Η τσέπη κρίνει και στην Τουρκία!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ο αριθμός των κρατών που αποτελούν εν δυνάμει συμμάχους κατά του καθεστώτος Ερντογάν μπορεί να αυξάνεται κατ’ αναλογία της επεκτατικότητας που αυτό επιδεικνύει σε γειτονικές και μη χώρες. Το πλήγμα, όμως, στην εξουσία Ερντογάν θα προέλθει, πιθανότατα, από το εσωτερικό της χώρας. 

Θα αφορά, δε, τον κοινό παρονομαστή στη ζωή των περισσοτέρων: την τσέπη.

Αν και επισήμως ο πληθωρισμός στην Τουρκία διαμορφώθηκε στο 11,75% τον Σεπτέμβριο, στην πραγματικότητα, ενδέχεται να καλπάζει με ρυθμό έως και 37%, σύμφωνα με πηγές που επικαλείται η DW σε χθεσινό δημοσίευμά της. Την ίδια ώρα, η τουρκική λίρα συνεχίζει την πτωτική της πορεία. Στην αρχή του έτους, ένα δολάριο ΗΠΑ ισοδυναμούσε με λιγότερο από έξι λίρες ενώ σήμερα ισοδυναμεί με οκτώ.

Παράλληλα, η πανδημία της Covid-19 συνεχίζει να ασκεί πιέσεις στην τουρκική οικονομία, γεγονός που οδήγησε την Παγκόσμια Τράπεζα σε πρόβλεψη περί ύφεσης 3,8% εφέτος, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του υπουργού Οικονομίας και γαμπρού του Ερντογάν, Μπεράτ Αλμπαϊράκ, ο οποίος διαβεβαιώνει ότι η οικονομική δραστηριότητα θα συρρικνωθεί μόλις κατά 0,3% το 2020. 

Ως αποτέλεσμα των διαρκών ανατιμήσεων αγαθών και υπηρεσιών, είναι εύλογο ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια διογκώνεται. Ως απόρροια αυτού του κλίματος, η αντιπολίτευση στον Ερντογάν αυξάνεται και κατά τα φαινόμενα, συνασπίζεται υπό το αίτημα πρόωρων εκλογών.

Αν και επισήμως προεδρικές εκλογές θα πραγματοποιηθούν στην Τουρκία το 2023, ο κυβερνητικός συνασπισμός του AKP του προέδρου Ερντογάν και του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (MHP) βλέπουν τα ποσοστά τους να πέφτουν σε όλες τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Οι προτροπές, δε, προς τον ηγέτη του ΜΗΡ, Ντ. Μπαχτσελί, να εγκαταλείψει τον συνασπισμό του με τον Ερντογάν, ώστε να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, αυξάνονται.

Διέξοδο από το βαρύ οικονομικό κλίμα και τόνωση των ελπίδων ανάκαμψης της τουρκικής οικονομίας επιχείρησε να βρει ο πρόεδρος Ερντογάν μέσω των πρόσφατων ανακοινώσεών του, εν μέσω πανηγυρισμών, περί ανακάλυψης τεράστιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη Μαύρη Θάλασσα. Υπάρχουν, ωστόσο, βάσιμοι λόγοι για τους οποίους η δυνητική αξία αυτών των κοιτασμάτων αμφισβητείται έντονα. Τόσο σε ό,τι αφορά στο μέγεθός τους όσο και στο κόστος εξόρυξης και άντλησης του φυσικού αερίου που αυτά προσφέρουν, εξαιτίας του βάθους στο οποίο βρίσκονται.

Υπό το φως όλων αυτών αλλά και της πίεσης που ασκούν στα δημόσια οικονομικά της Τουρκίας οι πολεμικές επιχειρήσεις που αυτή διεξάγει, αμέσως ή εμμέσως, στη Συρία, τη Λιβύη και αλλού, είναι κατανοητοί οι λόγοι για τους οποίους ο πρόεδρος Ερντογάν επιχειρεί να στρέψει την προσοχή της κοινής γνώμης στις διεθνείς αναζητήσεις της Τουρκίας.

Πρόκειται, ωστόσο, για έναν φαύλο κύκλο. Όσο εντείνονται οι τουρκικές στρατιωτικές επιχειρήσεις και αυξάνεται η παρουσία στρατευμάτων της, από την Αλβανία έως τη Σομαλία, τόσο βαρύτερο καθίσταται το φορτίο για τα δημόσια οικονομικά της γείτονος και μειώνονται οι πόροι που θα μπορούσαν να είχαν επενδυθεί εγχώρια για την ανάκαμψη της οικονομίας.

Δεδομένης αυτής της εικόνας, η αναζήτηση μιας «νίκης», τουλάχιστον σε επίπεδο εντυπώσεων, για τον πρόεδρο Ερντογάν παραμένει ζητούμενο, ώστε να εξασφαλίσει εκ νέου την εύνοια του εκεί εκλογικού σώματος. Σε διαφορετική περίπτωση, η «μάχη της τσέπης» και φυσικά της λαϊκής προτίμησης θα κριθεί εναντίον του, όποτε κι αν στηθούν οι κάλπες. 

Και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το έχουμε καλά στο νου μας, χαράσσοντας τη δική μας στρατηγική...