Τι δεν κατάλαβε ο Μπογδάνος

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η μάλλον δυσώδης υπόθεση Μπογδάνου έχει τουλάχιστον δύο σκέλη. Αυτό της αναπαραγωγής καταλόγου ανηλίκων, περί του οποίου επελήφθη χθες ο αρμόδιος Εισαγγελέας, και εκείνο που αφορά την έμμεση «καταγγελία» σχετικά με τις επιπτώσεις της ενίοτε πλειοψηφικής παρουσίας αλλοδαπών μαθητών σε δημόσια σχολεία ορισμένων περιοχών της χώρας και δη της Αθήνας.

Για το πρώτο, τα σχόλια περιττεύουν. Όποια άκρη υπάρχει, θα τη βρει η τακτική δικαιοσύνη. Για το δεύτερο, ο βουλευτής της ΝΔ είδε το δένδρο και έχασε το δάσος.

Στο επίκεντρο των αντιδράσεων πέριξ του μεταναστευτικού προβλήματος στην Ελλάδα αλλά και  ευρύτερα στην Ευρώπη βρίσκεται η επίδραση που έχει η έλευση χιλιάδων μεταναστών στον τρόπο ζωής και στο κοινωνικό περιβάλλον που ήδη υφίσταται σε έναν τόπο. Δείτε για παράδειγμα την υπόθεση του «νόμου της σαρίας» και όσων συνεπάγεται η τυχόν υιοθέτησή του από πρόσφυγες ή μετανάστες, σε μη μουσουλμανικές χώρες.

Αντίθετα, όταν οι όποιες αλλοδαπές ομάδες ενσωματώνονται, αποδεχόμενες τους αξιακούς κώδικες που ήδη υφίστανται στους τόπους όπου κατέφυγαν, τότε σιγούν και οι αντιδράσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπως επεσήμανε χθες και μία ψυχή, η επιτυχημένη ενσωμάτωση Αλβανών και άλλων μεταναστών στη χώρα μας κατά το παρελθόν.

Δίχως την παροχή ελεύθερης πρόσβασης στο ελληνικό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, θα ήταν εφικτή αυτή η διαδικασία ενσωμάτωσης; Δίχως την παροχή γνώσης και της, κατά τον Ισοκράτη, ημετέρας παιδείας, θα μπορούσαμε να κάνουμε έστω και λόγο περί αφομοίωσης από τους νεοεισερχόμενους των όποιων αρχών και αξιών έχουν τυχόν απομείνει στον τόπο μας;

Υπ’ αυτό το πρίσμα, το μόνο θετικό στοιχείο της κατά τα λοιπά ατυχούς ενέργειας του κ. Μπογδάνου, τα λάθη της οποίας ήδη αναγνώρισε, ήταν ότι μας υπενθύμισε την αναποτελεσματικότητα της ελληνικής Πολιτείας στην προώθηση πολιτικών υπέρ της ενσωμάτωσης μεταναστών και κατά της γκετοποίησης ολόκληρων περιοχών της πρωτεύουσας.

Για την ακρίβεια, σε τι βαθμό θα συντηρούνταν οι ανησυχίες οποιουδήποτε γονέα, σχετικά με την ποιότητα της δευτεροβάθμιας εκπαιδευτικής διαδικασίας, εάν υπήρχε μία ισόρροπη κατανομή αλλοδαπών μαθητών στην ευρεία πλειονότητα των σχολείων της πρωτεύουσας, αντί των φαινομένων υπερσυγκέντρωσής τους στις σχολικές μονάδες ορισμένων περιοχών, όπως παρατηρείται σήμερα;

Είτε αυτή η διαδικασία αφορά την παροχή της δυνατότητας δωρεάν καθημερινής μετακίνησης, μέσω σχολικών λεωφορείων, είτε τη δημιουργία νέων σχολικών μονάδων για τη συνολική αποσυμφόρηση του δευτεροβάθμιου εκπαιδευτικού συστήματος, είτε οποιοδήποτε άλλο μέτρο, είναι βέβαιον ότι δεν έχει αντιμετωπιστεί.

Τούτων δοθέντων, ο βουλευτής της κυβερνώσας παράταξης θα προσέφερε καλύτερη υπηρεσία στον τόπο, εάν επέλεγε να προωθήσει μέτρα και πολιτικές που στόχο θα είχαν τη μεταλαμπάδευση του αξιακού κώδικα και της παιδείας που διαθέτει ο τόπος μας, σε όσους επιλέγουν να τον μοιραστούν μαζί μας, αντί να αποθαρρύνει αυτή τη διαδικασία μέσω των -ομολογουμένως εσφαλμένων- πράξεών του.

Αν μη τι άλλο, κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν θα εξωθούσε την κυβέρνηση σε κινήσεις οι οποίες, πέραν της ουσίας, φέρουν και επικοινωνιακές πτυχές, όπως η πολιτογράφηση δύο μελών της οικογενείας Αντετοκούμπο, χθες, παρουσία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, στο Μέγαρο Μαξίμου.

Τα δυνητικά οφέλη της διαδικασίας ομαλούς ενσωμάτωσης μεταναστών στη χώρα μας καθίστανται σαφή και από το παράδειγμα που έθεσε ο Γ. Αντετοκούμπο. Ας επιχειρήσουμε να επενδύσουμε σε αυτό, αντί να αναλωνόμαστε ασκόπως σε αποκλεισμούς και γκετοποιήσεις…