Κάντε την Ελλάδα «χώρα-έπαθλο»

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση αλλοδαπών συνταξιούχων, που προβλέπει το νέο φορολογικό νομοσχέδιο το οποίο τέθηκε χθες σε δημόσια διαβούλευση, όπως και ο Ν. 4646/2019, βάσει του οποίου επιφυλάσσεται αντίστοιχη μεταχείριση για αλλοδαπούς οι οποίοι επενδύουν ποσά άνω των 500.000 στην Ελλάδα, ανοίγουν μία χρυσή πόρτα για τη χώρα μας.

Υπό τις κατάλληλες προϋποθέσεις, μπορούν να τη μετατρέψουν σε «χώρα-έπαθλο» για χιλιάδες εύπορους αλλοδαπούς, με προφανή οφέλη τόσο την εθνική οικονομία όσο και τον προϋπολογισμό.

Αρκεί, βεβαίως, να μην αναιρέσουμε αυτή την προοπτική από μόνοι μας, εξαιτίας των χρόνιων προβλημάτων που παρουσιάζουμε. 

Με το νομοσχέδιο που τέθηκε χθες σε διαβούλευση, θεσπίζεται η «εναλλακτική» φορολόγηση εισοδήματος φυσικών προσώπων, δικαιούχων εισοδήματος από συντάξεις που προκύπτουν στην αλλοδαπή, τα οποία μεταφέρουν τη φορολογική τους κατοικία στην Ελλάδα.

Δηλαδή, δίνονται κίνητρα σε αλλοδαπούς συνταξιούχους να μεταφέρουν τη φορολογική τους κατοικία στην Ελλάδα και να υπαχθούν σε εναλλακτική φορολόγηση του εισοδήματός τους αλλοδαπής προέλευσης, με φορολογικό συντελεστή 7% για χρονικό διάστημα 10 ετών και με την απαλλαγή τους από την ειδική εισφορά αλληλεγγύης.

Αντίστοιχα, με τον Ν. 4646/2019, φυσικά πρόσωπα που μεταφέρουν τη φορολογική τους κατοικία στην Ελλάδα (non-dom) έχουν τη δυνατότητα να καταβάλουν ανώτατο κατ’ αποκοπήν φόρο, ύψους 100.000 ευρώ, για το σύνολο των εισοδημάτων, ανεξαρτήτως αξίας, που αποκτούν στο εξωτερικό.

Έως τώρα, ωστόσο, η ανταπόκριση στη δεύτερη ρύθμιση υπήρξε σχετικά ισχνή, διαμορφώνοντας το σύνολο των σχετικών αιτήσεων οι οποίες  έχουν εγκριθεί σε λιγότερες από είκοσι, σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας.

Τα αίτια για αυτή την εξέλιξη εικάζεται ότι αφορούν λιγότερο το φορολογικό σκέλος του ζητήματος, όσο το… υπόλοιπο, όπως βεβαίως και τον τρόπο με τον οποίο έχει επικοινωνηθεί το συγκεκριμένο μήνυμα στο εξωτερικό, σχετικά με τη δυνατότητα φορολογικής μετοίκησης που παρέχεται από την Ελλάδα.

Ακριβέστερα, η όλη υπόθεση αφορά τόσο αυτό που προσφέρουμε όσο και τον τρόπο με τον οποίο κάνουμε γνωστό το γεγονός ότι το… προσφέρουμε.

Για τους ιδιαίτερα εύπορους, που προσπαθεί να προσελκύσει ο νόμος του 2019, δεν τίθεται ζήτημα καθώς εξ ορισμού μπορούν να αποταθούν σε ειδικούς δικηγόρους ή άλλους που προσφέρουν διεκπεραιωτικού χαρακτήρα υπηρεσίες και να αντιμετωπίσουν τα όποια προσκόμματα ενδεχομένως βρουν στον δρόμο τους.

Όμως, εάν ένα ζευγάρι αλλοδαπών συνταξιούχων, ενδεχομένως μετρίου εισοδήματος, επιλέξει να μεταφέρει τη φορολογική του έδρα στην Ελλάδα και να ζήσει για ένα διάστημα στη χώρα μας, είμαστε σε θέση να εξυπηρετήσουμε αυτήν του την επιθυμία ή θα το οδηγήσουμε σε ένα...βουνό γραφειοκρατίας, έως ότου τούτη υλοποιηθεί;

Σε ζητήματα παροχής υπηρεσιών υγείας, για παράδειγμα, τα οποία είναι στην ημερήσια διάταξη για ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, μπορεί να προσδοκά ο Δυτικοευρωπαίος συνταξιούχος υγειονομική περίθαλψη αντίστοιχη εκείνης που προσφέρεται στη χώρα προέλευσής του ή θα αναγκαστεί να καταφύγει στις υπηρεσίες της ιδιωτικής υγείας, εξαλείφοντας έτσι ένα σημαντικό τμήμα του οικονομικού οφέλους που θα προκύψει από τη μετεγκατάστασή του στη χώρα μας;

Αντίστοιχα, υφίστανται πρόνοιες σχετικά με την «καθοδήγηση» των κατά τεκμήριο ηλικιωμένων αλλοδαπών οι οποίοι θα ενδιαφερθούν να έλθουν στη χώρα μας, αναφορικά με το λοιπό πακέτο υπηρεσιών που σχετίζονται με τη διαβίωσή τους εδώ;

Εάν επιθυμούμε να καταστεί όντως ή Ελλάδα ένα είδος καταφυγίου για αλλοδαπούς συνταξιούχους ή για ιδιαίτερα εύπορους ξένους, τότε οφείλουμε να θυμόμαστε ότι το ζήτημα δεν αφορά μόνο στη φορολογική τους μεταχείριση αλλά στο συνολικό «πακέτο» που μπορεί να προσφέρει η χώρα μας. Κάτι ενδεχομένως ιδιαίτερα επίκαιρο τώρα, υπό το φως της -θεωρητικής τουλάχιστον- έναρξης εργασιών στο Ελληνικό…

Αυτό θα πρέπει να διαφημίσουμε και επ’ αυτού θα κριθούμε…