Καθίστε τώρα στο ίδιο τραπέζι

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εξ ορισμού, η επιβολή περιοριστικών μέτρων για την αντιμετώπιση μιας πανδημίας οδηγεί σε περιστολή των ατομικών ελευθεριών, όπως είναι η ελευθερία της κυκλοφορίας των πολιτών, το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και συναθροίζεσθαι, κ.λπ.

Όσο μεγαλύτερη, δε, αυτή η περιστολή τόσο αποτελεσματικότερα τα μέτρα, όπως κατέδειξε η εμπειρία εφαρμογής περιορισμών αυτού του είδους στην Κίνα, από όπου ξεκίνησε η παρούσα πανδημία.

Ευλόγως, στον Δυτικό κόσμο και ειδικά σε χώρες οι οποίες θεωρούνται προπύργια του φιλελευθερισμού, όπως η Βρετανία, η Ολλανδία, οι ΗΠΑ και άλλες, η επιβολή περιορισμών αυτού του είδους οδήγησε σε κοινωνικές αντιδράσεις, οι οποίες επέδρασαν και στο τελικό αποτέλεσμα αυτών των μέτρων.

Αντιδράσεις αυτού του είδους είδαμε και στη χώρα μας, ιδίως κατά το αρχικό σκέλος της πανδημίας, πέρυσι την άνοιξη και στις αρχές του καλοκαιριού, οπότε δόθηκε η περίφημη «μάχη της πλατείας», στην Αγ. Παρασκευή, στο Παγκράτι και αλλού.

Έκτοτε, τα σημεία κοινωνικής αντίδρασης και παραβίασης των περιοριστικών μέτρων συνόδευσαν είτε την ανάγκη αναζήτησης διεξόδου από την απομόνωση, με μαζικές εξόδους πολιτών στις παραλίες και τις πλατείες των μεγάλων πόλεων, είτε με τη μορφή διαδηλώσεων κατά συγκεκριμένων κυβερνητικών επιλογών. 

Ούτως ή άλλως, η ένταση των περιοριστικών μέτρων στη διάρκεια της περιόδου που ακολούθησε το αρχικό κύμα της πανδημίας απείχε από το ολικό lockdown που είχε τότε εφαρμοστεί. Πλέον, ωστόσο, σχεδόν ένα δωδεκάμηνο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, το ολικό lockdown φαίνεται να βρίσκεται εκ νέου μεταξύ των επιλογών της κυβέρνησης, η οποία καθ’ όλο αυτό το διάστημα επέλεξε να διαχειριστεί αυτόνομα, ως δικαιούται, το συγκεκριμένο ζήτημα.

Το γεγονός, όπως είναι γνωστό, έχει εγείρει αντιδράσεις εκ μέρους της αντιπολίτευσης, αξιωματικής και ελάσσονος, με τον κ. Αλ. Τσίπρα να ζητά σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών, με τη συμμετοχή εκπροσώπων της επιτροπής των επιστημόνων, ώστε να υπάρχει πλήρης ενημέρωση για την κατάσταση και να καταρτιστεί σχέδιο αντιμετώπισης, την κα Φ. Γεννηματά να καλεί για πολιτική συνεννόηση και επίσης για ένα εθνικό σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης, τον κ. Δ. Κουτσούμπα να εγείρει αιτιάσεις ότι η πανδημία αποτελεί ευκαιρία προώθησης αντεργατικών πολιτικών και ούτω καθ’ εξής…

Υπό το φως της μέχρι τούδε πορείας της χώρας μας στη μάχη για την αντιμετώπιση της πανδημίας αλλά και του ενδεχομένου επιβολής ενός νέου ολικού lockdown -και προφανώς έντασης των περιορισμών στις ελευθερίες των πολιτών-, τι είναι αυτό το οποίο εμποδίζει την κυβέρνηση να μετάσχει σε έναν πολιτικό διάλογο για το θέμα; Αν μη τι άλλο, δεν θα αυξάνονταν οι πιθανότητες εξασφάλισης κάποιου είδους πολιτικής συνεννόησης ή και συναίνεσης επί του ζητήματος;

Η εξασφάλιση μίας -κατά το δυνατόν- ευρύτερης πολιτικής συναίνεσης σε στιγμές κατά τις οποίες εμφανίζονται να θίγονται συνταγματικά κατοχυρωμένες ελευθερίες,  δεν συνιστά ζητούμενο για την κυβέρνηση;

Φίλτατοι, ας μην τρέφουμε αυταπάτες.

Όπως όλα δείχνουν, η παρούσα πανδημία θα μας συνοδεύει ακόμη για καιρό και το τέλος της, υπό το φως των καθυστερήσεων στις παραδόσεις των εμβολίων αλλά και των μεταλλάξεων του ιού, δεν είναι άμεσα ορατό.

Ο πολιτικός διάλογος μεταξύ των κυριότερων εκπροσώπων του εκλογικού σώματος, υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι επιβεβλημένος. Όφελος θα προσέφερε παρά ζημία, σε όλους.