαβε να εκθέσει στο Μουσείο Kunsten του Άαλμποργκ έργο του αποτελούμενο από χαρτονομίσματα συνολικής αξίας άνω των 70.000 ευρώ, τα οποία θα ήταν κολλημένα σε καμβά.

Το μουσείο δέχθηκε να του δανείσει αυτό το ποσό, επιπλέον της αμοιβής του, η οποία ήταν 10.000 κορώνες, καθώς και επιμίσθιου για τη συμμετοχή του σε έκθεση, ώστε να αποτυπωθεί, στο πλαίσιο μίας έμπνευσης καλλιτεχνικού χαρακτήρα, η διαφορά μισθών ενός έτους μεταξύ της Δανίας και της Αυστρίας, την οποία είχε αποτυπώσει και κατά το παρελθόν ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης, μέσω άλλου έργου του. 

Αντ’ αυτού, όπως μας πληροφόρησε χθες το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο καλλιτέχνης έστειλε κενούς τους πίνακες, στους οποίους έδωσε την ονομασία «Πάρε τα λεφτά και τρέχα» και… εξαφανίστηκε.

Πρόκειται για τον Γενς Χάανινγκ, Δανό καλλιτέχνη 56 ετών, ο οποίος δύο ημέρες πριν τα εγκαίνια της έκθεσης στην οποία επρόκειτο να συμμετάσχει, έστειλε μήνυμα με την απόφασή του να στείλει κενούς τους πίνακες, υποστηρίζοντας, με ανακοίνωση Τύπου, ότι «αν οι δομές είναι τελείως παράλογες, πρέπει να κάνουμε τη ρήξη μαζί τους».

Ο διευθυντής του μουσείου Λάσε Άντερσον αντιμετώπισε το ζήτημα μάλλον στωικά και αφού ξεκαρδίστηκε με τους ισχυρισμούς του Χάανινγκ, ανήρτησε τους κενούς περιεχομένου πίνακες του στην εν λόγω έκθεση, υποστηρίζοντας ότι «προσφέρουν μία χιουμοριστική προσέγγιση και σε κάνουν να σκεφτείς για τον τρόπο με τον οποίο αξιολογείται το έργο».

Διευκρίνισε, ωστόσο, ότι μετά το τέλος της έκθεσης, στις 16 Ιανουαρίου, οι αναζητήσεις του δεν θα είναι πλέον ούτε καλλιτεχνικές ούτε φιλοσοφικές. «Θα λάβουμε τα αναγκαία μέτρα, ώστε ο Γενς Χάανινγκ να τηρήσει το συμβόλαιό του και να επιστρέψει τα χρήματα»…

Δίχως αμφιβολία, από το πάθημα του φίλτατου κ. Άντερσον μπορούν να εξαχθούν ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα.

Ένα εξ αυτών είναι ότι ακόμη και σε εξαιρετικά υποκειμενικά ζητήματα, όπως αυτά τα οποία άπτονται των καλών τεχνών, υπάρχουν ορισμένες αντικειμενικές αλήθειες. Οι εν λόγω πίνακες ή θα περιείχαν τα χαρτονομίσματα και θα μπορούσαν να αξιολογηθούν στο πλαίσιο της όποιας καλλιτεχνικής ερμηνείας ή δεν θα τα περιείχαν, καθιστώντας την όλη υπόθεση ποινικού χαρακτήρα.

Ακόμη ένα εξάγεται από τον τρόπο αντιμετώπισης του όλου ζητήματος εκ μέρους του διευθυντή του μουσείου. Αν και, όπως φαίνεται, αρχικώς προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, αξιοποιώντας μάλιστα τους κενούς πίνακες (τις κορνίζες, επί κενού καμβά, δηλαδή…) στην έκθεση που διοργάνωνε το μουσείο, τελικώς κατέστησε σαφές ότι θα πράξει τα δέοντα, ώστε να διεκδικήσει νομικώς το ποσό με το οποίο διέφυγε ο καλλιτέχνης, καθιστώντας σαφές ότι όλα τα αστεία… κάποτε τελειώνουν.

Αμφότερα αυτά τα συμπεράσματα θα μπορούσαν να βρουν εφαρμογή σε σειρά άλλων περιστάσεων της καθημερινότητας, συμπεριλαμβανομένης για παράδειγμα εκείνης που αφορά τους λεγόμενους αντιεμβολιαστές.

Η συντεταγμένη πολιτεία τούς προσφέρει μία διέξοδο από την πανδημία και τα δεινά της και οι ίδιοι, στο πλαίσιο των όποιων ενστάσεών τους, αρνούνται να τη δεχθούν. Αντ’ αυτού, προχωρούν σε διάφορα εφευρήματα, όπως εικονικούς εμβολιασμούς, πλαστά πιστοποιητικά εμβολιασμού, διαμαρτυρίες «αυτόχθονων ιθαγενών» και άλλα τινά, ώστε να διαφύγουν των περιορισμών που τους έχουν επιβληθεί…

Τελικά, όπως και ο φίλτατος Δανός καλλιτέχνης, πολλοί εξ αυτών δεν θα διαφύγουν της μοίρας τους και των συνεπειών των πράξεών τους. Στην περίπτωση του Δανού, οι συνέπειες θα είναι, κυρίως, ποινικές. Στην περίπτωση των αντιεμβολιαστών, μπορεί να είναι πολύ βαρύτερες…