Οι καταλήψεις, το ραβδί και η ουσία

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε μία χώρα στην οποία οι μαθητικές καταλήψεις έχουν αναχθεί σε πεδίο ιδεολογικής αντιπαράθεσης μεταξύ πάλαι ποτέ «καταληψιών» και «αρίστων», η επικράτηση της λογικής και του μέτρου είναι ενίοτε δυσχερής.

Τούτων δοθέντων, προφανώς ουδείς έχει το δικαίωμα να στερεί διδακτικές ώρες από τη μαθητική κοινότητα, προχωρώντας στις -κατά κανόνα εποχικού χαρακτήρα- καταλήψεις σχολικών χώρων. Είτε είναι μέλος αυτής της κοινότητας είτε όχι. Είτε με δίκαια αιτήματα είτε όχι.

Η Παιδεία είναι ένα ιδιαίτερα πολύτιμο αγαθό για να το στερεί κάποιος ή κάποιοι από το γενικό σύνολο, επικαλούμενοι τις όποιες ιδεοληπτικές ασυναρτησίες περί εξοπλιστικών δαπανών αντί εκπαιδευτικών ή των όποιων άλλων.

Υπό αυτό το πρίσμα, η υπουργός Παιδείας Ν. Κεραμέως, έπραξε άριστα καθιστώντας σαφές ότι όλες οι χαμένες ώρες μαθημάτων θα καλυφθούν μέσω διδασκαλίας κατά τις ημέρες που θα δίδονταν για σχολικές εορτές, αργίες, Σάββατα, σχολικούς περιπάτους κ.λπ. Όπως αντίστοιχα, έπραξε άριστα προωθώντας την υποχρεωτική τηλεκπαίδευση -και άρα επαναφέροντας τη δαμόκλειο σπάθη των απουσιών.

Τα «άριστα», όμως, τελειώνουν εκεί.

Διότι η συνέχεια αφορά τις καθ' όλα υπαρκτές και βάσιμες ανησυχίες  της μαθητικής κοινότητας σε σχέση με την τρέχουσα πανδημία. Ήδη από την Άνοιξη οι ειδικοί έκαναν λόγο για την ανάγκη μικρότερων σε αριθμό μαθητών σχολικών τμημάτων -και άρα για την ανάγκη περαιτέρω στελέχωσης του διδακτικού προσωπικού- και λήψης όλων των αναγκαίων και απαραίτητων υπό τις περιστάσεις υγειονομικών μέτρων -και άρα αύξησης του αριθμού των σχολικών καθαριστριών.

Τι από όλα αυτά έχει γίνει πράξη; Ακόμη και στο στοιχειώδες, ήτοι στη χορήγηση προστατευτικών μασκών, έχει υπάρξει παταγώδης αποτυχία.

Εάν, όμως, έχουν όντως έτσι τα πράγματα, μήπως θα όφειλε να έχει προηγηθεί τουλάχιστον ένας υποτυπώδης διάλογος, πριν την επιβολή των -κατά τα λοιπά «θεάρεστων»- μέτρων συνετισμού που εξήγγειλε χθες η φιλτάτη υπουργός.

Φερειπείν,  σε ό,τι αφορά την τηλεκπαίδευση, υφίσταται διασφάλιση ότι το σύνολο των μελών της μαθητικής κοινότητας έχει προμηθευτεί -ή μπορεί να προμηθευτεί- τον απαραίτητο τεχνολογικό εξοπλισμό  (laptop, ταχεία σύνδεση internet κ.λπ.), ούτως ώστε να μετάσχουν της σχετικής  εκπαιδευτικής διαδικασίας επί ίσοις όροις; Για τα τέκνα των οικονομικά ασθενέστερων οικογενειών έχει υπάρξει οποιαδήποτε πρόνοια; Εντέλει, η Δημόσια Παιδεία εξακολουθεί να είναι δωρεάν σε αυτόν τον τόπο ή όχι;

Ας μην αναφερθούμε, δε, στις όποιες επιφυλάξεις διατύπωσε η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και εάν έχουν αντιμετωπιστεί με τον προσήκοντα τρόπο από το υπουργείο Παιδείας, υπό το φως της έκτακτης ανάγκης που δημιουργεί η παρούσα πανδημία. Ας μην ξεχνάμε ότι η δευτεροβάθμια παιδεία αφορά, στη συντριπτική της πλειονότητα... ανήλικα παιδιά!

Υπό το πρίσμα όλων αυτών, άπαντες οφείλουν να υπερβούν τις όποιες ιδεοληψίες ή προκαταλήψεις, ενδεχομένως, ακόμη φέρουν, ώστε να αντιληφθούν ότι οι συνθήκες που οδήγησαν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1973 τερματίστηκαν το καλοκαίρι του επόμενου έτους με την κατάρρευση της στρατιωτικής χούντας και ότι πλέον η κατάληψη ή ζημία δημόσιων κτιρίων, όπως τα σχολεία, συνιστά κολάσιμο αδίκημα, ασχέτως της προθυμίας της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας να αντιπαρατεθεί με 16χρονα…

Αντίστοιχα, δε, η Πολιτεία οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να προσφέρει στα παιδιά των πολιτών αυτής της χώρας ασφαλείς υγειονομικές συνθήκες και ίσες εκπαιδευτικές ευκαιρίες. Από εκεί και μετά, τι θα καταφέρει ο καθένας είναι μια άλλη υπόθεση…