Πολυτεχνείο: Πλήρης αποτυχία κυβέρνησης και αντιπολίτευσης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν γύρω από την υπόθεση του εορτασμού της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, εφέτος, αντικατοπτρίζουν την πλήρη αποτυχία του ελληνικού πολιτικού συστήματος.

Ενός συστήματος το οποίο, εξαρτωμένων των εκάστοτε εκφραστών του, εμφανίζει ελάχιστο σεβασμό προς θεμελιώδη ζητήματα, όπως η δημόσια υγεία, το σύνταγμα και οι νόμοι του κράτους, ενώ μεριμνά κυρίως για τη μακροημέρευση των διαφόρων τμημάτων που το απαρτίζουν.

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση, στη διάρκεια μίας και μόνον ημέρας, προσέγγισαν επιτυχώς μία καθολική αποτυχία. Αυτή έγκειται όχι μόνο στο γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα εμφανίστηκε να αναλώνεται γύρω από την υπόθεση των εορτασμών της επετείου, ενώ η πανδημία εξακολουθεί να μαίνεται και ο κίνδυνος για τη δημόσια υγεία είναι προφανής, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο «διεκπεραίωσε» αυτή την υπόθεση.

Η μεν κυβέρνηση, σε μία προφανή προσπάθεια να εμφανιστεί κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού, εξουσιοδότησε τον επικεφαλής της Ελληνικής Αστυνομίας να απαγορεύσει κατά το επίμαχο διάστημα την πραγματοποίηση συναθροίσεων άνω των τριών ατόμων σε ολόκληρη την Επικράτεια, με μία ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη και πιθανώς αντισυνταγματική απόφαση.

Η δε αντιπολίτευση, πρωτίστως το ΚΚΕ και δευτερευόντως το ΜέΡΑ25 (δεδομένου ότι η παρουσία του στους αθηναϊκούς δρόμους περιορίστηκε στους βουλευτές του), σε μία επίδειξη «ανυπακοής», όπως οι ίδιοι τη χαρακτήρισαν, αψήφησαν αυτή την απαγόρευση. Επιπρόσθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε σε συμβολική κατάθεση στεφάνου εκ μέρους της ηγεσίας του, παρουσία περίπου 50 βουλευτών.

Υπό το φως όλων αυτών και παρά την αστυνομική βία που καταγράφηκε, αντί να υπάρξει καταλογισμός ευθυνών και επιβολή προστίμων για την παραβίαση όχι μόνον της αστυνομικής απαγόρευσης των συναθροίσεων αλλά και των περιοριστικών μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας, επιδείχθηκε ανοχή από την κυβέρνηση.

Το δε τραγελαφικό της όλης υπόθεσης περιγράφεται και δια μέσου των αντιφατικών δηλώσεων στις οποίες προχώρησε επί του ζητήματος ο αρμόδιος υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχ. Χρυσοχοΐδης, σε διάφορα χρονικά διαστήματα της ίδιας ημέρας.

Αν και αμέσως μετά τις μαζικές συγκεντρώσεις μελών του ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) τόσο πλησίον της πρεσβείας των ΗΠΑ όσο και στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο κ. Χρυσοχοΐδης είχε δηλώσει ότι «σε όλους αυτούς που προσήχθησαν ή συνελήφθησαν θα επιβληθούν πρόστιμα Covid. Πέρα από την ποινική μεταχείριση. Για τη συγκέντρωση (σ.σ. του ΚΚΕ στο κέντρο της Αθήνας) που έγινε, θα διερευνηθούν όλες οι αιτίες γιατί υπάρχουν παραβάσεις των κανόνων δημόσιας υγείας», αργότερα υπήρξε… υπαναχώρηση. 

«Δεν απαγορεύτηκαν οι πολιτικές εκδηλώσεις των κομμάτων. Απαγορεύτηκαν πορείες και συναθροίσεις. Δεν ήταν η μέρα για πρόστιμα», υποστήριξε τελικά ο κ. Χρυσοχοΐδης.

«Με δική μου ευθύνη έγιναν όλα αυτά», πρόσθεσε ο κ. Χρυσοχοΐδης, ενώ υποστήριξε ότι τηρήθηκαν τα υγειονομικά πρωτόκολλα και στο ερώτημα πώς κατάφεραν οι διαδηλωτές να πραγματοποιήσουν συγκεντρώσεις ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη περιοριστικά μέτρα, ισχυρίστηκε ότι «η πόλη ήταν ανοιχτή και λειτουργούσε η ζωή στην πόλη».

Μιλούσε, άραγε, ο φίλτατος υπουργός για την ίδια πόλη; Την Αθήνα; Διότι για όλους τους υπόλοιπους κατοίκους της, πλην μελών ή οπαδών ΚΚΕ ή ακόμη και βουλευτών ΜέΡΑ25, αυτή η πόλη τελούσε υπό περιοριστικά μέτρα…

Κακά τα ψέματα, φίλτατοι. Το μόνο που μπορούμε να συμπεράνουμε από όσα διαδραματίστηκαν στις 17 Νοέμβρη στην Αθήνα, εφέτος, είναι ότι υπάρχουν πολιτικά κόμματα που εξακολουθητικά δρουν καθ’ υπέρβαση του νόμου και ότι η κυβέρνηση είναι επίσης πρόθυμη να τους προσφέρει κάλυψη και ανοχή για αυτήν τους την επιλογή. Ποιο είναι το μήνυμα που λαμβάνουν, όμως, οι πολίτες από αυτή τη συμπεριφορά;

Τι καλούνται να αντιληφθούν από μία κυβέρνηση η οποία, αν και αρχικώς εμφανίζει ένα «σκληρό προσωπείο», καθιστώντας σαφές δια στόματος του επικεφαλής της και μάλιστα στη Βουλή ότι ο νόμος είναι για όλους, στη συνέχεια εμφανίζεται να κάνεις διακρίσεις, χάριν, προφανώς, πολιτικών σκοπιμοτήτων; Είναι ή δεν είναι ο νόμος για όλους στην Ελλάδα;

Τελικά, το μόνο σαφές και μόνιμο στη χώρα μας είναι η τήρηση των παραδόσεων. Όχι μόνον υπήρξε πορεία τη 17 Νοεμβρίου εφέτος, αλλά ακολούθησαν και τα… πατροπαράδοτα χημικά και το ξύλο με τα ΜΑΤ.

Κάτι είναι κι αυτό…